Дуои чилу чоруми Саҳифаи саҷҷодия

Нусхаи хаттии Саҳифаи cаҷҷодия, ба хати насхи Абдуллоҳи Яздӣ, китобат дар шаъбони 1102 қамарӣ

Дуои чилу чоруми Саҳифаи cаҷҷодия (форсӣ: دعای چهل و چهارم صحیفه سجادیه) аз дуоҳои Имом Саҷҷод (а) аст, ки ҳангоми фаро расидани моҳи рамазон онро мехонд. Имом Саҷҷод (а) дар ин дуо вазифаҳои муъмин дар моҳи рамазон ва шартҳои рӯзадории воқеиро баён мекунад ва аз Худованд талаб мекунад, ки ӯро аз шарри шайтон нигоҳ дорад.

Ҳазрати Зайнулъобидин дар оғози ин дуо Худовандро шукрона мекунад, ки ба бандагонаш мақоми шукргузорӣ додааст ва аз Худованд мехоҳад, ки гуноҳонашонро пок кунад ва ба мартабаи солеҳон бирасонад.

Дуои чилу чорум дар шарҳҳои Саҳифаи cаҷҷодия, ҳамчун: Диёри ошиқон, асари Ҳусайни Ансориён, Шуҳуд ва шинохт, навиштаи Ҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ва Саҳбои ҳузур, навиштаи Муҳаммадтақӣ Мисбоҳи Яздӣ ба забони форсӣ ва дар китоби Риёз-ус-соликин, навиштаи Сайид Алихони Маданӣ ба забони арабӣ шарҳ шудааст.

Таълимот

Дуои чилу чорум, аз дуоҳои Саҳифаи cаҷҷодия ки Имом Саҷҷод (а) ҳангоми вуруди моҳи рамазон онро мехонд. Имом (а) дар ин дуо фазилатҳои моҳи рамазонро номбар намуда, дар бораи вазифаҳои мӯъмин дар ин моҳ сухан рондааст.

Таълимоти ин дуо ба шарҳи зайл аст:

• Шукр кардани Худо ба хотири додани мақоми шукргузорӣ ба бандагон;
• Робитаи таквинӣ байни шукр ва афзоиши неъмат;
• Подоши хуби Худо ба шукргузорон;
• Ситоиши Худо ба хотири баҳраманд шудан аз неъмати дин;
• Рамазон моҳи расидан ба эҳсон ва ризвони Илоҳӣ;
• Рамазон моҳи қиём ба ибодат;
• Номҳои моҳи рамазон: (моҳи Худо, моҳи Ислому таслим, моҳи покизагӣ, моҳи озмоиш (поку холис шудан бо рӯза) моҳи қиём барои ибодат, моҳи нузули Қуръон);
• Бартарии моҳи рамазон бар дигар моҳҳо;
• Бартарии шаби Қадр бар дигар шабҳо;
• Баҳрамандии бандагон аз баракоти доимии шабҳои Қадр;
• Дархости маърифати фазилати моҳи рамазон;
• Дуо барои тавфиқи бузургдошти моҳи рамазон;
• Дархости парҳез аз шунидани лағв ва дидани лаҳв дар моҳи рамазон;
• Дархости дурӣ аз даст ёзидан ба ҳаром ва қадам наниҳодан дар роҳи ҳаром;
• Дуо барои дар амон мондан аз луқмаи ҳаром;
• Дархост барои сухан гуфтан бар тибқи хост ва дастури Худованд;
• Дуо барои анҷоми аъмоле бидуни риёву шӯҳратталабӣ;
• Аҳамияти тавваҷуҳ ба вақтҳои намозҳои панҷгона дар моҳи рамазон;
• Дараҷоти болои касоне ки ба маротиб ва манзалати намозҳои фарз расидаанд;
• Одоби рӯзадорӣ ва офоти он: кантроли қувои зоҳирию ботинӣ, нияти холис ва ғ.;
• Дуо барои расидан ба дараҷоте болотар аз фариштагон дар партави кирдорҳои покиза ва покӣ аз гуноҳон;
• Ислом ҷавобгӯи ҳамаи ниёзҳои фитрии инсон;
• Равобити ахлоқӣ ва иҷтимоии матлуб дар моҳи рамазон: силаи раҳим, равобити ҳасана бо ҳамсоягон, татҳири амвол бо пардохти хумсу закот, тавалло ва табарро дар бораи дӯстону душманон, мудоро бо душманон ва ғ.;
• Паноҳ бурдан ба Худо аз инҳироф дар тавҳид;
• Дуо барои баҳраманд шудан аз каромати авлиёи Илоҳӣ;
• Дуо барои беҳтарини бандагон будан дар моҳи рамазон;
• Дуо барои дар амон мондан аз фиреби шайтон;
• Дархости баҳрамандӣ аз афву бахшиши Илоҳӣ;
• Дархости ибодату тоъат дар тамоми моҳи рамазон;
• Дуо барои маҳви гуноҳон бо маҳв шудани ҳилоли моҳи рамазон;
• Бахшида шудани шумори зиёде аз дӯзахиён дар моҳи рамазон;
• Паноҳ бар Худо аз чирагии шайтон дар моҳи рамазон;
• Ҳассосияти шабҳо ва рӯзҳои охири моҳи рамазон;
• Гувоҳии рӯзу шаби моҳи рамазон бар аъмоли инсон;
• Дархости бардавомии ҳоли ибодату бандагӣ баъд аз моҳи мубораки рамазон ва дар тӯли сол;
• Дуо барои ирс бурдани биҳишт;
• Дуруд бар Пайғамбари Ислом (с) дар ҳама вақт ва дар ҳар ҳол.

Китоби Саҳбои ҳузур, навиштаи Муҳаммадтақӣ Мисбоҳи Яздӣ дар шарҳи дуои ҷилу чоруми Саҳифаи саҷҷодия

Шарҳҳо

Дуои чилу чорум дар шарҳҳои Саҳифаи cаҷҷодия аз ҷумла дар китоби Диёри ошиқон асари Ҳусайни Ансориён, Шуҳуд ва шинохти Муҳаммадҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ва Шарҳу тарҷумаи Саҳифаи cаҷҷодияи Сайид Аҳмад Фаҳрӣ ба забони форсӣ шарҳ шудааст.

Китоби «Саҳбои ҳузур» асари Муҳаммадтақӣ Мисбоҳи Яздӣ дар шарҳи ин дуо аст. Дар ин китоб мазмунҳои ирфонӣ, ибодӣ ва ахлоқии ин муноҷот тавзеҳ шудааст. Ҳамчунин вижагиҳои моҳи рамазон монанди ҳидоят, ибодат, раҳмат, баракат, мағфират, тавба, саодат, маърифат, таҳорат, ихлос, нузули Қуръон, вуҷуди шаби Қадр дар он, намоз ва рӯза аз дидгоҳи Имом Саҷҷод (а) баррасӣ шудааст.

Дуои чилу чорум ҳамроҳи дуои видоъ бо моҳи рамазон дар китобҳои Симои рамазон, таълифи Алӣ Каримии Ҷаҳрумӣ ва Суруши рамазон (шарҳе бар ниёиши Имом Саҷҷод дар оғоз ва анҷоми моҳи рамазон) асари Сайид Ризо Боқириёни Муваҳҳид ва Алӣ Боқирифар шарҳ шудааст. Дар ин ду китоб ба баррасии абъоди мухталифи моҳи рамазон ва порае аз фазоили иди Фитр ва одоби хуруҷ аз он моҳ пардохта шудааст.

Дуои чилу чоруми Саҳифаи cаҷҷодия ҳамчунин дар китоби Риёз-ус-соликин навиштаи Сайид Алихони Маданӣ, Фи зилол-ис-Саҳифат-ис-Саҷҷодия, асари Муҳаммадҷавод Муғния, Риёз-ул-орифин, таълифи Муҳаммад ибни Муҳаммади Доробӣ ва Офоқ-ур-руҳ, навиштаи Сайид Муҳаммадҳусайн Фазлуллоҳ ба забони арабӣ шарҳ шудааст. Вожаҳои ин дуо ҳам дар шарҳҳои луғавие монанди Таълиқот ала-с-Саҳифат-ис-Саҷҷодия, асари Файзи Кошонӣ ва Шарҳ-ус-Саҳифат-ис-Саҷҷодия, навиштаи Иззуддини Ҷазоирӣ тавзеҳ дода шудааст.

Матн ва тарҷума

матни арабии дуо

بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دَخَلَ شَهْرُ رَمَضَانَ (۱) الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدَانَا لِحَمْدِهِ، وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَكُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاكِرِينَ، وَ لِيَجْزِيَنَا عَلَى ذَلِكَ جَزَاءَ الْمُحْسِنِينَ(۲) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي حَبَانَا بِدِينِهِ، وَ اخْتَصَّنَا بِمِلَّتِهِ، وَ سَبَّلَنَا فِي سُبُلِ إِحْسَانِهِ لِنَسْلُكَهَا بِمَنِّهِ إِلَى رِضْوَانِهِ، حَمْداً يَتَقَبَّلُهُ مِنَّا، وَ يَرْضَى بِهِ عَنَّا(۳) وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ مِنْ تِلْكَ السُّبُلِ شَهْرَهُ شَهْرَ رَمَضَانَ، شَهْرَ الصِّيَامِ، وَ شَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَ شَهْرَ الطَّهُورِ، وَ شَهْرَ التَّمْحِيصِ، وَ شَهْرَ الْقِيَامِ «الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ، هُدىً لِلنَّاسِ، وَ بَيِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَ الْفُرْقانِ»(۴) فَأَبَانَ فَضِيلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ بِمَا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ، وَ الْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ، فَحَرَّمَ فِيهِ مَا أَحَلَّ فِي غَيْرِهِ إِعْظَاماً، وَ حَجَرَ فِيهِ الْمَطَاعِمَ وَ الْمَشَارِبَ إِكْرَاماً، وَ جَعَلَ لَهُ وَقْتاً بَيِّناً لَا يُجِيزُ- جَلَّ وَ عَزَّ- أَنْ يُقَدَّمَ قَبْلَهُ، وَ لَا يَقْبَلُ أَنْ يُؤَخَّرَ عَنْهُ.(۵) ثُمَّ فَضَّلَ لَيْلَةً وَاحِدَةً مِنْ لَيَالِيهِ عَلَى لَيَالِي أَلْفِ شَهْرٍ، وَ سَمَّاهَا لَيْلَةَ الْقَدْرِ، «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ» سَلامٌ دَائِمُ الْبَرَكَةِ إِلَى طُلُوعِ الْفَجْرِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ بِمَا أَحْكَمَ مِنْ قَضَائِهِ.(۶) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلَالَ حُرْمَتِهِ، وَ التَّحَفُّظَ مِمَّا حَظَرْتَ فِيهِ، وَ أَعِنَّا عَلَى صِيَامِهِ بِكَفِّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ، وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا يُرْضِيكَ حَتَّى لَا نُصْغِيَ بِأَسْمَاعِنَا إِلَى لَغْوٍ، وَ لَا نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَى لَهْوٍ(۷) وَ حَتَّى لَا نَبْسُطَ أَيْدِيَنَا إِلَى مَحْظُورٍ، وَ لَا نَخْطُوَ بِأَقْدَامِنَا إِلَى مَحْجُورٍ، وَ حَتَّى لَا تَعِيَ بُطُونُنَا إِلَّا مَا أَحْلَلْتَ، وَ لَا تَنْطِقَ أَلْسِنَتُنَا إِلَّا بِمَا مَثَّلْتَ، وَ لَا نَتَكَلَّفَ إِلَّا مَا يُدْنِي مِنْ ثَوَابِكَ، وَ لَا نَتَعَاطَى إِلَّا الَّذِي يَقِي مِنْ عِقَابِكَ، ثُمَّ خَلِّصْ ذَلِكَ كُلَّهُ مِنْ رِئَاءِ الْمُرَاءِينَ، وَ سُمْعَةِ الْمُسْمِعِينَ، لَا نُشْرِكُ فِيهِ أَحَداً دُونَكَ، وَ لَا نَبْتَغِي فِيهِ مُرَاداً سِوَاكَ.(۸) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ قِفْنَا فِيهِ عَلَى مَوَاقِيتِ الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ بِحُدُودِهَا الَّتِي حَدَّدْتَ، وَ فُرُوضِهَا الَّتِي فَرَضْتَ، وَ وَظَائِفِهَا الَّتِي وَظَّفْتَ، وَ أَوْقَاتِهَا الَّتِي وَقَّتَّ(۹) وَ أَنْزِلْنَا فِيهَا مَنْزِلَةَ الْمُصِيبِينَ لِمَنَازِلِهَا، الْحَافِظِينَ لِأَرْكَانِهَا، الْمُؤَدِّينَ لَهَا فِي أَوْقَاتِهَا عَلَى مَا سَنَّهُ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ- صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ- فِي رُكُوعِهَا وَ سُجُودِهَا وَ جَمِيعِ فَوَاضِلِهَا عَلَى أَتَمِّ الطَّهُورِ وَ أَسْبَغِهِ، وَ أَبْيَنِ الْخُشُوعِ وَ أَبْلَغِهِ.(۱۰) وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِأَنْ نَصِلَ أَرْحَامَنَا بِالْبِرِّ وَ الصِّلَةِ، وَ أَنْ نَتَعَاهَدَ جِيرَانَنَا بِالْإِفْضَالِ وَ الْعَطِيَّةِ، وَ أَنْ نُخَلِّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ التَّبِعَاتِ، وَ أَنْ نُطَهِّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزَّكَوَاتِ، وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا، وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا، وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَانَا حَاشَى مَنْ عُودِيَ فِيكَ وَ لَكَ، فَإِنَّهُ الْعَدُوُّ الَّذِي لَا نُوَالِيهِ، وَ الْحِزْبُ الَّذِي لَا نُصَافِيهِ.(۱۱) وَ أَنْ نَتَقَرَّبَ إِلَيْكَ فِيهِ مِنَ الْأَعْمَالِ الزَّاكِيَةِ بِمَا تُطَهِّرُنَا بِهِ مِنَ الذُّنُوبِ، وَ تَعْصِمُنَا فِيهِ مِمَّا نَسْتَأْنِفُ‏ مِنَ الْعُيُوبِ، حَتَّى لَا يُورِدَ عَلَيْكَ أَحَدٌ مِنْ مَلَائِكَتِكَ إِلَّا دُونَ مَا نُورِدُ مِنْ أَبْوَابِ الطَّاعَةِ لَكَ، وَ أَنْوَاعِ الْقُرْبَةِ إِلَيْكَ.(۱۲) اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الشَّهْرِ، وَ بِحَقِّ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ مِنِ ابْتِدَائِهِ إِلَى وَقْتِ فَنَائِهِ: مِنْ مَلَكٍ قَرَّبْتَهُ، أَوْ نَبِيٍّ أَرْسَلْتَهُ، أَوْ عَبْدٍ صَالِحٍ اخْتَصَصْتَهُ، أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَهِّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِيَاءَكَ مِنْ كَرَامَتِكَ، وَ أَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِي طَاعَتِكَ، وَ اجْعَلْنَا فِي نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقَّ الرَّفِيعَ الْأَعْلَى بِرَحْمَتِكَ.(۱۳) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ جَنِّبْنَا الْإِلْحَادَ فِي تَوْحِيدِكَ، وَ الْتَّقْصِيرَ فِي تَمْجِيدِكَ، وَ الشَّكَّ فِي دِينِكَ، وَ الْعَمَى عَنْ سَبِيلِكَ، وَ الْإِغْفَالَ لِحُرْمَتِكَ، وَ الِانْخِدَاعَ لِعَدُوِّكَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ(۱۴) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ إِذَا كَانَ لَكَ فِي كُلِّ لَيْلَةٍ مِنْ لَيَالِي شَهْرِنَا هَذَا رِقَابٌ يُعْتِقُهَا عَفْوُكَ، أَوْ يَهَبُهَا صَفْحُكَ فَاجْعَلْ رِقَابَنَا مِنْ تِلْكَ الرِّقَابِ، وَ اجْعَلْنَا لِشَهْرِنَا مِنْ خَيْرِ أَهْلٍ وَ أَصْحَابٍ.(۱۵) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ امْحَقْ ذُنُوبَنَا مَعَ امِّحَاقِ هِلَالِهِ، وَ اسْلَخْ عَنَّا تَبِعَاتِنَا مَعَ انْسِلَاخِ أَيَّامِهِ حَتَّى يَنْقَضِيَ عَنَّا وَ قَدْ صَفَّيْتَنَا فِيهِ مِنَ الْخَطِيئَاتِ، وَ أَخْلَصْتَنَا فِيهِ مِنَ السَّيِّئَاتِ.(۱۶) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ إِنْ مِلْنَا فِيهِ فَعَدِّلْنَا، وَ إِنْ زُغْنَا فِيهِ فَقَوِّمْنَا، وَ إِنِ اشْتَمَلَ عَلَيْنَا عَدُوُّكَ الشَّيْطَانُ فَاسْتَنْقِذْنَا مِنْهُ.(۱۷) اللَّهُمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِيَّاكَ، وَ زَيِّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَكَ، وَ أَعِنَّا فِي نَهَارِهِ عَلَى صِيَامِهِ، وَ فِي لَيْلِهِ عَلَى الصَّلَاةِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَيْكَ، وَ الْخُشُوعِ لَكَ، وَ الذِّلَّةِ بَيْنَ يَدَيْكَ حَتَّى لَا يَشْهَدَ نَهَارُهُ عَلَيْنَا بِغَفْلَةٍ، وَ لَا لَيْلُهُ بِتَفْرِيطٍ.(۱۸) اللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنَا فِي سَائِرِ الشُّهُورِ وَ الْأَيَّامِ كَذَلِكَ مَا عَمَّرْتَنَا، وَ اجْعَلْنَا مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ الَّذِينَ يَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيها خالِدُونَ، وَ الَّذِينَ يُؤْتُونَ ما آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ، أَنَّهُمْ إِلى‏ رَبِّهِمْ راجِعُونَ، وَ مِنَ الَّذِينَ يُسارِعُونَ فِي الْخَيْراتِ وَ هُمْ لَها سابِقُونَ.(۱۹) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، فِي كُلِّ وَقْتٍ وَ كُلِّ أَوَانٍ وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ عَدَدَ مَا صَلَّيْتَ عَلَى مَنْ صَلَّيْتَ عَلَيْهِ، وَ أَضْعَافَ ذَلِكَ كُلِّهِ بِالْأَضْعَافِ الَّتِي لَا يُحْصِيهَا غَيْرُكَ، إِنَّكَ فَعَّالٌ لِمَا تُرِيدُ. тарҷумаи тоҷикии дуо Дуои чилу чоруми Саҳифаи Саҷҷодия: БА НОМИ ХУДОВАНДИ БАХШАНДАИ МЕҲРУБОН Дуои он ҳазрат аст ҳангоми фаро расидани моҳи рамазон (1) Ситоиш махсуси Худост, ки моро ба сипосгузориаш ҳидоят фармуд ва моро дархури сипос қарор дод, барои инки аз шукргузорони эҳсонаш шавем; то дар баробари ин сипосу шукр, подоши некукоронро ба мо ато кунад. (2) Худоро сипос, ки динашро ба мо ҳиба кард ва моро ба оинаш ихтисос дод ва дар роҳҳои эҳсонаш ворид кард; то дар онҳо ба лутфу эҳсонаш, ба сӯи хушнудиаш, ҳаракат кунем; ҳамде, ки аз мо бипазирад ва ба сабаби он аз мо розӣ шавад. (3) Ва Худоро сипос, ки аз ҷумлаи он роҳҳо, моҳи худ, моҳи Рамазонро қарор дод; моҳи рӯзаю моҳи Ислом, моҳи поккунанда, моҳи озмоиш, моҳи қиём ба ибодат ва моҳе, ки Қуръонро дар он нозил кард, ки саросар барои мардум ҳидоят аст ва нишонаҳое равшан аз ҳидоят ва ҷудокунандаи байни ҳаққу ботил (4) Пас бартариашро бар моҳҳои дигар, бар пояи эҳтиромоти зиёде, ки барояш қарор дод ва фазилатҳое, ки байни мардум машҳур аст, ошкор сохт; пас ончиро дар моҳҳои дигар ҳалол буд, барои бузургдошти ин моҳ, ҳаром кард; ва хӯрокиҳою ошомиданиҳоро маҳзи гиромидошти он, мамнуъ фармуд; ва бар он, вақте возеҳу равшан қарор дод ва он нуҳумин моҳ аз моҳҳои қамарӣ аст, ки ҳазраташ – Ҷалла ва Азза - иҷоза намедиҳад аз он вақти муайян, пеш уфтад; ва намепазирад, ки аз он пас уфтад. (5) Сипас яке аз шабҳояшро, бар шабҳои ҳазор моҳ бартарӣ дод ва онро шаби Қадр номид; фариштагону рӯҳ дар он шаб, ба дастури Парвардигораш, барои таъйини сарнавиштҳо ва овардани ҳар хайру баракате ва ҳисоби ҳар коре нозил мешаванд. Шабе аст, оканда аз саломату раҳмат, баракаташ то сапедадам бар ҳар кас аз бандагонаш ки бихоҳад, аз тариқи қазояш, ки муҳкаму устувор карда, пайваста ва доимист. (6) Худоё! бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист ва шинохти бартарии ин моҳ ва бузургдошти эҳтиромашро ва худдорӣ аз ончӣ ки дар ин моҳ мамнуъ кардӣ, ба мо илҳом фармо ва моро ба рӯза доштани ин моҳ ва ҳифзи андомамон аз гуноҳонат ва ба кор гирифтани онҳо дар ончӣ ки Туро хушнуд мекунад, ёрӣ даҳ, то бо гӯшамон ба гуфтори лағв гӯш накунем ва бо чашмамон ба тамошои лаҳв нашитобем! (7) Ва то ҷое ки дастҳоямонро ба ҷониби ҳароме накушоем ва бо гомҳоямон ба сӯи мамнуъе наравем ва шикамҳоямон, ҷуз ончиро ҳалол кардӣ, дар худ ҷой надиҳад ва забонамон, ҷуз ба ончӣ Ту гуфтаӣ, гуё нашавад ва амалу вазифае, ҷуз ончи моро ба савоби Ту наздик мекунад, мутаҳаммил нашавем ва ҷуз ончи моро аз кайфари Ту нигоҳ медорад, уҳдадор нашавем. Онгоҳ ҳамаи инҳоро аз риёи риёкорон ва шӯҳратталабии шӯҳратталабон, холису пок фармо, ба гунае ки касеро ҷуз Ту дар аъмоламон шарик накунем ва мақсаду манзуре дар он аъмол ғайри Ту наталабем. (8) Худоё! бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист ва моро дар ин моҳ, бар вақтҳои намозҳои панҷгона, бо одобе, ки барои онҳо муқаррар кардӣ ва воҷботе, ки ҷиҳати онҳо воҷиб фармудӣ ва шартҳое, ки маҳзи онҳо муқаррар намудӣ ва вақтҳое, ки таъйин кардӣ, огоҳ соз. (9) Ва моро дар адои ин намозҳои панҷгона, дар рутбаи касоне қарор деҳ, ки ба маротиб ва манзалатҳои он расидаанд; касоне ки ҳифзкунандаи аркони онҳоянд ва ҳар як аз панҷ намозро дар вақтҳои махсус ба худаш адо мекунанд; ва бар пояи он каммияту кайфияте, ки банда ва Расулат - ки дуруди Ту бар ӯ ва хонадонаш бод - ташреъ фармуда ва баён карда, дар рукуъу суҷудаш ва ҳамаи фазоилу дараҷоташ, бо комилтарин таҳорат ва равшантарин мартабаи хушуъ ва расотаринаш, баҷо меовараданд. (10) Ва моро дар ин моҳ тавфиқ деҳ, ки бо хешовандони худ, бо некӣ ва силаи раҳм иртибот пайдо кунем; ва бо эҳсону бахшиш, ба ҳамсоягони худ расидагӣ намоем ва амволи худро аз ончӣ ба ситам гирифтаем, пок кунем ва бо берун кардани закот, сарват ва моли худро дар мадори покӣ қарор диҳем; ва бо касе ки бо мо робитаашро буридааст, оштӣ намуда ва бо касе ки ба мо ситам раво доштааст, ба адолату инсоф муомила кунем; ва бо шахсе ки бо мо душманӣ карда, аз дари мусолимат дар оем, магар касе ки дар роҳи Ту ва ба хотири Ту бо ӯ душманӣ шуда бошад; ҳамоно ӯ душмане аст, ки бо ӯ дӯстӣ накунем ва ҳизбе аст, ки ба ӯ дасти садоқат надиҳем. (11) Ва моро дар ин моҳ тавфиқ деҳ, ки ба василаи аъмоли шоиста, ки моро ба сабаби онҳо аз гуноҳон пок кунӣ, ба Ту тақарруб ҷӯем; ва моро дар ин моҳ, аз инки бихоҳем аъмоли зиштро аз сар бигирем ҳифз фармо ва кори бандагии мо дар ин моҳ ба ҷое расад, ки ҳеҷ як аз фариштагонат натавонад, болотар аз ончи мо ба ҷо оварадем, аз абвоби бандагӣ ва тоъат барои Ту ва анвоъи аъмоле, ки сабаби қурби мо ба ҳазрати Туст, ба пешгоҳат ироа кунад. (12) Худоё! Ба ҳаққи ин моҳ ва ба ҳаққи касе ки аз оғоз то поёнаш Туро бандагӣ кардааст, аз фариштае, ки ӯро муқарраби худ кардӣ, ё паёмбаре, ки барои ҳидояти мардум фиристодӣ, ё бандаи шоистае, ки ба каромати худ ихтисос додӣ; аз ту мехоҳам, ки бар Муҳаммаду Олаш дуруд фиристӣ ва моро дар ин моҳ, шоистаи каромате, ки ба авлиёат ваъда додӣ гардон; ва ончӣ барои аҳли кӯшиш дар бандагиат қарор додӣ, барои мо қарор деҳ; ва моро дар зумраи касоне, ки ба раҳматат, шоистагии расидан ба бартарин мартабаро ёфтанд, даровар! (13) Худоё! Бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист ва моро аз инҳироф дар тавҳидат ва кӯтоҳӣ дар ситоишат ва тардид дар динат ва гумроҳӣ аз роҳат ва беэҳтиромӣ ба ҳурматат ва фиреб хӯрдан аз душманат - шайтони рондашуда, барканор кун. (14) Худоё! Бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист ва чунончӣ дар ҳар шаб аз шабҳои ин моҳи Рамазонамон, бандагоне ҳастанд, ки бахшишат онҳоро озод мекунад ва гузашту чашмпӯшиат ононро мебахшад, пас моро аз он бандагон маҳсуб кун ва моро барои моҳи Рамазонамон, аз беҳтарин аҳлу асҳоб қарор деҳ. (15) Худоё! Бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист ва бо маҳв шудани ҳилолаш, гуноҳонамонро маҳв кун; ва бо сипарӣ шудани рӯзҳояш, гуноҳонро аз вуҷуди мо баркан; то моҳи Рамазон дар ҳоле аз мо бигузарад, ки вуҷудамонро аз хатоҳо покиза ва аз бадиҳо холису ороста, фармуда бошӣ. (16) Худоё! Бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист; ва чунончи мо дар ин моҳ, аз ҳаққу адолату бандагию тоъат мунҳариф шавем, ба доираи адлу дурустӣ баргардон; ва агар аз роҳи ҳидоят ба гумроҳӣ афтем, устуворамон соз; ва агар душманат - шайтон, бар мо чера шавад, аз кайду макраш моро раҳоӣ бахш! (17) Худоё! Ин моҳро бо бандагиамон, барои ҳазратат пур кун ва вақтҳояшро ба тоъатамон барои вуҷуди муборакат зинат деҳ ва дар рӯзаш, моро ба рӯза доштан ва дар шабаш, моро ба намозу зорӣ ба даргоҳат ва фурутанӣ ба пешгоҳат ва хорӣ дар баробарат, ёрӣ фармо, то рӯзаш ба ғафлати мо аз рӯза ва шабаш ба кӯтоҳии мо аз ибодат, гувоҳӣ надиҳад! (18) Худоё! Моро дар дигар моҳҳо ва дигар айём то замоне, ки зиндаамон медорӣ, чунин қарор деҳ ва ҳамчунин моро аз бандагони шоистаат муқаррар кун; онон ки биҳиштро ба ирс мебаранд ва дар он ҷовидонанд ва аз амволи худ дар роҳи Худо мебахшанд ва амали шоиста анҷом медиҳанд, дар ҳоле ки дилҳояшон аз андешаи баргашт ба сӯи Парвардигорашон тарсон аст ва аз касоне қарор деҳ, ки ба сӯи хайрот мешитобанд ва нисбат ба он, аз дигарон пешӣ мегиранд! (19) Худоё! Бар Муҳаммаду Олаш дуруд фирист, дар ҳама вақт ва дар ҳама дам ва дар ҳар ҳол, ба шумораи дуруде, ки фиристодаӣ, бар ҳар ки дуруд фиристодаӣ ва чандин баробари ҳамаи онҳо, ба чандин баробаре, ки ҷуз Ту натавонад онҳоро бишуморад; ҳамоно Ту он чиро бихоҳӣ, анҷом медиҳӣ!