Дуои чилу дуюми Саҳифаи саҷҷодия

Аз wikishia
Дастнависи Саҳифаи Саҷҷодия, ба хати Насхи Абдуллоҳи Яздӣ, дар шаъбони 1102 қамарӣ навишта шудааст.

Дуои чилу дуюми Саҳифаи Саҷҷодия (форсӣ: دعای چهل و دوم صحیفه سجادیه) аз дуоҳои маъруфи Имом Саҷҷод (а) аст, ки ҳангоми хатми Қуръон онро мехонд. Дар ин дуо хусусиятҳои Қуръон ва фоидаи амал ба он баён шудааст. Имом Саҷҷод (а) дар ин дуо баъзе аз хусусиятҳои Паёмбари Ислом (с) ва сахтиҳои ӯ дар таблиғи дини Исломро ёдовар шуда, аз Худованд талаб кардааст, дар рӯзи қиёмат ба ӯ дараҷаҳои баланд ато кунад. Инчунин дар ин дуо маъсумин (а), хазонадорон ва муфассирони Қуръон муаррифӣ шудаанд.

Ҳазрати Зайнулобидин (а) аз Худованд талаб мекунад, ки ба воситаи Қуръон гуноҳони инсонро бахшад ва ӯро аз сахтиҳои марг ва инчунин аз ғаму ғуса ва тарси қиёмат наҷот дода, Қуръон шафоъаткунандаи ӯ дар рӯзи маҳшар бошад.

Дуои чилу дуюм дар шарҳҳои Саҳифаи Саҷҷодия ҳамчун: “Диёри ошиқон”-и Ҳусайни Ансориён ва “Шуҳуд ва шинохт”-и Ҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ба забони форсӣ ва дар китоби “Риёз-ус-соликин”-и Сайид Алихони Маданӣ ба забони арабӣ шарҳ шудааст.

Таълимот

Дуои чилу дуюм аз дуоҳои Саҳифаи саҷҷодия, дуое аст, ки ҳангоми хатми Қуръон хонда мешавад. Дар ин дуо Имом Саҷҷод (а) хусусиятҳои Қуръонро баён карда, ба осори Қуръон дар маротиби вуҷуди инсон дар дунёву охират ба хусус дар тақарруб ба Худо пардохтааст.[1]

Таълимоти ин дуо ба шарҳи зер аст:
  • Қуръон китобе нозилшуда ба сурати нур;
  • Нақши Қуръон дар наҷоти инсон аз дуроҳиҳо ва зудудани шак;
  • Қуръон гувоҳ ва нигаҳдорандаи ҳамаи китобҳои осмонӣ ва бартар аз ҳар сухане;
  • Қуръон ҷудокунандаи байни ҳаққу ботил;
  • Қуръон тарозуи адл;
  • Қуръон китоби равшангар ва эмин аз ҳар гуна хато;
  • Қуръон, ваҳйи Худо бар Муҳаммад (с);
  • Наҷот ёфтан аз гумроҳӣ бо ҳидояти нури Қуръон;
  • Шароити баҳраварии беҳина аз Қуръон (тавваҷуҳ ба бурҳонҳои Қуръон ва тафаккур дар он, гӯш фаро додан ба оёт ба ҳамроҳи сукут ҳангоми хондан, гӯш додан ба Қуръон ба нияти роҳёбӣ ба сироти мустақим);
  • Дуо барои ба ҷо овардани ҳаққи Қуръон;
  • Иқрор ба муташобиҳот ва таслим дар баробари муҳкамоти Қуръон;
  • Фасоҳати Қуръон дар лафзу маъно;
  • Вобаста будани фаҳми Қуръон ба тафсири маъсумон (а);
  • Аҳли Байт (а) хазонадорони Қуръон;
  • Зарфияти мутафовити афрод дар фаҳми Қуръон;
  • Чанг задан бар ресмони муҳками Қуръон;
  • Фаҳми муташобиҳот ба василаи муҳкамот;
  • Ҷудоинопазирии Қуръон ва Итрат;
  • Дуо барои баҳрамандӣ аз шафоати Қуръон;
  • Бахшиши гуноҳон ба воситаи Қуръон;
  • Осори амал ба Қуръон: муниси торикиҳои шаб, боздоранда аз гуноҳ, нигаҳбон аз васвасаҳои шайтон, лолкунандаи забон аз фуру афтодан дар гуфтори ботил ва дур кардани ғафлат аз инсон, рифоҳ ва фақрзудоӣ, раҳоӣ аз таълимоти куфромез;
  • Қуръон либоси амну амон дар қиёмат;
  • Қуръон васила расидан ба волотарин мартабаи каромат ва сабаби растагорӣ дар қиёмат;
  • Дурӣ аз хислатҳои нописанд ва пастиҳои ахлоқӣ ба василаи Қуръон;
  • Осон шудани сахтиҳои марг ба сабаби Қуръон;
  • Дархости муборак шудани нузул дар қабр ва иқомати дарозмуддат дар он;
  • Дархости табдил шудани қабр ба беҳтарин манозил пас аз ҷудоӣ аз дунё;
  • Дархости кушода шудани лаҳади қабр ва тангноияш бо раҳмати Илоҳӣ;
  • Дархости расво нашудан дар қиёмат назди ҳозирон дар қиёмат;
  • Дуо барои рафъи душвориҳои баъд аз марг;
  • Наҷот аз андуҳи рӯзи қиёмат ва тарсҳои он бо Қуръон;
  • Сиёҳии чеҳраи ситампешагон дар қиёмат;
  • Дархости рӯсафедӣ дар рӯзи қиёмат, рӯзи ҳасрату пушаймонӣ;
  • Дархости сахт нашудани зиндагӣ;
  • Бандагии Худо асоси камол ёфтани инсон;
  • Наздик шудан ба Қуръон, бо амал ба он аст ва бидуни амал кофӣ нест;
  • Дуруд бар Паёмбар (с) ба хотири иблоғи дастуроти Илоҳӣ;
  • Ҳазрати Муҳаммад (с) муқаррабтарини паёмбарон назди Худо;
  • Исмати Паёмбар (с) дар ҳамаи мароҳили рисолат;
  • Дарёдилии Паёмбар дар баробари сахтиҳои таблиғи Ислом;
  • Дуо барои афзоиши дараҷоти Паёмбар (с) дар қиёмат;
  • Дуо барои зиндагӣ бар асоси суннати Паёмбар (с) ва мурдан бар оини ӯ ва ҳашр ҳамроҳи ӯ;
  • Дуо барои расидани хайр ба Паёмбар (с);
  • Дархости подоше бартар аз подоши фариштагони муқарраб ва анбиёи мурсал барои Паёмбари Ислом.[2]

Шарҳҳо

Дуои чилу дуюм дар шарҳҳои Саҳифаи саҷҷодия аз ҷумла дар китоби Диёри ошиқони Ҳусайни Ансориён,[3] Шуҳуд ва шинохти Муҳаммадҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ[4] ва Шарҳ ва тарҷумаи Саҳифаи саҷҷодияи Сайид Аҳмади Фаҳрӣ[5] ба забони форсӣ шарҳ шудааст. Мақолоте низ бо истинод ба дуои чилу дуюми Саҳифа ҷиҳати баррасии авсоф ва асомии Қуръон ба забони форсӣ тадвин шудааст.[6]

Дуои чилу дуюми Саҳифаи саҷҷодия ҳамчунин дар китоби Риёз-ус-соликини Сайидалихони Маданӣ[7] ба забони арабӣ шарҳ шудааст. Ин дуо ҳамчунин дар китобҳои Фи зилол-ис-Саҳифат-ис-Саҷҷодийяи Муҳаммадҷавод Муғния,[8] Риёз-ул-орифини Муҳаммад ибни Муҳаммади Доробӣ[9] ва Офоқ-ур-руҳ навиштаи Сайид Муҳаммадҳусайни Фазлуллоҳ[10] ба забони арабӣ шарҳ шудааст. Вожаҳои ин дуо ҳам дар шарҳҳои луғавие монанди Таълиқот ала-с-Саҳифат-ис-Саҷҷодийяи Файзи Кошонӣ[11] ва Шарҳ-ус-Саҳифат-ис-Саҷҷодийяи Иззуддини Ҷазоирӣ[12] тавзеҳ дода шудааст.

Матн ва тарҷума

матни арабии дуо

بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ خَتْمِ الْقُرْآنِ

(۱) اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعَنْتَنِي عَلَى خَتْمِ كِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَهُ نُوراً، وَ جَعَلْتَهُ مُهَيْمِناً عَلَى كُلِّ كِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ، وَ فَضَّلْتَهُ عَلَى كُلِّ حَدِيثٍ قَصَصْتَهُ. (۲) وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ، وَ قُرْآناً أَعْرَبْتَ بِهِ عَنْ شَرَائِعِ أَحْكَامِكَ وَ كِتَاباً فَصَّلْتَهُ لِعِبَادِكَ تَفْصِيلًا، وَ وَحْياً أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ- صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ- تَنْزِيلًا. (۳) وَ جَعَلْتَهُ نُوراً نَهْتَدِي مِنْ ظُلَمِ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ بِاتِّبَاعِهِ، وَ شِفَاءً لِمَنْ أَنْصَتَ بِفَهَمِ التَّصْدِيقِ إِلَى اسْتِمَاعِهِ، وَ مِيزَانَ قِسْطٍ لَا يَحِيفُ عَنِ الْحَقِّ لِسَانُهُ، وَ نُورَ هُدًى لَا يَطْفَأُ عَنِ الشَّاهِدِينَ بُرْهَانُهُ، وَ عَلَمَ نَجَاةٍ لَا يَضِلُّ مَنْ أَمَّ قَصْدَ سُنَّتِهِ، وَ لا تَنَالُ أَيْدِي الْهَلَكَاتِ مَنْ تَعَلَّقَ بِعُرْوَةِ عِصْمَتِهِ. (۴) اللَّهُمَّ فَإِذْ أَفَدْتَنَا الْمَعُونَةَ عَلَى تِلَاوَتِهِ، وَ سَهَّلْتَ جَوَاسِيَ أَلْسِنَتِنَا بِحُسْنِ عِبَارَتِهِ، فَاجْعَلْنَا مِمَّنْ يَرْعَاهُ حَقَّ رِعَايَتِهِ، وَ يَدِينُ لَكَ بِاعْتِقَادِ التَّسْلِيمِ لِمُحْكَمِ آيَاتِهِ، وَ يَفْزَعُ إِلَى الْإِقْرَارِ بِمُتَشَابِهِهِ، وَ مُوضَحَاتِ بَيِّنَاتِهِ. (۵) اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ- صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ- مُجْمَلًا، وَ أَلْهَمْتَهُ عِلْمَ عَجَائِبِهِ مُكَمَّلًا، وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً، وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ، وَ قَوَّيْتَنَا عَلَيْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ يُطِقْ حَمْلَهُ. (۶) اللَّهُمَّ فَكَمَا جَعَلْتَ قُلُوبَنَا لَهُ حَمَلَةً، وَ عَرَّفْتَنَا بِرَحْمَتِكَ شَرَفَهُ وَ فَضْلَهُ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَطِيبِ بِهِ، وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَرِفُ بِأَنَّهُ مِنْ عِنْدِكَ حَتَّى لَا يُعَارِضَنَا الشَّكُّ فِي تَصْدِيقِهِ، وَ لَا يَخْتَلِجَنَا الزَّيْغُ عَنْ قَصْدِ طَرِيقِهِ. (۷) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَصِمُ بِحَبْلِهِ، وَ يَأْوِي مِنَ الْمُتَشَابِهَاتِ إِلَى حِرْزِ مَعْقِلِهِ، وَ يَسْكُنُ فِي ظِلِّ جَنَاحِهِ، وَ يَهْتَدِي بِضَوْءِ صَبَاحِهِ، وَ يَقْتَدِي بِتَبَلُّجِ أَسْفَارِهِ، وَ يَسْتَصْبِحُ بِمِصْبَاحِهِ، وَ لَا يَلْتَمِسُ الْهُدَى فِي غَيْرِهِ. (۸) اللَّهُمَّ وَ كَمَا نَصَبْتَ بِهِ مُحَمَّداً عَلَماً لِلدَّلَالَةِ عَلَيْكَ، وَ أَنْهَجْتَ بِآلِهِ سُبُلَ الرِّضَا إِلَيْكَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى أَشْرَفِ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ، وَ سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ، وَ سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ. (۹) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ احْطُطْ بِالْقُرْآنِ عَنَّا ثِقْلَ الْأَوْزَارِ، وَ هَبْ لَنَا حُسْنَ شَمَائِلِ الْأَبْرَارِ، وَ اقْفُ بِنَا آثَارَ الَّذِينَ قَامُوا لَكَ بِهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ حَتَّى تُطَهِّرَنَا مِنْ كُلِّ دَنَسٍ بِتَطْهِيرِهِ، وَ تَقْفُوَ بِنَا آثَارَ الَّذِينَ اسْتَضَاءُوا بِنُورِهِ، وَ لَمْ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ عَنِ الْعَمَلِ فَيَقْطَعَهُمْ بِخُدَعِ غُرُورِهِ. (۱۰) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِي ظُلَمِ اللَّيَالِي مُونِساً، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِي حَابِساً، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِي الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الْآثَامِ زَاجِراً، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الِاعْتِبَارِ نَاشِراً، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِي ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِي عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ. (۱۱) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدِمْ بِالْقُرْآنِ صَلَاحَ ظَاهِرِنَا، وَ احْجُبْ بِهِ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ عَنْ صِحَّةِ ضَمَائِرِنَا، وَ اغْسِلْ بِهِ دَرَنَ قُلُوبِنَا وَ عَلَائِقَ أَوْزَارِنَا، وَ اجْمَعْ بِهِ مُنْتَشَرَ أُمُورِنَا، وَ أَرْوِ بِهِ فِي مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَيْكَ ظَمَأَ هَوَاجِرِنَا، وَ اكْسُنَا بِهِ حُلَلَ الْأَمَانِ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ فِي نُشُورِنَا. (۱۲) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْبُرْ بِالْقُرْآنِ خَلَّتَنَا مِنْ عَدَمِ الْإِمْلَاقِ، وَ سُقْ إِلَيْنَا بِهِ رَغَدَ الْعَيْشِ وَ خِصْبَ سَعَةِ الْأَرْزَاقِ، وَ جَنِّبْنَا بِهِ الضَّرَائِبَ الْمَذْمُومَةَ وَ مَدَانِيَ الْأَخْلَاقِ، وَ اعْصِمْنَا بِهِ مِنْ هُوَّةِ الْكُفْرِ وَ دَوَاعِي النِّفَاقِ حَتَّى يَكُونَ لَنَا فِي الْقِيَامَةِ إِلَى رِضْوَانِكَ وَ جِنَانِكَ قَائِداً، وَ لَنَا فِي الدُّنْيَا عَنْ سُخْطِكَ وَ تَعَدِّي حُدُودِكَ ذَائِداً، وَ لِمَا عِنْدَكَ بِتَحْلِيلِ حَلَالِهِ وَ تَحْرِيمِ حَرَامِهِ شَاهِداً. (۱۳) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ، وَ جَهْدَ الْأَنِينِ، وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ‏ التَّراقِيَ، «وَ قِيلَ مَنْ راقٍ‏»[۱] وَ تَجَلَّى مَلَكُ الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُيُوبِ، وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَايَا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ، وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ كَأْساً مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ، وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الْآخِرَةِ رَحِيلٌ وَ انْطِلَاقٌ، وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلَائِدَ فِي الْأَعْنَاقِ، وَ كَانَتِ الْقُبُورُ هِيَ الْمَأْوَى إِلَى مِيقَاتِ يَوْمِ التَّلَاقِ (۱۴) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ بَارِكْ لَنَا فِي حُلُولِ دَارِ الْبِلَى، وَ طُولِ الْمُقَامَةِ بَيْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَى، وَ اجْعَلِ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا، وَ افْسَحْ لَنَا بِرَحْمَتِكَ فِي ضِيقِ مَلَاحِدِنَا، وَ لَا تَفْضَحْنَا فِي حَاضِرِي الْقِيَامَةِ بِمُوبِقَاتِ آثَامِنَا. (۱۵) وَ ارْحَمْ بِالْقُرْآنِ فِي مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَيْكَ ذُلَّ مَقَامِنَا، وَ ثَبِّتْ بِهِ عِنْدَ اضْطِرَابِ جِسْرِ جَهَنَّمَ يَوْمَ الْمَجَازِ عَلَيْهَا زَلَلَ أَقْدَامِنَا، وَ نَوِّرْ بِهِ قَبْلَ الْبَعْثِ سُدَفَ قُبُورِنَا، وَ نَجِّنَا بِهِ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ شَدَائِدِ أَهْوَالِ يَوْمِ الطَّامَّةِ (۱۶) وَ بَيِّضْ وُجُوهَنَا يَوْمَ تَسْوَدُّ وُجُوهُ الظَّلَمَةِ فِي يَوْمِ الْحَسْرَةِ وَ النَّدَامَةِ، وَ اجْعَلْ لَنَا فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ وُدّاً، وَ لَا تَجْعَلِ الْحَيَاةَ عَلَيْنَا نَكَداً. (۱۷) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ كَمَا بَلَّغَ رِسَالَتَكَ، وَ صَدَعَ بِأَمْرِكَ، وَ نَصَحَ لِعِبَادِكَ. (۱۸) اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَبِيَّنَا- صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ- يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَقْرَبَ الْنَّبِيِّينَ مِنْكَ مَجْلِساً، وَ أَمْكَنَهُمْ مِنْكَ شَفَاعَةً، وَ أَجَلَّهُمْ عِنْدَكَ قَدْراً، وَ أَوْجَهَهُمْ عِنْدَكَ جَاهاً. (۱۹) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ، وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ، وَ ثَقِّلْ مِيزَانَهُ، وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ، وَ قَرِّبْ وَسِيلَتَهُ، وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ، وَ أَتِمَّ نُورَهُ، وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ (۲۰) وَ أَحْيِنَا عَلَى سُنَّتِهِ، وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِهِ وَ خُذْ بِنَا مِنْهَاجَهُ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَهُ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَهْلِ طَاعَتِهِ، وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ، وَ أَوْرِدْنَا حَوْضَهُ، وَ اسْقِنَا بِكَأْسِهِ (۲۱) وَ صَلِّ اللَّهُمَّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُبَلِّغُهُ بِهَا أَفْضَلَ مَا يَأْمُلُ مِنْ خَيْرِكَ وَ فَضْلِكَ وَ كَرَامَتِكَ، إِنَّكَ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ، وَ فَضْلٍ كَرِيمٍ. (۲۲) اللَّهُمَّ اجْزِهِ بِمَا بَلَّغَ مِنْ رِسَالاتِكَ، وَ أَدَّى مِنْ آيَاتِكَ، وَ نَصَحَ لِعِبَادِكَ، وَ جَاهَدَ فِي سَبِيلِكَ، أَفْضَلَ مَا جَزَيْتَ أَحَداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَ أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ الْمُصْطَفَيْنَ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.

тарҷумаи тоҷикии дуо

Дуои он Ҳазрат (а) аст ҳангоми хатми Қуръон:
БА НОМИ ХУДОВАНДИ БАХШАНДАИ МЕҲРУБОН
Худоё! Ту маро ба поён расондани тиловати Қуръонат ёрӣ додӣ, Қуръоне, ки онро ба шакли нур фиристодӣ; ва бар ҳар китобе, ки нозил кардӣ, гувоҳу нигаҳбон қарор додӣ; ва бар ҳар сухану каломе, ки бархондаӣ, бартарӣ додӣ.

Ва ҷудокунандааш сохтӣ, ки ба василаи он, байни ҳалолу ҳаромат ҷудоӣ андохтӣ; ва оёти ба ҳампайвастае аст, ки аз баракати он, роҳҳои аҳкоматро ошкор кардаӣ; ва китобе аст, ки ҳар чизеро барои бандагонат дар он равшан кардаӣ, равшании ҷомеъу расо; ва ваҳй аст, ки бар Паёмбарат - Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳӣ) фуруд овардӣ; фуруд овардане ба ҳақ. Ва онро нуре қарор додӣ, ки дар сояи пайравӣ аз он, аз торикиҳои гумроҳию нодонӣ, ба арсагоҳи ҳидоят роҳ ёбем; ва дармон барои касе, ки бо риояти сукут ба оятҳояш гӯш фаро диҳад, барои онки мафоҳиму маъониашро дарк кунад ва воқеиятҳояшро бо дилу ҷон росту дуруст бидонад; ва тарозуи адле, ки забонааш аз ҳақ мунҳариф намешавад ва нури ҳидояте, ки равшаноии бурҳонаш, аз баробари бинандагон хомӯш нагардад; ва парчами наҷоте, ки ҳар кас ба ҷониби оини устувораш қасд кунад, гумроҳ нашавад; ва ҳар кас ба дастгираи ҳифозату ҳимояташ дар овезад, дастҳои ҳалоккунанда ба ӯ нарасад.

Худоё! Ҳамакнун, ки моро ба қироати Қуръон ёрӣ додӣ ва уқдаҳои забонамонро ба зебоии ибораташ осон кардӣ, пас моро аз касоне қарор деҳ, ки ҳаққи ин китобро чунонки сазовори он аст, риоят кунанд ва Туро бо эътиқоди таслим дар баробари оёти устувораш итоат намоянд ва ба паноҳгоҳи иқрор ба муташобиҳоташ ва далоили равшанаш паноҳ баранд!

Худоё! Ту Қуръонро бар Паёмбарат - Муҳаммад (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи васаллам), муҷмалу сарбаста нозил кардӣ ва дониши шигифтиҳояшро ба таври комил ба ӯ илҳом фармудӣ ва илми онро ба унвони тафсир ба мо ирс додӣ ва моро бар касоне ки аз дониши Қуръон бехабаранд бартарӣ додӣ ва қудрати огоҳӣ аз ҳақиқаташро ба мо иноят кардӣ то моро бар касоне ки тоқати дараки мафоҳими ону қиём ба оёташро надоранд, рифъату сарварӣ бахшӣ.

Худоё! Чунонки дилҳои моро ҳомили воқеиятҳои он сохтӣ ва шарофату фазилаташро ба мо фаҳмондӣ, пас бар Муҳаммади хатиб ба Қуръон ва бар олаш хазонадорони Қуръон, дуруд фирист; ва моро аз касоне қарори деҳ, ки иқрор доранд: Қуръон аз сӯи Туст, то шакку шубҳае дар масири тасдиқи он, вориди дилҳои мо нашавад; ва инҳирофе моро аз роҳи росташ боз надорад.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва моро аз касоне қарор деҳ ки ба ресмони муҳками Қуръон чанг мезананд ва аз муташобиҳот ки маҳали лағзиши ақлҳост, дар паноҳи оёти муҳкамаш маъво мегиранд ва дар сояи пару боли раҳматаш оромиш меёбанд ва ба нури субҳгоҳаш роҳ меёбанд ва ба дурахшндагии сипедааш ки мӯҷиби ошкор шудани ҳақ аст иқтидо мекунанд ва аз чароғаш, чароғ меафрӯзанд ва аз ғайри он ҳидоят намеҷӯянд.

Худоё! Ҳамонгуна ки Муҳаммадро ба василаи Қуръон, нишонае барои ҳидоят ба сӯи худ мансуб кардӣ; ва ба сабаби оли ӯ, роҳҳои хушнӯдии Худро ошкор сохтӣ; пас бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва Қуръонро барои мо василаи расидан ба болотарин ҷойгоҳҳои каромату нардбоне ки ба сӯи маҳали саломат боло равем ва сабабе ки ба василаи он, раҳоӣ дар арсаи қиёматро подош дода шавем ва воситаву шафиъе ки аз баракати он дар неъматҳои сарои иқомат ворид гирдем, қарор деҳ.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва ба воситаи Қуръон, сангинии гуноҳонро аз дӯши мо бардор; ва зебоии ахлоқи неконро ба мо иноят фармо; ва моро пайрави осори касонеи қарор деҳ ки ҳамаи соъоти шабу тамоми рӯзро, ба василаи Қуръон ба бандагии бархостанд то ҷое ки моро ба поккунандагии он, аз ҳар олӯдагӣ пок кунӣ; ва тобеъи осори касонеи қарор диҳӣ ки ба нури Қуръони равшанӣ ҷустанд; ва орзӯӣ беҷо, онҳоро аз амал барои охират ғофил накард то бо фиребу найрангҳояш ононро ба ҳалокат андозад ва аз ба даст овардани охират боз дорад.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва Қуръонро барои мо заминаи ин манофеи қарор деҳ; дар торикиҳои шабҳо, мӯнис; ва аз таҳрикоти шайтон барои иртикоби гуноҳу хатароти васвасаҳо, нигаҳбон; ва барои гомҳои мо аз ҳаракат ба сӯи гуноҳон, боздоранда; ва барои забонҳоямон аз фурӯ рафтан дар гуфтори ботил - на ба хотири беморӣ - лолкунанда; ва барои андомамон аз иртикоби гуноҳ, монеъшаванда; ва барои тӯмору авроқи ибрат ки дасти ғафлат онро дар ҳам печида, густаронанда; то фаҳми шигифтиҳояш ва пандҳои боздорандаашро ки кӯҳҳои устувор, бо вуҷуди истеҳкомашон аз таҳаммули он нотавонанд, ба дилҳои мо барисонӣ.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва ба василаи Қуръони оростагии зоҳири моро давом бахшу хатароти васвасаҳоро аз панҷа андохтан ба саломати дарунамон боз дор ва ба сабаби Қуръон чирки дилҳоямону вобастагии гуноҳонамонро ба вуҷудамон бишӯй ва короҳои аз ҳам пошидаи моро ба Қуръон сомон бахш ва дар ҷойгоҳи ироаи аъмол ба пешгоҳат, ташнагии моро ки зоидаи гармои онҷост, ба сабаби Қуръон фуру нишон; ва дар ҳангоми барангехтанамон дар рӯзи ваҳшати бузург, ба василаи Қуръон бар мо ҷомаи амну амон пӯшон.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва халаъу шикофи тангдастию надории моро ба василаи Қуръон, ҷуброн фармо; ва ба сабаби Қуръон, зиндагии фароху густарда ва фаровонии арзоқро ба сӯи мо равон гардон; ва моро дар сояи Қуръон, аз хислатҳои нописанду пастиҳои ахлоқӣ дур кун; ва ба василаи Қуръон, аз вартаи манҷалоби куфру ангезаҳои нифоқ ҳифз фармо; то Қуръон дар рӯзи қиёмат роҳбару роҳнамои мо ба сӯии хушнӯдии Ту ва биҳиштҳоят бошад ва дар ин ҷаҳон аз хашми Ту ва таҷовуз аз ҳудудат бозамон дорад; ва барои мо дар пешгоҳат, дар ҳалол донистани ҳалолаш ва ҳаром донистани ҳаромаш, шоҳид ва гувоҳ бошад.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва ҳангоми марг, ба сабаби Қуръон, сахтии ҷон додан, душвории нола кардан ва ба шумора афтодани нафасро, он ҳам вақте ки ҷонҳо ба гулӯ расанд ва гуфта шавад: чи касе дармонкунанда аст(?!) бар мо осон фармо. Оре; осон фармо, ба хусус ҳангоме ки фириштаи марг, барои гирифтани ҷон, аз пардаҳои ғайб ошкор шавад ва тирҳои ваҳшатноки фироқро аз камони аҷал ба сӯи рӯҳ партоб кунад ва аз заҳри кушандаи марг, шарбате заҳрогин барои ҷон омода намояд; ва кӯч кардану ҳаракати мо аз дунё ба охират наздик шаваду амалҳо ва кирдорҳо, гардани бандҳое бар гардан гардад; ва қабрҳо то рӯзи дидору мулоқот, оромгоҳ бошад.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва вуруди моро дар хонаи куҳнагию пусидагӣ ва тӯли иқоматамонро байни табақоти хок, бар мо муборак гардон; ва қабрҳоро пас аз ҷудоӣ аз дунё, беҳтарин манозиламон қарор деҳ; ва танагии лаҳадро ба раҳматат, барои мо вусъат деҳ; ва дар баробари ҳозирони арсаи қиёмат, ба гуноҳони ҳалоккунандае ки бар гардани мост, расвоямон макун. Ва ба сабаби Қуръон, дар ҷойгоҳи ироаи аъмол ба Ту, бар зиллату пастии вазъи мо тараҳҳум фармо; ва ҳангоми ларзиши пули дӯзах, лағзиши гомҳои моро ба вақти убур аз он, ба василаи Қуръон, устувори соз; ва пеш аз бар по шудани қиёмат, торикии гӯрҳои моро, ба Қуръон равшан кун; ва моро дар сояи Қуръон, аз ҳар гуна андӯҳи рӯзи қиёмат ва сахтии тарсҳои рӯзи балои бузургу бемонанд, наҷот деҳ. Ва рӯзе ки чеҳраи ситампешагон сиёҳ мешавад - рӯзи ҳасрату пушаймонӣ - чеҳраҳои моро сипед кун; ва барои мо дар дилҳои мардуми муъмин, муҳаббату дӯстии қарор деҳ; ва зиндагиро бар мо, сахт ва душвор макун.

Худоё! Бар Муҳаммад - банда ва расулат, дуруд фирист, дар баробари ин ки паёми динатро ба мардум расонд ва фармонатро ошкор карду нисбат ба бандагонат хайрхоҳӣ фармуд.

Худоё! Паёмбари моро ки дурудат бар ӯ ва бар олаш бод, рӯзи қиёмат аз муқаррабтарин паёмбарон; ва аз назари шафоат дар пешгоҳат, аз нерӯмандтарини онон; ва аз ҷиҳати манзалату мақом, аз волотарин онон; ва аз назари ҷоҳу обрӯ, обрӯмандтарин онон; қарор деҳ.

Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва бунёнашро бартарӣ деҳ ва далелу бурҳонашро бузург ва бо азимат фармо ва мизонашро сангин кун ва шафоаташро бипазиру василаашро наздик фармо ва рӯяшро сипед куну нурашро комил ва дараҷаашро баланд соз. Ва моро бар равиши ӯ зинда бидор ва бар оинаш бимирон ва моро дар роҳаш қарор деҳ ва дар роҳи ӯ, роҳ бар ва аз аҳли тоъаташи қарор деҳ ва дар гурӯҳи ӯ маҳшур кун ва ба ҳавзаш ворид фармо ва аз ҷомаш серобамон кун.

Ва бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист; дуруде ки ба василаи он ӯро ба он чи ки аз хайру эҳсону кароматат умед дорад бирасонӣ, ҳамоно Ту соҳиби раҳмати густардаву эҳсони гаронқадрӣ.

Худоё! Ба хотири ин ки оётатро ба мардум расонду оётатро ба сӯи мардум бурд ва барои бандагонат хайрхоҳӣ кард ва дар роҳат ба ҷиҳод бархост; подоше ба ӯ иноят фармо, бартар аз подошӣ ки ба ҳар як аз фариштагони муқаррабат ва анбиёи мурсалу баргузидаат, ато кардӣ; дуруд бар ӯ ва бар Аҳли Байти покаш ва раҳмату баракоти Худо бар онон бод.[13]

Эзоҳ

  1. ↑ Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ, Шуҳуд ва шинохт, 1388ҳ.ш., ҷ.3, саҳ.315.
  2. ↑ Ансориён, Диёри ошиқон, 1373ҳ.ш., ҷ.7, саҳ.331 - 380; Мамдуҳӣ, Шуҳуд ва шинохт, 1388ҳ.ш., ҷ.3, саҳ.315 - 370; Шарҳи фарозҳои дуои чилу дуюм аз сайти Ирфон.
  3. ↑ Ансориён, Диёри ошиқон, 1373ҳ.ш., ҷ.7, саҳ.323 - 380.
  4. ↑ Мамдуҳӣ, китоби Шуҳуд ва шинохт, 1388ҳ.ш., ҷ.3, саҳ.309 - 370.
  5. ↑ Фаҳрӣ, Шарҳ ва тафсири Саҳифаи саҷҷодия, 1388ҳ.ш., ҷ.3, саҳ.173 - 201.
  6. ↑ Ғоӣ, “Асомӣ ва авсофи Қуръон дар дуои хатми Қуръони Саҳифаи саҷҷодия”; Пуё, “Фарозмандии Қуръон дар дуои хатми Қуръони Имом Саҷҷод (а)”.
  7. ↑ Мадании Шерозӣ, Риёз-ус-соликин, 1435ҳ.қ., ҷ.5, саҳ.383 - 498.
  8. ↑ Муғния, Фи зилол-ис-Саҳифа, 1428ҳ.қ., саҳ.467 - 491.
  9. ↑ Доробӣ, Риёз-ул-орифин, 1379ҳ.ш., саҳ.497 - 513.
  10. ↑ Фазлуллоҳ, Офоқ-ур-руҳ, 1420ҳ.қ., ҷ.2, саҳ.313 - 348.
  11. ↑ Файзи Кошонӣ, Таълиқот ала-с-Саҳифат-ис-саҷҷодийя, 1407ҳ.қ., саҳ.77 - 80.
  12. ↑ Ҷазоирӣ, Шарҳ-ус-Саҳифат-ис-саҷҷодийя, 1402, саҳ.204 - 212.
  13. ↑ Тарҷума аз шайх Ҳусайни Ансориён.

Сарчашма

  • Ансориён, Ҳусайн, Диёри ошиқон: тафсири ҷомеъи Саҳифаи саҷҷодия, Теҳрон, Паёми озодӣ, 1372ҳ.ш.
  • Доробӣ, Муҳаммад ибни Муҳаммад, Риёз-ул-орифин фи шарҳ-ис-Саҳифат-ис-саҷҷодийя, таҳқиқи Ҳусайни Даргоҳӣ, Теҳрон, нашри Усва, 1379ҳ.ш.
  • Мадании Шерозӣ, Сайидалихон, Риёз-ус-соликин фи шарҳи Саҳифати Сайидуссоҷидин, Қум, муассисаи ал-Нашрул-исломӣ, 1435ҳ.қ.
  • Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ, Ҳасан, Шуҳуд ва шинохт, тарҷума ва шарҳи Саҳифаи саҷҷодия, муқаддамаи Оятуллоҳ Ҷаводии Омулӣ, Қум, Бустони китоб, 1388ҳ.ш.
  • Муғния, Муҳаммадҷавод, Фи зилол-ис-Саҳифат-ис-саҷҷодийя, Қум, Дорул-китобил-исломӣ, 1428ҳ.қ.
  • Пуё, Ҳасан, “Фарозмандии Қуръон дар дуои хатми Қуръони Имом Саҷҷод (а)” дар нашрияи Баййинот, № 68, 1389ҳ.ш.
  • Фазлуллоҳ, Сайид Муҳаммадҳусайн, Офоқ-ур-руҳ, Бейрут, Дорул-Молик, 1420ҳ.қ.
  • Файзи Кошонӣ, Муҳаммад ибни Муртазо, Таълиқот ала-с-Саҳифат-ис-саҷҷодийя, Теҳрон, Муассисатул-буҳус ват-таҳқиқотис-сақофия, 1407ҳ.қ.
  • Фаҳрӣ, Сайидаҳмад, Шарҳ ва тарҷумаи Саҳифаи саҷҷодия, Теҳрон, Усва, 1388ҳ.ш.
  • Ғоӣ, Аҳмадризо, “Асомӣ ва авсофи Қуръон дар дуои хатми Қуръони Саҳифаи саҷҷодия”, дар нашрияи Сафина, № 9, 1384ҳ.ш.
  • Ҷазоирӣ, Иззуддин, Шарҳ-ус-Саҳифат-ис-саҷҷодийя, Бейрут, Дорул-таъоруф лил-матбуъот, 1402ҳ.қ.

Пайванд ба берун

Баргирифта аз "https://tg.wikishia.net/w/index.php?title=Дуои_чилу_дуюми_Саҳифаи_саҷҷодия&oldid=28995"