Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия

Нусхаи хаттии Саҳифаи саҷҷодия, ба хати насхи Абдуллоҳи Яздӣ, китобат дар шаъбони 1102 қамарӣ

Бо дуои видоъи Имом Содиқ бо моҳи Рамазон иштибоҳ нашавад.

Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия, аз дуоҳои маъсури Имом Саҷҷод (а) аст, ки ҳангоми видоъ бо моҳи Рамазон онро мехонд.

Имом Саҷҷод (а) дар ин дуо зимни ишора ба неъматҳои Худо дар ҳаққи инсонҳо ва бениёзии Ӯ аз бандагон, Худоро ба хотири атоё ва бахшишҳояш шукр мекунад.

Ҳазрати Зайналъобидин (а) дар ин дуо фазилатҳои моҳи Рамазонро номбар карда, бо он хайру хуш намуда, аз Худованд мехоҳад, ки тавфиқ диҳад Рамазони соли ояндаро низ дарк кунад.

Зарурати тавба кардан дар иди саиди Фитр ва дуо кардан дар ҳаққи дигарон ва дуруду салавот фиристодан бар Муҳаммаду (с) хонадонаш аз мавзӯъҳои дигари ин дуо аст.

Дуои чилу панҷум дар шарҳҳои Саҳифаи саҷҷодия; ҳамчун “Диёри ошиқон”-и Ҳусайни Ансориён ва “Шуҳуд ва шинохт”-и Ҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ба забони форсӣ ва дар китоби “Риёз-ус-соликин”-и Сайид Алихони Маданӣ ба забони арабӣ шарҳ дода шудааст.

Таълимот

Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия аз дуоҳое аст, ки Имом Саҷҷод (а) ҳангоми видоъ бо моҳи Рамазон онро мехонд. Ба гуфтаи Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ дар шарҳи ин дуо, Имом Саҷҷод (а) дар дуои чилу панҷум бо таъбирҳои эҳсосӣ бо ин моҳ хайрухушӣ кардааст; ҳамчунин бархе фазоили ин моҳ ва вазифаҳои муъмин дар онро баён кардааст то дар Рамазони соли баъд роҳнамои амал қарор гирад. Таълимоти ин дуо ба шарҳи зер аст:

• Аҷру подош нахостани Худо дар баробари неъматҳояш ба бандагон
• Бениёзии мутлақи Худо аз бандагон
• Пушаймон нашудани Худо аз ато ба бандагон (адами роҳёбии пушаймонӣ ба соҳати Худо)
• Бениҳоят будани Худо ва асмо ва сифоти Ӯ
• Эътои подош, болотар аз амали анҷомшудаи бандагон аз сӯи Худо
• Ҷазо додани Худо айни адолати Ӯст (кайфари одилона)
• Бахшиши гуноҳони бандагон аз рӯи тафаззулу иноят тавассути Худо
• Эътои неъматҳо бидуни миннат ба бандагон тавассути Худо
• Лутфи Худо дар ҳаққи бандагони шукргузор
• Пардапӯшӣ аз гуноҳони бандагон
• Бурдбории Худо нисбат ба мухолифати бандагон
• Кушода будани дар тавба ба сӯи бахшиши Илоҳӣ барои бандагон
• Даъвати Худованд аз бандагонаш барои тавбаи насуҳ (холис)
• Узр надоштан касе ки аз вуруд ба арсагоҳи бахшиш ғафлат кунад.
• Ҳолоти гуноҳкорону муъминон дар рӯзи қиёмат
• Муомилаи пурсӯд бо Худо (подоши даҳ баробарӣ барои анҷоми некиҳо ва кайфари гуноҳон фақат ба мисли он)
• Рушду таъолӣ дар ихтиёри инсон
• Ҳамсу будани тадбири Илоҳӣ бо фитрати инсон
• Дуо кардан, навъе ибодат ва тарки дуо такаббурварзӣ аст.
• Шукргузории бандагони воқеӣ нисбат ба неъматҳои Илоҳӣ
• Сипосгузорӣ аз Худо ба хотири ҳидоят ба дини баргузида
• Худбузургбинӣ сабаби дурӣ аз дуою ниёиш
• Забони Қуръон беҳтарин роҳ барои даъват ба сӯи Худо
• Ваҳй ягона абзори итилоъ аз асрори моварои табиат
• Эҳсон ва тафаззули Илоҳӣ далели ситоиши Худованд
• Ҳидояти Худованд ба дини баргузида ва оини мавриди ризояташ
• Бартарии моҳи Рамазон бар ҳамаи вақтҳои сол ба баракати нузули Қуръон ва нури Илоҳӣ
• Бартарии мусулмонон бар соири миллатҳо бо моҳи Рамазон
• Бартарин баҳраҳои ҷаҳониён дар моҳи Рамазон (моҳи баракат)
• Видоъи сахту ғамангез бо моҳи Рамазон
• Рамазон гиромитарин ҳамнишин (дилнишин будани ҳамнишинӣ бо Рамазон)
• Рамазон моҳи бароварда шудани орзуҳою ҳоҷатҳо
• Рамазон бузургтарин моҳи Худо ва иди авлиёи Илоҳӣ
• Рамазон ҳамсояе, ки дилҳо дар он нисбат ба ҳамдигар нарм мешавад.
• Таъсири моҳи Рамазон дар зудудани осори гуноҳ ва таъмиқи равобити иҷтимоӣ
• Рамазон ёваре барои мубориза бо шайтон (рӯза беҳтарин абзори ғалаба бар шайтон)
• Рамазон моҳи бахшида шудани бисёре аз гуноҳон
• Таъсири моҳи Рамазон дар зудудани монеъаҳои сайру сулук
• Азамати моҳи Рамазон дар қалбҳои аҳли имон
• Андӯҳгин будани инсон аз рафтани моҳи Рамазон
• Шаби Қадр бартар аз ҳазор моҳ
• Дуо барои баҳрамандӣ аз фазилатҳои моҳи Рамазон
• Дуо барои тавфиқи Илоҳӣ дар шабзиндадории моҳи Рамазон
• Узрхоҳӣ аз Худо ба хотири тақсир ва тафрит дар моҳи Рамазон
• Эътироф ба адои андаке аз ҳуқуқи моҳи Рамазон
• Дуо барои дарки моҳи Рамазони соли оянда ва анҷоми ибодате, шоистаи Худо ва итоате, сазовори моҳи Рамазон
• Дуо барои ҷуброни мусибати аз даст рафтани моҳи Рамазон
• Интисоби некиҳо ба Худо ва костиҳо ба инсон
• Дархост барои қарор гирифтан дар зумраи тавбакунандагони маҳбуби Илоҳӣ
• Дуо барои қарор гирифтан дар миёни хушбахттарин аҳли моҳи Рамазон
• Лузуми истифода аз сармояи умр барои расидан ба мақоми волои инсонӣ
• Дуои нек дар ҳаққи касе ки ҳаққи моҳи Рамазонро ба ҷо овардааст.
• Тӯлонӣ будани моҳи Рамазон барои муҷримон
• Ҳайбат доштани моҳи Рамазон дар синаҳои муъминон
• Рақиб надоштани моҳи Рамазон дар миёни рӯзҳо
• Маҳбубияти моҳи Рамазон пеш аз омадан ва ҳузнофариниаш ҳатто пеш аз тамом шудан
• Дур шудани бадиҳо ва дарёфти хубиҳо ба баракати моҳи Рамазон
• Дархости подоше ҳамонанди подоши касе ки ин моҳро рӯза гирифта ва ҳуқуқи ин моҳро адо кардааст.
• Дархости мақоми хавфу раҷо аз даргоҳи Илоҳӣ
• Дуо барои баҳрамандӣ аз тарс аз азобе, ки ба он таҳдид шуда ва шавқ ба савобе, ки ба он ваъда дода шудаем
• Дуо барои дарк кардани лаззати ҳар чизе ки аз Худо мехоҳем ва андӯҳи чизеки аз он ба Ӯ паноҳ мебарем.
• Лузуми тавбае ки пас аз он бозгаште ба гуноҳ набошад, дар иди Фитр
• Иди Фитр, рӯзи шодии муъминон
• Таваккул бар Худо
• Дуо барои ҳамаи падарону модарон ва аҳли дини Ислом
• Дархости дуруд бар Пайғамбар (с) ҳамсон бо дуруди фариштагони муқарраб
• Дархости салавот бар Пайғамбару Олаш ва баҳрамандӣ аз баракоту манофеаш
• Дархости истиҷобати дуо дар партави салавот бар Пайғамбару Олаш
• Салавот мисдоқи қадршиносӣ аз Пайғамбар (с) ва зиндакунандаи таълимоти ӯст.

Шарҳҳо

Дуои чилу панҷум дар шарҳҳои Саҳифаи саҷҷодия аз ҷумла дар китоби Диёри ошиқони Ҳусайни Ансориён, Шуҳуд ва шинохти Ҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ва шарҳу тарҷумаи Саҳифаи саҷҷодияи Сайид Аҳмад Фаҳрӣ ба забони форсӣ шарҳ дода шудааст.

Ин дуо ба ҳамроҳи дуои вуруд ба моҳи Рамазон дар китобҳои Симои Рамазон, таълифи Алӣ Каримии Ҷаҳрумӣ ва Суруши Рамазон (шарҳе бар ниёиши Имом Саҷҷод дар оғоз ва анҷоми моҳи Рамазон) асари Сайидризо Боқириёни Муваҳҳид ва Алии Боқирифар шарҳ дода шудааст. Дар ин китобҳо ба баррасии абъоди мухталифи моҳи Рамазон ва порае аз фазоили иди Фитр ва одоби хуруҷ аз он моҳ низ пардохта шудааст.

Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия ҳамчунин дар китоби Риёз-ус-соликини Сайидалихони Маданӣ, Фи зилол-ис-Саҳифат-ис- саҷҷодияи Муҳаммадҷавод Муғния, Риёз-ул-орифин, навиштаи Муҳаммад ибни Муҳаммади Доробӣ ва Офоқ-ур-руҳ, навиштаи Сайид Муҳаммадҳусайни Фазлуллоҳ ба забони арабӣ шарҳ дода шудааст. Вожаҳои ин дуо ҳам дар шарҳҳои луғавӣ, монанди Таълиқот ала-с-Саҳифат-ис-саҷҷодия, асари Файзи Кошонӣ ва Шарҳ-ус-Саҳифат-ис-саҷҷодия, навиштаи Иззуддин Ҷазоирӣ тавзеҳ дода шудааст.

Матн ва тарҷума

Матни тарҷума

Дуои он ҳазратаст дар видоъи моҳи мубораки Рамазон

( 1 ) Худоё ! эй ки шавқӣ ба подош надорад; чун бениёз аз офарӣдаҳост;

( 2 ) вае ки бар ътобхшӣаш, пушаймон намешавад;

( 3 ) вае ки подоши бандаашро мусовӣ ва баробар намедиҳад; [ балки подошаш беш аз амал бандааст ].

( 4 ) неъматат оғозаст, [ даст касе дар сохт ва пардохташ ҷое надорад ]у гузаштати эҳсону муҷозотати адолату фармонат хайраст.

( 5 ) агар ато кунӣ, атоятро ба миннат олӯда намекунӣ; ва агар манъ кунӣ, манъат бар поя таҷовуз нест.

( 6 ) касе ки туро сипос - гузорӣ кунад, подошаш май диҳӣ; дар ҳоле ки худати сипосгузориро ба ӯ илҳом кардӣ.

( 7 ) ва касе ки туро ситоиш кунад, талофӣ ва ҷуброн мекунӣ; дар сӯратӣ ки ситоишро худат ба ӯ омӯхтае.

( 8 ) парда май пӯшӣ бар касе ки агар май хостӣ расвояш мекардӣ; ҷӯад ва карам мекунӣ бар касе ки агар май хостӣ манъаш мефармӯдӣ; дар ҳоле ки ҳар дуӣ инҳо аз сӯии ту сазовори расвоӣ ва манъанд; аммо чунин намекунӣ, чун тамоми корҳоятро бар пояи лутфу эҳсон банно наҳодӣу қудрататро бар ойини гузашт ба ҷараёни андохтӣ.

( 9 ) ва бо касе ки бо ту ба мухолифати бархеста, бо бурдбории рӯбаҳ рӯ шудӣ; ва касеро ки бар ситам ба худ ҳиммат гумошт, муҳлат додӣ; бо ҳаламу бурдбории ?ути муҳлаташон май диҳӣ то ба сӯят бозгарданд. Шитоб дар уқубатро во майгузорӣ то ба арсаи гоҳи тавба ва бозгашт биншинанд; то он ки аз сӯии ту, сазовори ҳалокат шуда, ҳалок нашавад;у тираи бахташон ба неъмати ту бадбахт нагардад. Ҳалокату бадбахтии онон, пас аз тӯл муддатӣаст ки ҳарому ҳалолатро барои онон равшан кардӣу пайваста ба азоб таҳдидашон фармӯдӣу узр бисёре аз ин қабил дар баробарашон қарор додӣу паии дарпайи бар онони итмом ҳуҷҷат кардӣ. Ин ҳама, бар пояи караму бахшишӣ аз афв туаст, эй бузургвор !у сӯду баҳра Эйаст аз меҳрбонии ту, эй бурдбор !

( 10 ) туе ки дарӣ барои бандагонат ба сӯй бахшишат гушӯдӣ ва онро тавбаи номидӣ ва бар он дар гушӯдаи далелӣ аз ваҳии ?ут қарор додӣ то онро гум накунанд; - эй ки науммат воло ва муборакаст ! - фармӯдӣ: « ба сӯй Худо бозгардед; бозгаштии холис, бошад ки парвардгори гноҳонтонро маҳв кунад ва шуморо вориди биҳишт ҳоӣ кунад ки аз зери онҳо, наҳрҳо равонаст.

( 11 ) рӯзӣ ки Худованд, паёмбару касоне ки ба ӯ имон овараданд, хор намекунад; нурашони пеши рӯишон ва аз ҷониби росташон дар ҳаракатаст. намегӯйанд: Худоё ! нури моро комил кун ва моро биёмурз ки ту бар ҳар кории тавоноӣ. » пас баҳонау узр касе ки пас аз гушӯда шудан дару иқомаи роҳнамо, аз вуруд ба арсаи гоҳи бахшишат ғифлат кунад чист ?

( 12 ) ва туе он ки дар муомилаи худ, ба баҳрау сӯди бандагонати афзудӣ; ва дар ин доду ситадашон бо ту, сӯдашону комёбӣу Фўзшон ба вақти вуруд бар туу баҳраи афзӯнро аз ҷониби худ, барои онҳо хостае; пас гуфтӣ - эй ки науммат муборак ва волост ! - « ҳар каси як хӯбӣ биоварад, даҳ баробараш барои ӯст; ва ҳар каси як бадӣ биоварад, ҷуз ба монанди он кайфар нашавад. »

( 13 ) ва фармӯдӣ: « достони онон ки амволашонро дар роҳи Худо инфоқ мекунанд, монанди дона Эйаст ки ҳафт хӯшаи рўёндаҳ, дар ҳар хӯшаи сад донааст;у Худо барои ҳар ки бихоҳад, чанд баробар мекунад. » ва гуфтӣ: « кист ки ба Худои вом некӯ диҳад то Худои онро барояш ба чандини баробари бёФзоид. »у ончӣ аз назоири ин оёт, дарбора чандини баробар кардани хӯбиҳо, дар қуръон нозил фармӯдӣ.

( 14 ) ва туе ки бо гуфторат аз ғайби худу ташвиқат ки баҳраи онҳо дар онаст, ба умӯрӣ роҳнамоӣ кардӣ ки агар он умӯрро аз эшон мепӯшоандӣ, дидагонашони онҳоро дарак намекарду гӯшҳояшон фаро намегирифту андешау фикрашон ба он ҳо намерасед. Пас гуфтӣ: « маро ёд кунед то шуморо ёд кунаму маро сипос гузоред ва куфрон накунед. » ва фармӯдӣ: « агар шукр кунед, бар шумо афзӯн мекунам; ва агар носипосӣ кунед, мҳққоًи азоби ман сахтаст ».

( 15 ) ва гуфтӣ: « маро бихонед то шуморо иҷобат кунам. Онон ки аз ибодати ман, [ яъне дуо ] такаббур мекунанд, ба зӯдии хору залили ворид дӯзах мешаванд ». Дуоу хондани худро ибодату таркишро саркашии номидӣ; ва бар тарки дуо ба вуруд дар дӯзах бо зиллату хорӣ таҳдид кардӣ.

( 16 ) бандагони воқеии ?ут, ба хотири неъматати туро ёд карданд; ва ба сабаби эҳсонат, ба шукргузории ?ути бархестанд ва ба фармонат, туро хонданд; ва барои гирифтани атои афзӯнат, садақа доданд; наҷоташон аз хашмату комёбии шан ба хушнӯдии ?ут дар ин умӯр буд.

( 17 ) ва агар махлуқӣ аз сӯии худаш махлуқии дигарро, ба ҳамин гӯна ки ту бандагонатро роҳнамоӣ кардӣ, роҳнамоӣ мекард, мавсуф ба эҳсону неъмати бахше буд ва ба ҳар забонии мавриди ситоиши қарори гирифта буд; пас туро сипос то онҷо ки дар сипосат роҳӣ ёфт шавад; ва то онҷо ки барои сипос, калимае ки ба он сутӯда шудӣу маъное ки ба сипос мунсариф шавад, боқӣ бошад.

( 18 ) эй ки бо эҳсону фазл, бандагонашро ба сипоси фарохондау ононро дар дарёии неъмату ато ғарқ карда, чаҳ ошкор ва пахшаст неъматат дар арсаи ҳаёти мо ва чаҳ саршор ва фаровонаст атоят бар мо; ва чаҳ қадари моро ба некӣу эҳсонат ихтисос додае !

( 19 ) моро ба дайнат; динӣ ки баргузӣдае ва ба ойинат; ойинӣ ки писандидаеу роҳат; роҳӣ ки ҳамвор кардае, ҳидоят фармӯдӣ; ва ба чизе ки мояи қурб ба туасту замина расӣдан ба кароматат, бено кардӣ.

( 20 ) Худоё ! ту аз холистарин он вазоифу баргузӣдатарин он фароиз, моҳи Рамазонро қарор додӣ ки онро аз миёни соири моҳҳо баргузедӣ ва аз миёни ҳамаи замонҳо ва рӯзгорҳо интихоб кардӣ ва бар ҳамаи авқоти сол бартарӣ додӣ; ба хотири он ки қуръону нурро дар он нозил кардӣу имонро дар он чанд баробари сохтӣу рӯза гирифтан дар онро воҷиб кардӣ ва ба шаби зиндаи дорӣ дар он ташвиқ фармӯдӣу шаби қадарро ки аз ҳазор шаб беҳтараст, дар он бузург доштӣ.

( 21 ) сипас моро ба сабаби он, бар дигари умматҳо бартарӣ додӣ ва дар партави фазлаши моро аз миёни ҳамаи миллатҳо баргузедӣ; пас ба фармонати рӯзро рӯзаи гирифтему шабашро ба ёрии ?ут ба ибодат бархестем, даДар ҳоле ки худро ба сабаби рӯзау шаби зиндаи дориаш дар маърази раҳматати қарори додем; зеро худати моро дар ин моҳ дар маърази раҳматат қарор додӣ ва онро васила расӣдан ба подошат интихоб кардем ва ту ба анҷоми ончӣ аз даргоҳат талаб шавад тавоноӣ; ва ба ончӣ аз эҳсонат дархост шавад, ҷавод ва бахшандае; ба касе ки барои тақарруб ба ту бакӯшад, қарибу наздикӣ.

( 22 ) ба таҳқиқи ин моҳ дар байни мо, дар мартабау маҳаллӣ сутӯда зист ва бо мо мусоҳибат кард; мсоҳбтии писандидау некӯ ва моро ба бартарин баҳраҳои ҷаҳонён, сӯдманд кард; сипас ҳангом поён ёфтан вақташ ва ба сар расӣдани муддаташу комил шудани рӯзҳояш, аз мо ҷудо шуд.

( 23 ) пас мо ӯро видоъ мекунем; видоъ касе ки ҳиҷронаш бар мо сахту ғам ангезасту рўгрдонднши моро ғам задау дучор ваҳшат кард. Барои ӯ баръуҳдаи мо, паймонии маҳфӯзу ҳурматӣ дар хури риояту ҳақии воҷиби алодоء, лозим шуд. Бар ин асос мегӯйем: салом бар ту эй бузургтарин моҳи Худо ! вае иди дӯстонаш !

( 24 ) салом бар ту эй гиромӣ тарин ҳамнишин аз миёни авқот ! вае беҳтарини моҳ, дар айёму соъот !

( 25 ) салом бар ту, моҳӣ ки дар он, орзӯҳоу ҳоҷот, ба бароварда шудан наздикаст;у аъмолӣ ки мӯҷиб хушнӯдӣ Худост, дар он пахш шуда.

( 26 ) салом бар ту, эй ҳам нишинӣ ки ҳангоми мавҷӯд будан, манзалаташи бузург;у вақти мафқуд шудан, фиқдонаши дарднок;у мояи умедӣ ки давриаш, ранҷ овараст.

( 27 ) салом бар ту ҳамдамӣ ки чун рӯ кунад, мӯнис гардаду масрур ва шод кунад;у замонӣ ки сипарӣ шавад, ба ваҳшат андозаду дилҳоро ба дард оварад.

( 28 ) салом бар ту, ҳамсоя эй ки дилҳо дар он нарму гуноҳон дар ӯ кам шуд.

( 29 ) салом бар ту ёварӣ ки моро дар мубориза бо шайтон, ёрӣ дод;у рафиқӣ ки роҳҳои эҳсонро, ҳамвору осони сохт.

( 30 ) салом бар ту; чаҳ бисёранд озодшдгони Худо дар ту ва чаҳ хушбахтаст касе ки эҳтироматро барои вуҷӯди худат, риоят кард.

( 31 ) салом бар ту; чаҳ бисёр гуноҳонро маҳв кардӣ ва чаҳ бисёр айбҳоро пӯшоандӣ.

( 32 ) салом бар ту; чаҳ тӯлонӣ будӣ бар гуноҳкорон ва чаҳ бо ҳайбат будӣ дар қулӯби аҳли имон.

( 33 ) салом бар ту; моҳӣ ки тамоми замонҳо, қудрати рақобат бо ӯро надоранд.

( 34 ) салом бар ту; моҳӣ ки нисбат ба ҳар корӣ, моя саломатӣаст.

( 35 ) салом бар ту; ки мусоҳибат ва ҳам нишиниаш нописанду муошираташ накӯҳида нест.

( 36 ) салом бар ту, чунонкӣ бо баракот бар мо ворид шудӣ;у чирки хатоҳоро аз мо шастӣ.

( 37 ) салом бар ту ки видоъ бо ту, на аз боби хастагӣу фароғат аз рӯзаи ?ут, на ба хотир малолатаст.

( 38 ) салом бар ту ки қабл аз омаданаши хостораш будему пеш аз рафтанаш бар ӯ андӯҳгинем.

( 39 ) салом бар ту; чаҳ бадиҳо ки ба сабаби ту аз мо бартараф шуд; ва чаҳ хӯбиҳо ки ба василаи ту бар мо фурӯи рехт.

( 40 ) салом бар ту ва бар шаб қадре ки аз ҳазор моҳ беҳтараст.

( 41 ) салом бар ту ки дируз, нисбат ба ту чаҳ хостору орзӯманд будем;у фардо ба сӯии ту, чаҳ бисёр шавқ дорем.

( 42 ) салом бар ту ва бар фазилатат ки аз он маҳрӯми шудем; ва бар баракоти гузаштаи ?ут ки аз мо гирифта шуд.

( 43 ) Худоё ! мо аҳл ин моҳем ки моро ба сабаби он шарофат ва бузургӣ бахшедӣ; ва бо лутфу эҳсонат бар анҷоми аъмолаши моро муваффақ фармӯдӣ. Ҳангомӣ ки тираи бахтони вақташро нашнохтанд; ва аз бахти бадашон, аз фазилаташ маҳрӯм шуданд.

( 44 ) туе соҳиби ихтиёру сарпараст; ки моро ба шиносои он баргузедӣ ва ба роҳу равиши он ҳидоятмон кардӣ; ва мо ба тавфиқи ту, бо ҳамаи кӯтоҳӣу тақсир, ӯҳдаи дори рӯзау шаби зиндаи дорӣ ӯ шудем; ва дар он андакӣ аз бисёрро ба ҷо оварадем

( 45 ) Худоё ! туро сипос; дар ҳоле ки ба бадиҳоямон иқрор ва ба зойеъ кардани моҳи муборак ва ҳам чунин ба табоҳ кардани аъмолмон, эътироф дорем; ва барои ту дар дилҳоямон, пушаймонии пои барҷоу собит; ва дар забонмон, узри содиқона қарор дорад; бар ин асос дар баробари тақсиру тафритӣ ки дар ин моҳи гиребони гир мо шуд, подошӣ аноят кун ки аз партави он подош, фазилати дилхоҳмонро дар ин моҳ ба даст оварадему андӯхтаҳои гӯногӯни мавриди алоқаро, иваз бустонем.

( 46 )у узри моро дар кӯтоҳӣ аз адоӣ ҳақат бипазир ва умрҳои моро ки пеш рӯй мост, ба моҳи Рамазон оянда бирасон; ва чун моро ба он расонадӣ, бар анҷоми ибодатӣ ки шоиста туаст, ёрямон фармо; ва ба анҷоми тоъатӣ ки сазовори он моҳаст, бирасон;у амали шоистае ки сабаби тадорук ҳақ туаст, дар он ду моҳ аз моҳҳои рӯзгор, ба дасти мо ҷорӣ фармо.

( 47 ) Худоё ! дар ҳар гӯнаи лағзишӣ ки дар ин моҳи Рамазонмони вориди шудем аз гуноҳи кучак ё бузург, ё маъсиятӣ ки дар он муртакиби шудем, ё хатое ки дар он касб кардем аз рӯй амд ё фаромӯшӣ ки дар он ба худ ситам раво доштем, ё ба он пардаи ҳурмати дайгариро даридем; пас бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва моро ба пардаи пӯшӣ ?ут бпушон ва ба гузаштат аз мо бигузар ва моро ба хотири гуноҳӣ ки кардем, дар баробари дидаи бадхоҳонаи нопокони қарори мадау забони таъназанандагонро ба рӯй мо боз макун; ва моро ба рأФту лутфат ки поён наме пазирад ва бар пояи эҳсонат ки костӣ надорад, ба аъмолӣ бидор ки боиси резиши гуноҳону куффора умӯрӣ шавад ки дар ин моҳ, аз мо нописанди шимурдӣ.

( 48 ) Худоё ! бар Муҳаммаду олаш дуруд фиристу мусӣбат аз даст рафтани Рамазонмонро ҷуброн куну рӯзи иду Фитрмонро бар мо муборак фармо ва онро аз беҳтарини рӯзҳое ки бар мо гузаштаи қарори даҳ, ҷалбкунандатарин рӯзи нисбат ба бахшишу маҳвкунандатарин замон барои гуноҳ;у маосии пинҳону ошкормонро биёмурз.

( 49 ) Худоё ! бо гузаштани ин моҳ, аз хатоҳои мо бигузар; ва бо хориҷ шуданаш, моро аз гноҳонмон хориҷ кун; ва моро аз хушбахттарин аҳли ин моҳ ба ону пурнасибтарин онон дар ону баҳраи мандтарин эшон аз он, қарори даҳ.

( 50 ) Худоё ! касе ки ҳақи ин моҳро он тавр ки мебоист риоят карду эҳтиромашро ба наҳвӣ ки шоиста буд нигаҳ дошту ҳудӯдашро ба сӯратӣ ки сазовор буд ба пой дошт ва аз гуноҳонаш ба таври комил парҳез кард, ё ба василаи амали холисӣ ба ту тақарруби ҷуст, амалӣ ки мӯҷиби хушнӯдии ?уту маътӯф кардани раҳматат бар ӯст; пас монанди оОнчӣ ба ӯ бахшедӣ, бар мо ҳам аз тавонгарӣ ?ут бабахшу чандини баробари онро аз эҳсонат ба мо ато кун; мусалламани эҳсонати коҳиш наме пазираду хзоинти костӣ пайдо намекунад; балки афзӯн мешавад ва ҳамоно маодини эҳсонат аз байн намераваду қатъани атои ту атоеаст гуворо.

( 51 ) Худоё ! бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва барои мо подошӣ, ҳамонанди подош касе ки ин моҳро рӯза гирифт, ё дар он то рӯзи қиёмат ба бандагӣ ?ут бархест, банавис.

( 52 ) Худоё ! дар рӯзи Фитрмон ки онро барои муъминин иду сарвар ва барои аҳли ойинати рӯзи иҷтимоу гирдиҳамоӣ, қарор додӣ; ба даргоҳат аз ҳар гуноҳӣ ки муртакиби шудем, ё кори зиштӣ ки аз пеш фиристодем, ё андешаи сӯе ки дар ботинмон пинҳон доштем, тавба мекунем; тавба касе ки хаёли бозгашт ба гуноҳро надорад ва пас аз он ба домани хатое бар намегардад; тавбае холис ки аз шаку тардид, пок бошад; пас онро аз мо бипазир ва аз мо хушнӯд бош ва моро бар он тавбаи собити қадами дор.

( 53 ) Худоё ! тарс аз азоби таҳдид шудау шавқи савоб ваъда дода шударо рӯзӣ мо фармо; то лиззати ончӣ ки аз ту май хоҳему андӯҳи ончӣ ки аз он ба ту паноҳ мебарем, дарёбем.

( 54 ) ва моро назд худ аз тавбакунандагонӣ ки муҳаббататро бар онони зарурӣ ва муқарар кардӣу бозгашт ба тоъататро аз эшон пазируфтӣ, қарори даҳ; эй одилтарин одилон !

( 55 ) Худоё ! аз ҳамаи падарону модарону аҳл дайнмон бигузар; чаҳ онон ки даргузаштаанд ва чаҳ онҳо ки то рӯз қиёмат хоҳанд омад.

( 56 ) Худоё ! бар Муҳаммади паёмбари моу олаш дуруд фирист; ҳамон гӯна ки бар Фариштагони муқаррабат дуруд фиристодӣ; ва бар ӯу олаш дуруд фирист; ҳамон гӯна ки бар паёмбарони мурсалат дуруд фиристодӣ; ва бар ӯу олаш дуруд фирист; ҳамон гӯна ки бар бандагони шоистаи ?ут дуруд фиристодӣу бартару беҳтар аз онро; эй парвардгори ҷаҳонён, дурудӣ ки баракаташ ба мо расаду сӯдаши насиб мо шавад ва ба хотири он дуоямон мустаҷоб гардад. Ту бузургвортарин касе ҳастӣ ки ба ӯ рӯй оварда шуда ва бениёзкунандатарин касе ҳастӣ ки ба ӯ эътимод шуда ва бахшандатарин касе ҳастӣ ки аз эҳсонаши дархост шуда; ва ту бар ҳар кории тавоноӣ.

Ҷусторҳои вобаста

Дуои видоъ бо Рамазони Имом Содиқ (а)