Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия

Нусхаи хаттии Саҳифаи саҷҷодия, ба хати насхи Абдуллоҳи Яздӣ, китобат дар шаъбони 1102 қамарӣ

Бо дуои видоъи Имом Содиқ бо моҳи рамазон иштибоҳ нашавад.

Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия (форсӣ: دعای چهل و پنجم صحیفه سجادیه) аз дуоҳои маъсури Имом Саҷҷод (а) аст, ки ҳангоми видоъ бо моҳи рамазон онро мехонд. Имом Саҷҷод (а) дар ин дуо зимни ишора ба неъматҳои Худо дар ҳаққи инсонҳо ва бениёзии Ӯ аз бандагон, Худоро ба хотири атоё ва бахшишҳояш шукр мекунад. Ҳазрати Зайналъобидин (а) дар ин дуо фазилатҳои моҳи рамазонро номбар карда, бо он хайру хуш намуда, аз Худованд мехоҳад, ки тавфиқ диҳад рамазони соли ояндаро низ дарк кунад. Зарурати тавба кардан дар иди саиди Фитр ва дуо кардан дар ҳаққи дигарон ва дуруду салавот фиристодан бар Муҳаммаду (с) ва хонадонаш аз мавзӯъҳои дигари ин дуо аст.

Дуои чилу панҷум дар шарҳҳои Саҳифаи саҷҷодия; ҳамчун “Диёри ошиқон”-и Ҳусайни Ансориён ва “Шуҳуд ва шинохт”-и Ҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ба забони форсӣ ва дар китоби “Риёз-ус-соликин”-и Сайид Алихони Маданӣ ба забони арабӣ шарҳ дода шудааст.

Таълимот

Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия аз дуоҳое аст, ки Имом Саҷҷод (а) ҳангоми видоъ бо моҳи рамазон онро мехонд. Ба гуфтаи Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ дар шарҳи ин дуо, Имом Саҷҷод (а) дар дуои чилу панҷум бо таъбирҳои эҳсосӣ бо ин моҳ хайрухуш кардааст. Ҳамчунин бархе фазоили ин моҳ ва вазифаҳои муъмин дар онро баён кардааст, то дар рамазони соли баъд роҳнамои амал қарор гирад. Таълимоти ин дуо ба шарҳи зер аст:

• Аҷру подош нахостани Худо дар баробари неъматҳояш ба бандагон;
• Бениёзии мутлақи Худо аз бандагон;
• Пушаймон нашудани Худо аз ато ба бандагон (адами роҳёбии пушаймонӣ ба соҳати Худо);
• Бениҳоят будани Худо ва асмо ва сифоти Ӯ;
• Эътои подош, болотар аз амали анҷомшудаи бандагон аз сӯи Худо;
• Ҷазо додани Худо айни адолати Ӯст (кайфари одилона);
• Бахшиши гуноҳони бандагон аз рӯи тафаззулу иноят тавассути Худо;
• Эътои неъматҳо бидуни миннат ба бандагон тавассути Худо;
• Лутфи Худо дар ҳаққи бандагони шукргузор;
• Пардапӯшӣ аз гуноҳони бандагон;
• Бурдбории Худо нисбат ба мухолифати бандагон;
• Кушода будани дари тавба ба сӯи бахшиши Илоҳӣ барои бандагон;
• Даъвати Худованд аз бандагонаш барои тавбаи насуҳ (холис)
• Узр надоштани касе, ки аз вуруд ба арсаи бахшиш ғафлат кунад;
• Ҳолоти гуноҳкорону муъминон дар рӯзи қиёмат;
• Муомилаи пурсӯд бо Худо (подоши даҳ баробарӣ барои анҷоми некиҳо ва кайфари гуноҳон фақат ба мисли он);
• Рушду таъолӣ дар ихтиёри инсон;
• Ҳамсӯ будани тадбири Илоҳӣ бо фитрати инсон;
• Дуо кардан, навъе ибодат ва тарки дуо такаббурварзӣ аст;
• Шукргузории бандагони воқеӣ нисбат ба неъматҳои Илоҳӣ;
• Сипосгузорӣ аз Худо ба хотири ҳидоят ба дини баргузида;
• Худбузургбинӣ сабаби дурӣ аз дуою ниёиш;
• Забони Қуръон беҳтарин роҳ барои даъват ба сӯи Худо;
• Ваҳй ягона абзори итилоъ аз асрори моварои табиат;
• Эҳсон ва тафаззули Илоҳӣ далели ситоиши Худованд;
• Ҳидояти Худованд ба дини баргузида ва оини мавриди ризояташ;
• Бартарии моҳи рамазон бар ҳамаи вақтҳои сол ба баракати нузули Қуръон ва нури Илоҳӣ;
• Бартарии мусулмонон бар дигар миллатҳо бо моҳи рамазон;
• Бартарин баҳраҳои ҷаҳониён дар моҳи рамазон (моҳи баракат);
• Видоъи сахту ғамангез бо моҳи рамазон;
• Рамазон гиромитарин ҳамнишин (дилнишин будани ҳамнишинӣ бо рамазон);
• Рамазон моҳи бароварда шудани орзуҳою ҳоҷатҳо;
• Рамазон бузургтарин моҳи Худо ва иди авлиёи Илоҳӣ;
• Рамазон ҳамсояе, ки дилҳо дар он нисбат ба ҳамдигар нарм мешавад;
• Таъсири моҳи рамазон дар зудудани осори гуноҳ ва истеҳкоми равобити иҷтимоӣ;
• Рамазон ёваре барои мубориза бо шайтон (рӯза беҳтарин абзори ғалаба бар шайтон);
• Рамазон моҳи бахшида шудани бисёре аз гуноҳон;
• Таъсири моҳи рамазон дар зудудани монеъаҳои сайру сулук;
• Азамати моҳи рамазон дар қалбҳои аҳли имон;
• Андӯҳгин будани инсон аз рафтани моҳи рамазон;
• Шаби Қадр бартар аз ҳазор моҳ;
• Дуо барои баҳрамандӣ аз фазилатҳои моҳи рамазон;
• Дуо барои тавфиқи Илоҳӣ дар шабзиндадории моҳи рамазон;
• Узрхоҳӣ аз Худо ба хотири тақсир ва тафрит дар моҳи рамазон;
• Эътироф ба адои андаке аз ҳуқуқи моҳи рамазон;
• Дуо барои дарки моҳи рамазони соли оянда ва анҷоми ибодате, шоистаи Худо ва итоате, сазовори моҳи рамазон;
• Дуо барои ҷуброни мусибати аз даст рафтани моҳи рамазон;
• Нисбати некиҳо ба Худо ва костиҳо ба инсон;
• Дархост барои қарор гирифтан дар зумраи тавбакунандагони маҳбуби Илоҳӣ;
• Дуо барои қарор гирифтан дар миёни хушбахттарин аҳли моҳи рамазон;
• Зарурати истифода аз сармояи умр барои расидан ба мақоми волои инсонӣ;
• Дуои нек дар ҳаққи касе ки ҳаққи моҳи рамазонро ба ҷо овардааст;
• Тӯлонӣ будани моҳи рамазон барои муҷримон;
• Ҳайбат доштани моҳи рамазон дар синаҳои муъминон;
• Рақиб надоштани моҳи рамазон дар миёни рӯзҳо;
• Маҳбубияти моҳи рамазон пеш аз омадан ва ҳузнофариниаш ҳатто пеш аз тамом шудан;
• Дур шудани бадиҳо ва дарёфти хубиҳо ба баракати моҳи рамазон;
• Дархости подоше ҳамонанди подоши касе, ки ин моҳро рӯза гирифта ва ҳуқуқи ин моҳро адо кардааст;
• Дархости мақоми хавфу раҷо аз даргоҳи Илоҳӣ;
• Дуо барои баҳрамандӣ аз тарс аз азобе, ки ба он таҳдид шуда ва шавқ ба савобе, ки ба он ваъда дода шудаем;
• Дуо барои дарк кардани лаззати ҳар чизе ки аз Худо мехоҳем ва андӯҳи чизе ки аз он ба Ӯ паноҳ мебарем;
• Зарурати тавбае, ки пас аз он бозгаште ба гуноҳ набошад, дар иди Фитр;
• Иди Фитр, рӯзи шодии муъминон;
• Таваккул бар Худо;
• Дуо барои ҳамаи падарону модарон ва аҳли дини Ислом;
• Дархости дуруд бар Пайғамбар (с) ҳамсон бо дуруди фариштагони муқарраб;
• Дархости салавот бар Пайғамбару Олаш ва баҳрамандӣ аз баракоту манофеаш;
• Дархости истиҷобати дуо дар партави салавот бар Пайғамбару Олаш;
• Салавот намунаи қадршиносӣ аз Пайғамбар (с) ва зиндакунандаи таълимоти ӯст.

Шарҳҳо

Дуои чилу панҷум дар шарҳҳои Саҳифаи саҷҷодия аз ҷумла дар китоби Диёри ошиқон навиштаи Ҳусайни Ансориён, Шуҳуд ва шинохти Ҳасан Мамдуҳии Кирмоншоҳӣ ва Шарҳу тарҷумаи Саҳифаи саҷҷодияи Сайид Аҳмад Фаҳрӣ ба забони форсӣ шарҳ дода шудааст.

Ин дуо ба ҳамроҳи дуои вуруд ба моҳи рамазон дар китобҳои Симои рамазон, таълифи Алӣ Каримии Ҷаҳрумӣ ва Суруши рамазон (шарҳе бар ниёиши Имом Саҷҷод дар оғоз ва анҷоми моҳи рамазон) асари Сайид Ризо Боқириёни Муваҳҳид ва Алии Боқирифар шарҳ дода шудааст. Дар ин китобҳо ба баррасии абъоди мухталифи моҳи рамазон ва порае аз фазоили иди Фитр ва одоби хуруҷ аз он моҳ низ пардохта шудааст.

Дуои чилу панҷуми Саҳифаи саҷҷодия ҳамчунин дар китоби Риёз-ус-соликин навиштаи Сайид Алихони Маданӣ, Фи зилол-ис-Саҳифат-ис- саҷҷодия асари Муҳаммадҷавод Муғния, Риёз-ул-орифин, навиштаи Муҳаммад ибни Муҳаммади Доробӣ ва Офоқ-ур-руҳ, навиштаи Сайид Муҳаммадҳусайни Фазлуллоҳ ба забони арабӣ шарҳ дода шудааст. Вожаҳои ин дуо ҳам дар шарҳҳои луғавӣ, монанди Таълиқот ала-с-Саҳифат-ис-саҷҷодия, асари Файзи Кошонӣ ва Шарҳ-ус-Саҳифат-ис-саҷҷодия, навиштаи Иззуддин Ҷазоирӣ тавзеҳ дода шудааст.

Матн ва тарҷума

матни арабии дуо

بِسْمِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِی وَدَاعِ شَهْرِ رَمَضَانَ (۱) اللَّهُمَّ يَا مَنْ لَا يَرْغَبُ فِي الْجَزَاءِ(۲) وَ يَا مَنْ لَا يَنْدَمُ عَلَى الْعَطَاءِ(۳) وَ يَا مَنْ لَا يُكَافِئُ عَبْدَهُ عَلَى السَّوَاءِ.(۴) مِنَّتُكَ ابْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضَاؤُكَ خِيَرَةٌ(۵) إِنْ أَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطَاءَكَ بِمَنٍّ، وَ إِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّياً.(۶) تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ أَنْتَ أَلْهَمْتَهُ شُكْرَكَ.(۷) وَ تُكَافِئُ مَنْ حَمِدَكَ وَ أَنْتَ عَلَّمْتَهُ حَمْدَكَ.(۸) تَسْتُرُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ فَضَحْتَهُ، وَ تَجُودُ عَلَى مَنْ لَوْ شِئْتَ مَنَعْتَهُ، وَ كِلَاهُمَا أَهْلٌ مِنْكَ لِلْفَضِيحَةِ وَ الْمَنْعِ غَيْرَ أَنَّكَ بَنَيْتَ أَفْعَالَكَ عَلَى التَّفَضُّلِ، وَ أَجْرَيْتَ قُدْرَتَكَ عَلَى التَّجَاوُزِ.(۹) وَ تَلَقَّيْتَ مَنْ عَصَاكَ بِالْحِلْمِ، وَ أَمْهَلْتَ مَنْ قَصَدَ لِنَفْسِهِ بِالظُّلْمِ، تَسْتَنْظِرُهُمْ بِأَنَاتِكَ إِلَى الْإِنَابَةِ، وَ تَتْرُكُ مُعَاجَلَتَهُمْ إِلَى التَّوْبَةِ لِكَيْلَا يَهْلِكَ عَلَيْكَ هَالِكُهُمْ، وَ لَا يَشْقَى بِنِعْمَتِكَ شَقِيُّهُمْ إِلَّا عَنْ طُولِ الْإِعْذَارِ إِلَيْهِ، وَ بَعْدَ تَرَادُفِ الْحُجَّةِ عَلَيْهِ، كَرَماً مِنْ عَفْوِكَ يَا كَرِيمُ، وَ عَائِدَةً مِنْ عَطْفِكَ يَا حَلِيمُ.(۱۰) أَنْتَ الَّذِي فَتَحْتَ لِعِبَادِكَ بَاباً إِلَى عَفْوِكَ، وَ سَمَّيْتَهُ التَّوْبَةَ، وَ جَعَلْتَ عَلَى ذَلِكَ الْبَابِ دَلِيلًا مِنْ وَحْيِكَ لِئَلَّا يَضِلُّوا عَنْهُ، فَقُلْتَ- تَبَارَكَ اسْمُكَ-: «تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسى‏ رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ(۱۱) يَوْمَ لا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ، نُورُهُمْ يَسْعى‏ بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ بِأَيْمانِهِمْ، يَقُولُونَ: رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا، وَ اغْفِرْ لَنا، إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ» فَمَا عُذْرُ مَنْ أَغْفَلَ دُخُولَ ذَلِكَ الْمَنْزِلِ بَعْدَ فَتْحِ الْبَابِ وَ إِقَامَةِ الدَّلِيلِ!(۱۲) وَ أَنْتَ الَّذِي زِدْتَ فِي السَّوْمِ عَلَى نَفْسِكَ لِعِبَادِكَ، تُرِيدُ رِبْحَهُمْ فِي مُتَاجَرَتِهِمْ لَكَ، وَ فَوْزَهُمْ بِالْوِفَادَةِ عَلَيْكَ، وَ الزِّيَادَةِ مِنْكَ، فَقُلْتَ- تَبَارَكَ اسْمُكَ وَ تَعَالَيْتَ-: «مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها، وَ مَنْ جاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلا يُجْزى‏ إِلَّا مِثْلَها».(۱۳) وَ قُلْتَ: «مَثَلُ الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ، وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ» وَ قُلْتَ: «مَنْ ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضاعِفَهُ لَهُ أَضْعافاً كَثِيرَةً» وَ مَا أَنْزَلْتَ مِنْ نَظَائِرِهِنَّ فِي الْقُرْآنِ مِنْ تَضَاعِيفِ الْحَسَنَاتِ.(۱۴) وَ أَنْتَ الَّذِي دَلَلْتَهُمْ بِقَوْلِكَ مِنْ غَيْبِكَ وَ تَرْغِيبِكَ الَّذِي فِيهِ حَظُّهُمْ عَلَى مَا لَوْ سَتَرْتَهُ عَنْهُمْ لَمْ تُدْرِكْهُ‏ أَبْصَارُهُمْ، وَ لَمْ تَعِهِ أَسْمَاعُهُمْ، وَ لَمْ تَلْحَقْهُ أَوْهَامُهُمْ، فَقُلْتَ: «فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ، وَ اشْكُرُوا لِي وَ لا تَكْفُرُونِ»وَ قُلْتَ: «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ، وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ».(۱۵) وَ قُلْتَ: «ادْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ، إِنَّ الَّذِينَ يَسْتَكْبِرُونَ عَنْ عِبادَتِي سَيَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرِينَ»، فَسَمَّيْتَ دُعَاءَكَ عِبَادَةً، وَ تَرْكَهُ اسْتِكْبَاراً، وَ تَوَعَّدْتَ عَلَى تَرْكِهِ دُخُولَ جَهَنَّمَ دَاخِرِينَ.(۱۶) فَذَكَرُوكَ بِمَنِّكَ، وَ شَكَرُوكَ بِفَضْلِكَ، وَ دَعَوْكَ بِأَمْرِكَ، وَ تَصَدَّقُوا لَكَ طَلَباً لِمَزِيدِكَ، وَ فِيهَا كَانَتْ نَجَاتُهُمْ مِنْ غَضَبِكَ، وَ فَوْزُهُمْ بِرِضَاكَ.(۱۷) وَ لَوْ دَلَّ مَخْلُوقٌ مَخْلُوقاً مِنْ نَفْسِهِ عَلَى مِثْلِ الَّذِي دَلَلْتَ عَلَيْهِ عِبَادَكَ مِنْكَ كَانَ مَوْصُوفاً بِالْإِحْسَانِ، وَ مَنْعُوتاً بِالامْتِنَانِ، وَ مَحْمُوداً بِكُلِّ لِسَانٍ، فَلَكَ الْحَمْدُ مَا وُجِدَ فِي حَمْدِكَ مَذْهَبٌ، وَ مَا بَقِيَ لِلْحَمْدِ لَفْظٌ تُحْمَدُ بِهِ، وَ مَعْنًى يَنْصَرِفُ إِلَيْهِ.(۱۸) يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى عِبَادِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ الْفَضْلِ، وَ غَمَرَهُمْ بِالْمَنِّ وَ الطَّوْلِ، مَا أَفْشَى فِينَا نِعْمَتَكَ، وَ أَسْبَغَ عَلَيْنَا مِنَّتَكَ، وَ أَخَصَّنَا بِبِرِّكَ!(۱۹) هَدَيْتَنَا لِدِينِكَ الَّذِي اصْطَفَيْتَ، وَ مِلَّتِكَ الَّتِي ارْتَضَيْتَ، وَ سَبِيلِكَ الَّذِي سَهَّلْتَ، وَ بَصَّرْتَنَا الزُّلْفَةَ لَدَيْكَ، وَ الْوُصُولَ إِلَى كَرَامَتِكَ(۲۰) اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَايَا تِلْكَ الْوَظَائِفِ، وَ خَصَائِصِ تِلْكَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ الَّذِي اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ، وَ تَخَيَّرْتَهُ مِنْ جَمِيعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ، وَ آثَرْتَهُ عَلَى كُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ، وَ ضَاعَفْتَ فِيهِ مِنَ الْإِيمَانِ، وَ فَرَضْتَ فِيهِ مِنَ الصِّيَامِ، وَ رَغَّبْتَ فِيهِ مِنَ الْقِيَامِ، وَ أَجْلَلْتَ فِيهِ مِنْ لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.(۲۱) ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ، وَ اصْطَفَيْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ، فَصُمْنَا بِأَمْرِكَ نَهَارَهُ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِكَ لَيْلَهُ، مُتَعَرِّضِينَ بِصِيَامِهِ وَ قِيَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِكَ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَيْهِ مِنْ مَثُوبَتِكَ، وَ أَنْتَ الْمَلِي‏ءُ بِمَا رُغِبَ فِيهِ إِلَيْكَ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِكَ، الْقَرِيبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَكَ.(۲۲) وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ، وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ، وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ، وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ.(۲۳) فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا، وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِيُّ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَكْبَرَ، وَ يَا عِيدَ أَوْلِيَائِهِ.(۲۴) السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا أَكْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ، وَ يَا خَيْرَ شَهْرٍ فِي الْأَيَّامِ وَ السَّاعَاتِ.(۲۵) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِيهِ الْآمَالُ، وَ نُشِرَتْ فِيهِ الْأَعْمَالُ.(۲۶) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ قَرِينٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً، وَ مَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُهُ.(۲۷) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ أَلِيفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ، وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِياً فَمَضَّ(۲۸) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِيهِ الْقُلُوبُ، وَ قَلَّتْ فِيهِ الذُّنُوبُ.(۲۹) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّيْطَانِ، وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ (۳۰) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا أَكْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّهِ فِيكَ، وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَكَ بِكَ! (۳۱) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَمْحَاكَ لِلذُّنُوبِ، وَ أَسْتَرَكَ لِأَنْوَاعِ الْعُيُوبِ!(۳۲) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَطْوَلَكَ عَلَى الْمُجْرِمِينَ، وَ أَهْيَبَكَ فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ!(۳۳) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُهُ الْأَيَّامُ.(۳۴) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ(۳۵) السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ كَرِيهِ الْمُصَاحَبَةِ، وَ لَا ذَمِيمِ الْمُلَابَسَةِ(۳۶) السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمَا وَفَدْتَ عَلَيْنَا بِالْبَرَكَاتِ، وَ غَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِيئَاتِ(۳۷) السَّلَامُ عَلَيْكَ غَيْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً وَ لَا مَتْرُوكٍ صِيَامُهُ سَأَماً.(۳۸) السَّلَامُ عَلَيْكَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ، وَ مَحْزُونٍ عَلَيْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ.(۳۹) السَّلَامُ عَلَيْكَ كَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِكَ عَنَّا، وَ كَمْ مِنْ خَيْرٍ أُفِيضَ بِكَ عَلَيْنَا(۴۰) السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى لَيْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِي هِيَ خَيْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ(۴۱) السَّلَامُ عَلَيْكَ مَا كَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَيْكَ، وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَيْكَ.(۴۲) السَّلَامُ عَلَيْكَ وَ عَلَى فَضْلِكَ الَّذِي حُرِمْنَاهُ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَكَاتِكَ سُلِبْنَاهُ.(۴۳) اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِي شَرَّفْتَنَا بِهِ، وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّكَ لَهُ حِينَ جَهِلَ الْأَشْقِيَاءُ وَقْتَهُ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ.(۴۴) أَنْتَ وَلِيُّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ، وَ هَدَيْتَنَا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ، وَ قَدْ تَوَلَّيْنَا بِتَوْفِيقِكَ صِيَامَهُ وَ قِيَامَهُ عَلَى تَقْصِيرٍ، وَ أَدَّيْنَا فِيهِ قَلِيلًا مِنْ كَثِيرٍ.(۴۵) اللَّهُمَّ فَلَكَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ، وَ لَكَ مِنْ قُلُوبِنَا عَقْدُ النَّدَمِ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ، فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِيهِ مِنَ التَّفْرِيطِ أَجْراً نَسْتَدْرِكُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِيهِ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الْمَحْرُوصِ عَلَيْهِ.(۴۶) وَ أَوْجِبْ لَنَا عُذْرَكَ عَلَى مَا قَصَّرْنَا فِيهِ مِنْ حَقِّكَ، وَ ابْلُغْ بِأَعْمَارِنَا مَا بَيْنَ أَيْدِينَا مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ الْمُقْبِلِ، فَإِذَا بَلَّغْتَنَاهُ فَأَعِنِّا عَلَى تَنَاوُلِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْعِبَادَةِ، وَ أَدِّنَا إِلَى الْقِيَامِ بِمَا يَسْتَحِقُّهُ مِنَ الطَّاعَةِ، وَ أَجْرِ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ مَا يَكُونُ دَرَكاً لِحَقِّكَ فِي الشَّهْرَيْنِ مِنْ شُهُورِ الدَّهْرِ.(۴۷) اللَّهُمَّ وَ مَا أَلْمَمْنَا بِهِ فِي شَهْرِنَا هَذَا مِنْ لَمَمٍ أَوْ إِثْمٍ، أَوْ وَاقَعْنَا فِيهِ مِنْ ذَنْبٍ، وَ اكْتَسَبْنَا فِيهِ مِنْ خَطِيئَةٍ عَلَى تَعَمُّدٍ مِنَّا، أَوْ عَلَى نِسْيَانٍ ظَلَمْنَا فِيهِ أَنْفُسَنَا، أَوِ انْتَهَكْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَيْرِنَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِكَ، وَ اعْفُ عَنَّا بِعَفْوِكَ، وَ لَا تَنْصِبْنَا فِيهِ لِأَعْيُنِ الشَّامِتِينَ، وَ لَا تَبْسُطْ عَلَيْنَا فِيهِ أَلْسُنَ الطَّاعِنِينَ، وَ اسْتَعْمِلْنَا بِمَا يَكُونُ حِطَّةً وَ كَفَّارَةً لِمَا أَنْكَرْتَ مِنَّا فِيهِ بِرَأْفَتِكَ الَّتِي لَا تَنْفَدُ، وَ فَضْلِكَ الَّذِي لَا يَنْقُصُ.(۴۸) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْبُرْ مُصِيبَتَنَا بِشَهْرِنَا، وَ بَارِكْ لَنَا فِي يَوْمِ عِيدِنَا وَ فِطْرِنَا، وَ اجْعَلْهُ مِنْ خَيْرِ يَوْمٍ مَرَّ عَلَيْنَا أَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ، وَ أَمْحَاهُ لِذَنْبٍ، وَ اغْفِرْ لَنَا مَا خَفِيَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ مَا عَلَنَ.(۴۹) اللَّهُمَّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ هَذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطَايَانَا، وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَيِّئَاتِنَا، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ، وَ أَجْزَلِهِمْ قِسْماً فِيهِ، وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ.(۵۰) اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعَايَتِهِ، وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا، وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِيَامِهَا، وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَيْكَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاكَ لَهُ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَكَ عَلَيْهِ، فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِكَ، وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِكَ، فَإِنَّ فَضْلَكَ لَا يَغِيضُ، وَ إِنَّ خَزَائِنَكَ لَا تَنْقُصُ بَلْ تَفِيضُ، وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِكَ لَا تَفْنَى، وَ إِنَّ عَطَاءَكَ لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا.(۵۱) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اكْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ، أَوْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(۵۲) اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَيْكَ فِي يَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِي جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِينَ عِيداً وَ سُرُوراً، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِكَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ كُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ، تَوْبَةَ مَنْ‏ لَا يَنْطَوِي عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ، وَ لَا يَعُودُ بَعْدَهَا فِي خَطِيئَةٍ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّكِّ وَ الِارْتِيَابِ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا، وَ ارْضَ عَنَّا، وَ ثَبِّتْنَا عَلَيْهَا.(۵۳) اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا خَوْفَ عِقَابِ الْوَعِيدِ، وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى نَجِدَ لَذَّةَ مَا نَدْعُوكَ بِهِ، وَ كَأْبَةَ مَا نَسْتَجِيرُكَ مِنْهُ.(۵۴) وَ اجْعَلْنَا عِنْدَكَ مِنَ التَّوَّابِينَ الَّذِينَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَكَ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِكَ، يَا أَعْدَلَ الْعَادِلِينَ.(۵۵) اللَّهُمَّ تَجَاوَزْ عَنْ آبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَهْلِ دِينِنَا جَمِيعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ.(۵۶) اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِيِّنَا وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ، وَ صَلِّ عَلَيْهِ وَ آلِهِ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ، وَ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِكَ يَا رَبَّ الْعَالَمِينَ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَكَتُهَا، وَ يَنَالُنَا نَفْعُهَا، وَ يُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا، إِنَّكَ أَكْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَيْهِ، وَ أَكْفَى مَنْ تُوُكِّلَ عَلَيْهِ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ. тарҷумаи тоҷикии дуо Дуои он ҳазрат аст дар видои моҳи мубораки рамазон: БА НОМИ ХУДОВАНДИ БАХШАНДАИ МЕҲРУБОН (1) Худоё! Эй ки шавқе ба подош надорад; чун бениёз аз офаридаҳост; (2) Ва эй бар атобахшияш, пушаймон намешавад; (3) Ва эй подоши бандаашро баробар намедиҳад; (балки подошаш беш аз амали банда аст); (4) Неъматат оғоз аст, (дасти касе дар сохт ва пардохташ ҷое надорад) ва гузаштат, эҳсон, муҷозот, адолат ва фармонат хайр аст; (5) Агар ато кунӣ, атоятро ба миннат олуда намекунӣ; ва агар манъ кунӣ, манъат бар хотири зулм нест; (6) Касе ки Туро сипосгузорӣ кунад, подошаш медиҳӣ; дар ҳоле ки худат сипосгузориро ба ӯ илҳом кардӣ; (7) Ва касе ки Туро ситоиш кунад, талофӣ ва ҷуброн мекунӣ; дар сурате, ки ситоишро Худат ба ӯ омӯхтаӣ; (8) Парда мепӯшӣ бар касе, ки агар мехостӣ расвояш мекардӣ; ҷӯду карам мекунӣ бар касе, ки агар мехостӣ манъаш мефармудӣ; дар ҳоле ки ҳардуи инҳо аз сӯи Ту сазовори расвоӣ ва манъанд; аммо чунин намекунӣ, чун тамоми корҳоятро бар асоси лутфу эҳсон бино наҳодӣ ва қудрататро бар оини гузашт ба ҷараён андохтӣ. (9) Ва бо касе ки бо ту ба мухолифат бархоста, бо бурдборӣ рӯ ба рӯ шудӣ; ва касеро ки бар ситам ба худ ҳиммат гумошт, муҳлат додӣ; бо ҳилму бурдборият муҳлаташон медиҳӣ то ба сӯят бозгарданд. Шитоб дар уқубатро вомегузорӣ то ба арсаи тавба ва бозгашт биншинанд; то он ки аз сӯи Ту, сазовори ҳалокат шуда, ҳалок нашавад; ва тирабахташон ба неъмати Ту бадбахт нагардад. Ҳалокату бадбахтии онон, пас аз тӯли муддате аст, ки ҳарому ҳалолатро барои онон равшан кардӣ ва пайваста ба азоб таҳдидашон фармудӣ ва узри бисёре аз ин қабил дар баробарашон қарор додӣ ва пай дар пай бар онон итмоми ҳуҷҷат кардӣ. Ин ҳама, бар асоси караму бахшише аз афви Туст, эй бузургвор! Ва сӯду баҳрае аст аз меҳрбонии Ту, эй бурдбор! (10) Туе ки даре барои бандагонат ба сӯи бахшишат гушӯдӣ ва онро тавба номидӣ ва бар он дари гушӯда далеле аз ваҳйят қарор додӣ то онро гум накунанд; - эй ки номат воло ва муборак аст! - Фармудӣ: «Ба сӯи Худо бозгардед; бозгаште холис, бошад, ки Парвардгор гуноҳонатонро маҳв кунад ва шуморо вориди биҳиштҳое кунад, ки аз зери онҳо наҳрҳо равон аст. (11) Рӯзе ки Худованд, Паёмбар ва касоне, ки ба ӯ имон овараданд, хор намекунад; нурашон пеши рӯяшон ва аз ҷониби росташон дар ҳаракат аст. Мегӯянд: Худоё! Нури моро комил кун ва моро биёмурз, ки Ту бар ҳар коре тавоноӣ.» Пас баҳона ва узри касе, ки пас аз гушӯда шудани дару иқомаи роҳнамо, аз вуруд ба арсаи бахшишат ғифлат кунад чист? (12) Ва Туӣ он ки дар муомилаи худ, ба баҳраву сӯди бандагонат афзудӣ; ва дар ин доду ситадашон бо Ту, сӯдашону комёбӣ ва файзашон ба вақти вуруд бар Ту ва баҳраи афзунро аз ҷониби худ, барои онҳо хостаӣ; пас гуфтӣ - Эй ки номат мубораку волост! - «Ҳар кас як хӯбӣ биоварад, даҳ баробараш барои ӯст; ва ҳар кас як бадӣ биоварад, ҷуз ба монанди он кайфар нашавад.» (13) Ва фармудӣ: «Достони онон ки амволашонро дар роҳи Худо инфоқ мекунанд, монанди донае аст, ки ҳафт хӯша рӯёнда, дар ҳар хӯша сад дона аст; ва Худо барои ҳарки бихоҳад, чанд баробар мекунад.» Ва гуфтӣ: «Кист, ки ба Худо воми некӯ диҳад, то Худо онро барояш ба чандин баробар бияфзояд.» Ва он чи аз мананди ин оёт, дар бораи чандин баробар кардани хӯбиҳо, дар Қуръон нозил фармудӣ. (14) Ва Туе, ки бо гуфторат аз ғайби худ ва ташвиқат ки баҳраи онҳо дар он аст, ба умуре роҳнамоӣ кардӣ, ки агар он умурро аз эшон мепӯшондӣ, дидагонашон онҳоро дарк намекард ва гӯшҳояшон фаро намегирифт ва андешаву фикрашон ба онҳо намерасид. Пас гуфтӣ: «Маро ёд кунед то шуморо ёд кунам ва Маро сипос гузоред ва куфрон накунед.» Ва фармудӣ: «Агар шукр кунед, бар шумо афзун мекунам; ва агар носипосӣ кунед, яқинан азоби ман сахт аст». (15) Ва гуфтӣ: «Маро бихонед, то шуморо иҷобат кунам. Онон ки аз ибодати ман, [яъне дуо] такаббур мекунанд, базӯдӣ хору залил ворид дӯзах мешаванд». Дуо ва хондани Худро ибодату таркашро саркашӣ номидӣ; ва бар тарки дуо ба вуруд дар дӯзах бо зиллату хорӣ таҳдид кардӣ. (16) Бандагони воқеият, ба хотири неъматат Туро ёд карданд; ва ба сабаби эҳсонат, ба шукргузорият бархостанд ва ба фармонат, Туро хонданд; ва барои гирифтани атои афзунат, садақа доданд; наҷоташон аз хашмат ва комёбишон ба хушнӯдият дар ин умур буд. (17) Ва агар махлуқе аз сӯи худаш махлуқе дигарро, ба ҳамин гуна ки Ту бандагонатро роҳнамоӣ кардӣ, роҳнамоӣ мекард, мавсуф ба эҳсону неъматбахшӣ буд ва ба ҳар забоне мавриди ситоиш қарор гирифта буд; пас Туро сипос то он ҷо ки дар сипосат роҳе ёфт шавад; ва то он ҷо ки барои сипос, калимае ки ба он сутуда шудӣ ва маъное ки ба сипос мунсариф шавад, боқӣ бошад. (18) Эй ки бо эҳсону фазл, бандагонашро ба сипос фаро хонда ва ононро дар дарёи неъмату ато ғарқ карда, чи ошкору пахш аст неъматат дар арсаи ҳаёти мо ва чи саршору фаровон аст атоят бар мо; ва чӣ қадар моро ба некию эҳсонат хос гардондаӣ! (19) Моро ба динат; дине ки баргузидаӣ ва ба оинат; оине ки писандидаӣ ва роҳат; роҳе ки ҳамвор кардаӣ, ҳидоят фармудӣ; ва ба чизе ки мояи наздикӣ ба Ту аст ва заминаи расидан ба кароматат, бино кардӣ. (20) Худоё! Ту аз холистарини он вазоиф ва баргузидатарини он фароиз, моҳи рамазонро қарор додӣ, ки онро аз миёни дигар моҳҳо баргузидӣ ва аз миёни ҳамаи замонҳо ва рӯзгорҳо интихоб кардӣ ва бар ҳамаи авқоти сол бартарӣ додӣ; ба хотири он ки Қуръон ва нурро дар он нозил кардӣ ва имонро дар он чанд баробар сохтӣ ва рӯза гирифтан дар онро воҷиб кардӣ ва ба шабзиндадорӣ дар он ташвиқ фармудӣ ва шаби қадрро ки аз ҳазор шаб беҳтар аст, дар он бузург доштӣ. (21) Сипас моро ба сабаби он, бар дигар умматҳо бартарӣ додӣ ва дар партави фазлаш моро аз миёни ҳамаи миллатҳо баргузидӣ; пас ба фармонат рӯзро рӯза гирифтему шабашро ба ёрият ба ибодат бархостем, дар ҳоле ки худро ба сабаби рӯза ва шабзиндадориаш дар маърази раҳматат қарор додем; зеро худат моро дар ин моҳ дар маърази раҳматат қарор додӣ ва онро василаи расидан ба подошат интихоб кардем ва Ту ба анҷоми он чи аз даргоҳат талаб шавад тавоноӣ; ва ба он чи аз эҳсонат дархост шавад, ҷавод ва бахшандаӣ; ба касе ки барои тақарруб ба Ту бакӯшад, қарибу наздикӣ. (22) Ба таҳқиқ ин моҳ дар байни мо, дар мартаба ва маҳалле сутуда зист ва бо мо мусоҳибат кард; мусоҳибте писандидаву некӯ ва моро ба бартарин баҳраҳои ҷаҳониён, сӯдманд кард; сипас ҳангоми поён ёфтани вақташ ва ба сар расидани муддаташ ва комил шудани рӯзҳояш, аз мо ҷудо шуд. (23) Пас мо ӯро видоъ мекунем; видоъи касе, ки ҳиҷронаш бар мо сахту ғамангез аст ва рӯй гардонданаш моро ғамзадаву дучори ваҳшат кард. Барои ӯ бар ӯҳдаи мо, паймоне маҳфуз ва ҳурмате дархури риоят ва ҳаққе воҷибуладо, лозим шуд. Бар ин асос мегӯем: Салом бар ту эй бузургтарин моҳи Худо! Ва эй иди дӯстонаш! (24) Салом бар ту эй гиромитарин ҳамнишин аз миёни авқот! Ва эй беҳтарини моҳ, дар айём ва соатҳо! (25) Салом бар ту, моҳе ки дар он, орзӯҳову ҳоҷот, ба бароварда шудан наздик аст; ва аъмоле ки миҷиби хушнӯдии Худост, дар он пахш шуда. (26) Салом бар ту, эй ҳамнишине, ки ҳангоми мавҷуд будан, манзалаташ бузург; ва вақти мафқуд шудан, фуқдонаш дарднок; ва мояи умеде, ки дурияш, ранҷовар аст. (27) Салом бар ту ҳамдаме, ки чун рӯ кунад, мунис гардаду масрур ва шод кунад; ва замонӣ ки сипарӣ шавад, ба ваҳшат андозаду дилҳоро ба дард оварад. (28) Салом бар ту, ҳамсояе ки дилҳо дар он нарму гуноҳон дар ӯ кам шуд. (29) Салом бар ту ёваре ки моро дар мубориза бо шайтон, ёрӣ дод; ва рафиқе, ки роҳҳои эҳсонро, ҳамвору осони сохт. (30) Салом бар ту; чи бисёранд озодшудагони Худо дар ту ва чи хушбахт аст касе ки эҳтироматро барои вуҷуди худат, риоят кард. (31) Салом бар ту; чи бисёр гуноҳонро маҳв кардӣ ва чи бисёр айбҳоро пӯшондӣ. (32) Салом бар ту; чи тӯлонӣ будӣ бар гуноҳкорон ва чи бо ҳайбат будӣ дар қулуби аҳли имон. (33) Салом бар ту; моҳе ки тамоми замонҳо, қудрати рақобат бо ӯро надоранд. (34) Салом бар ту; моҳе, ки нисбат ба ҳар коре, мояи саломатӣ аст. (35) Салом бар ту; ки мусоҳибат ва ҳамнишиниаш нописанду муошираташ накӯҳида нест. (36) Салом бар ту, чунонки бо баракот бар мо ворид шудӣ; ва чирки хатоҳоро аз мо шустӣ. (37) Салом бар ту ки видоъ бо ту, на аз боби хастагию фароғат аз рӯзаат ва на ба хотири малолат аст. (38) Салом бар ту ки қабл аз омаданаш хостораш будем ва пеш аз рафтанаш бар ӯ андӯҳгинем. (39) Салом бар ту; чи бадиҳо ки ба сабаби ту аз мо бартараф шуд; ва чи хӯбиҳо ки ба василаи ту бар мо фурӯ рехт. (40) Салом бар ту ва бар шаб қадре ки аз ҳазор моҳ беҳтар аст. (41) Салом бар ту ки дируз, нисбат ба ту чи хостор ва орзӯманд будем; ва фардо ба сӯи ту, чи бисёр шавқ дорем. (42) Салом бар ту ва бар фазилатат, ки аз он маҳрум шудем; ва бар баракоти гузаштаат, ки аз мо гирифта шуд. (43) Худоё! Мо аҳли ин моҳем, ки моро ба сабаби он шарофат ва бузургӣ бахшидӣ; ва бо лутфу эҳсонат бар анҷоми аъмолаш моро муваффақ фармудӣ. Ҳангоме ки тирабахтон вақташро нашинохтанд; ва аз бахти бадашон, аз фазилаташ маҳрум шуданд. (44) Туӣ соҳиби ихтиёру сарпараст; ки моро ба шиносоии он баргузидӣ ва ба роҳу равиши он ҳидоятамон кардӣ; ва мо ба тавфиқи ту, бо ҳамаи кӯтоҳӣ ва тақсир, ӯҳдадори рӯзаву шабзиндадории ӯ шудем; ва дар он андаке аз бисёрро ба ҷо оварадем (45) Худоё! Туро сипос; дар ҳоле ки ба бадиҳоямон иқрор ва ба зоеъ кардани моҳи муборак ва ҳамчунин ба табоҳ кардани аъмолмон, эътироф дорем; ва барои ту дар дилҳоямон, пушаймонӣ побарҷову собит; ва дар забонамон, узри содиқона қарор дорад; бар ин асос дар баробари тақсиру тафрите ки дар ин моҳ гиребонгири мо шуд, подоше иноят кун, ки аз партави он подош, фазилати дилхоҳамонро дар ин моҳ ба даст оварадем ва андӯхтаҳои гуногуни мавриди алоқаро, иваз биситонем. (46) Ва узри моро дар кӯтоҳӣ аз адои ҳаққат бипазир ва умрҳои моро ки пеши рӯи мост, ба моҳи рамазони оянда бирасон; ва чун моро ба он расонадӣ, бар анҷоми ибодате, ки шоистаи ту аст, ёриямон фармо; ва ба анҷоми тоате, ки сазовори он моҳ аст, бирасон; ва амали шоистае ки сабаби тадоруки ҳаққи Ту аст, дар он ду моҳ аз моҳҳои рӯзгор, ба дасти мо ҷорӣ фармо. (47) Худоё! Дар ҳар гуна лағзише ки дар ин моҳи рамазонамон ворид шудем аз гуноҳи кучак ё бузург, ё маъсияте ки дар он муртакиб шудем, ё хатое ки дар он касб кардем аз рӯи қасд ё фаромӯшӣ ки дар он ба худ ситам раво доштем, ё ба он пардаи ҳурмати дигариро даридем; пас бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва моро ба пардапӯшият бипӯшон ва ба гузаштат аз мо бигузар ва моро ба хотири гуноҳе, ки кардем, дар баробари дидаи бадхоҳонаи нопокон қарор мадеҳ ва забони таъназанандагонро ба рӯи мо боз макун; ва моро ба раъфату лутфат, ки поён намепазирад ва бар пояи эҳсонат, ки костӣ надорад, ба аъмоле бидор ки боиси резиши гуноҳону каффора умуре шавад, ки дар ин моҳ, аз мо нописанд шумурдӣ. (48) Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва мусибати аз даст рафтани рамазонмонро ҷуброн кун ва рӯзи ид ва фитрамонро бар мо муборак фармо ва онро аз беҳтарини рӯзҳое ки бар мо гузашта қарор деҳ, ҷалбкунандатарин рӯз нисбат ба бахшишу маҳвкунандатарин замон барои гуноҳ; ва маъсиятҳои пинҳону ошкорамонро биёмурз. (49) Худоё! Бо гузаштани ин моҳ, аз хатоҳои мо бигузар; ва бо хориҷ шуданаш, моро аз гуноҳонамон хориҷ кун; ва моро аз хушбахттарин аҳли ин моҳ ба он ва пурнасибтарини онон дар он ва баҳрамандтарини эшон аз он, қарор деҳ. (50) Худоё! Касе ки ҳаққи ин моҳро он тавр ки мебоист риоят кард ва эҳтиромашро ба наҳве ки шоиста буд нигаҳ дошт ва ҳудудашро ба сурате, ки сазовор буд ба пой дошт ва аз гуноҳонаш ба таври комил парҳез кард, ё ба василаи амали холисе ба ту тақарруб ҷуст, амале ки мӯҷиби хушнӯдият ва пайвастани раҳматат бар ӯст; пас монанди он чи ба ӯ бахшидӣ, бар мо ҳам аз тавонгарият бубахш ва чандин баробари онро аз эҳсонат ба мо ато кун; мусалламан эҳсонат коҳиш намепазирад ва хазинаат костӣ пайдо намекунад; балки афзун мешавад ва ҳамоно маъдани эҳсонат аз байн намеравад ва қатъан атои Ту атоест гуворо. (51) Худоё! Бар Муҳаммаду олаш дуруд фирист ва барои мо подоше, ҳамонанди подоши касе ки ин моҳро рӯза гирифт, ё дар он то рӯзи қиёмат ба бандагиат бархост, банавис. (52) Худоё! Дар рӯзи фитрамон ки онро барои муъминин иду сарвар ва барои аҳли оинат рӯзи иҷтимоъ ва гирдиҳамоӣ, қарор додӣ; ба даргоҳат аз ҳар гуноҳе ки дучор шудем, ё кори зиште ки аз пеш фиристодем, ё андешаи сӯе ки дар ботинамон пинҳон доштем, тавба мекунем; тавбаи касе, ки хаёли бозгашт ба гуноҳро надорад ва пас аз он ба домани хатое барнамегардад; тавбае холис ки аз шакку тардид, пок бошад; пас онро аз мо бипазир ва аз мо хушнӯд бош ва моро бар он тавба собитқадам дор. (53) Худоё! Тарс аз азоби таҳдидшуда ва шавқи савоби ваъда додашударо рӯзии мо фармо; то лаззати он чи ки аз ту мехоҳем ва андӯҳи он чи ки аз он ба ту паноҳ мебарем, дарёбем. (54) Ва моро назди Худ аз тавбакунандагоне ки муҳаббататро бар онон зарурӣ ва муқарар кардӣ ва бозгашт ба тоататро аз эшон пазируфтӣ, қарори деҳ; эй одилтарини одилон! (55) Худоё! Аз ҳамаи падарону модарон ва аҳли динамон бигузар; чи онон ки даргузаштаанд ва чи онҳо ки то рӯзи қиёмат хоҳанд омад. (56) Худоё! Бар Муҳаммад - Паёмбари мо ва олаш дуруд фирист; ҳамонгуна ки бар фариштагони муқаррабат дуруд фиристодӣ; ва бар ӯ ва олаш дуруд фирист; ҳамонгуна ки бар паёмбарони мурсалат дуруд фиристодӣ; ва бар ӯ ва олаш дуруд фирист; ҳамонгуна ки бар бандагони шоистаат дуруд фиристодӣ ва бартару беҳтар аз онро; эй парвардгори ҷаҳониён, дуруде ки баракаташ ба мо расад ва сӯдаш насиби мо шавад ва ба хотири он дуоямон мустаҷоб гардад. Ту бузургвортарин касе ҳастӣ ки ба ӯ рӯй оварда шуда ва бениёзкунандатарин касе ҳастӣ ки ба ӯ эътимод шуда ва бахшандатарин касе ҳастӣ ки аз эҳсонаш дархост шуда; ва Ту бар ҳар коре тавоноӣ.

Ҷусторҳои вобаста

• Дуои видоъ бо Рамазони Имом Содиқ (а)