Иброҳим писари Расули Худо

Иброҳим писари Расули Худо

Номи комил	Иброҳим ибни Муҳаммад
Санаи таваллуд	Зилҳаҷҷаи соли 8 қамарӣ
Зодгоҳ	Мадина
Санаи вафот	Соли 10 қамарӣ
Шаҳри вафот	Мадина
Маҳалли дафн	Қабристони Бақиъ
Хешовандон	Ҳазрати Муҳаммад (с) - Морияи Қибтия
Шинохташуда барои	Фарзанди Пайғамбар будан

Иброҳим ибни Муҳаммад (арабӣ: إبراهيم بن محمد) фарзанди Пайғамбари Ислом (с) ва Морияи Қибтия буд, ки тақрибан дар 18-моҳагӣ даргузашт. Таваллуди ӯ боиси шодии Пайғамбар (с) шуд ва барои ӯ маросими ақиқа баргузор кард.

Дар рӯзи вафоти Иброҳим, офтобгирифтагӣ рух дод, ки Пайғамбар (с) иртиботи байни ин падидаи табиӣ ва марги фарзандашро рад кард. Иброҳим дар қабристони Бақиъ дафн шуд.

Пайғамбар (с) дар марги фарзандаш гирист ва ояти истирҷоъ бар забон ҷорӣ кард. Фақеҳон аз гиряи Пайғамбар дар мотами Иброҳим, барои исботи машруияти гиря бар майит истифода мекунанд.

Таваллуди Иброҳим

Фарзандони Пайғамбари Ислом (с)

Ном	Даргузашт
Қосим	Қабл аз беъсат
Абдуллоҳ	Қабл аз ҳиҷрат
Руқайя	Қабл аз ҳиҷрат — 2 ҳиҷрӣ
Зайнаб	Соли 30 Омулфил — 8 ҳиҷрӣ
Уммикулсум	Қабл аз ҳиҷрат — 9 ҳиҷрӣ
Иброҳим	8 ҳиҷрӣ — 10 ҳиҷрӣ
Фотимаи Заҳро (с)	беъсат — 11 ҳиҷрӣ

Иброҳим, фарзанди Пайғамбари Ислом ва Морияи Қибтия буд, ки дар моҳи зилҳиҷҷаи соли 8 ҳиҷрӣ дар Мадина таваллуд шуд. Пайғамбар (с) фармуд: «Номи падарам Иброҳимро бар ӯ ниҳодам.» Дар рӯзи ҳафтуми таваллуди ӯ, барои ӯ ақиқа анҷом дод, сарашро тарошид ва ҳамвазни мӯи ӯ, нуқра ба фақирон бахшид.

Таваллуди Иброҳим боиси шодии Пайғамбар (с) шуд ва Ҷабраил ӯро бо лақаби Абуиброҳим хитоб кард. Пайғамбар (с) ҳамчунин ба шабоҳати зоҳирии ин кӯдак ба худ ишора карда буд.

Қобила ва доя

Бар асоси манобеи таърихӣ, қобилаи Иброҳим Салмо (хидматгори Пайғамбар) буд. Шавҳари Салмо, Абурофеъ, ин хабарро ба Пайғамбар (с) расонд ва Пайғамбар дар посух, ба ӯ як банда бахшид. Пас аз таваллуд, занони Ансор барои ширдиҳӣ ба Иброҳим пешқадам шуданд, ки дар ниҳоят Пайғамбар (с), Уммибарда духтари Мунзир ибни Зайдро ба унвони дояи ӯ интихоб кард.

Вафот

Ҷойгоҳи қабри Иброҳим дар Бақиъ

Бар асоси гузоришҳои таърихӣ, Иброҳим дар даҳум ё охири моҳи рабиулаввали соли 10 ҳиҷрӣ ва дар 16-моҳагӣ аз дунё рафт. Дар нақли дигар, синни ӯ ҳангоми вафот 18 моҳ зикр шудааст ва ба нақли сеюм, пас аз як солу даҳ моҳу ҳашт рӯз даргузашт.

Бар асоси додаҳои сайти NASA дар бораи офтобгирифтагии таърихӣ, офтобгирифтагие ки ҳамзамон бо вафоти Иброҳим рух дод, дар таърихи 27 январи соли 632м, баробар бо 25 шавволи соли 10 ҳиҷрӣ сабт шудааст.

Иброҳим дар Бақиъ, дар канори қабри Усмон ибни Мазъун (ваф.2ҳ.қ.) дафн шуд. Пайғамбари Ислом (с) санге бар сари мазори ӯ қарор дод ва бар қабраш об пошид.

Ривояти Ибни Шаҳрошӯб

Бар асоси ривояте ки Ибни Шаҳрошӯб дар Маноқиб аз Ибни Аббос нақл кардааст, рӯзе Пайғамбар (с) дар ҳоле ки фарзандаш Иброҳим ва наберааш Ҳусайн (а)-ро дар оғӯш дошт, Ҷабраил бар ӯ нозил шуд ва паёми Илоҳиро эълом кард ки: «Худованд салом мерасонад ва мефармояд: миёни ин ду ҷамъ намекунӣ; якеро фидои дигарӣ кун.» Пайғамбар (с), Имом Ҳусайн (а)-ро баргузид ва далели ин интихобро чунин баён кард: «Нороҳатии худам бар марги Иброҳимро бар нороҳатии Фотима ва Алӣ бар марги Ҳусайн тарҷеҳ додам.» Бар асоси ин ривоят, Иброҳим се рӯз пас аз ин воқеа даргузашт.

Вокуниши Пайғамбар (с) ба вафоти Иброҳим

Пас аз даргузашти Иброҳим, Пайғамбар бо андӯҳи амиқ гирист ва фармуд: «Чашм мегиряд ва дил андӯҳгин мешавад, вале сухане ки Худоро ба хашм оварад намегӯем.» Ҳамчунин дар ривояти дигар омадааст ки Пайғамбар (с) рӯ ба кӯҳе истод ва бо андӯҳи амиқ гуфт:

“

Эй кӯҳ! Агар он чи бар ман ворид шудааст бар ту ворид мешуд, туро дарҳам мекӯбид. Вале мо ҳамон гуна ки Худо фармон дода, мегӯем: Инно лиллоҳ ва инно илайҳи роҷиъун ва-л-ҳамду лиллоҳи рабби-л-ъоламин.

”

Вокуниши Пайғамбар санади машруияти мотам

Фақеҳон бо истинод ба гиряи Пайғамбар дар мотами Иброҳим, гиря бар майитро ҷоиз медонанд. Ба гуфтаи Соҳиби Ҷавоҳир (ваф.1266ҳ.қ.) ривоятҳои бисёре таъйид мекунад ки гиря ва навҳасароӣ барои мурда ҷоиз аст; аз ҷумла ривоятҳое ки аз гиряи Пайғамбар (с) дар мотами фарзандаш Иброҳим ҳикоят дорад.

Офтобгирифтагӣ дар рӯзи вафоти Иброҳим

Дар рӯзе ки Иброҳим даргузашт, ҳамзамон бо марги ӯ офтобгирифтагӣ низ рух дод. Бархе мардум ин падидаро ба марги Иброҳим нисбат доданд. Пайғамбар (с) ин боварро рад кард ва фармуд: «Хуршед ва моҳ ду нишонаи Илоҳӣ ҳастанд ва барои марг ё зиндагии ҳеҷ инсоне намегиранд.» Ба гуфтаи Муртазо Мутаҳҳарӣ, Пайғамбар нахост аз ҷаҳлу нодонии мардум барои пешбурди аҳдоф истифода кунад, балки бар он буд то бо боло бурдани огоҳӣ ва биниши мардум, аз масири илм ва маърифат онҳоро ҳидоят намояд.

Зиёратномаи Иброҳим фарзанди Расули Худо

Зиёрати Иброҳим, ба маънои хондани зиёратномаест, ки дар китоби Мафотиҳ-ул-ҷинон барои ӯ нақл шудааст. Матни ин зиёрат ба шарҳи зерин аст:

“ السَّلامُ عَلی رَسُولِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلی نَبِیِّ اللَّهِ، السَّلامُ عَلی حَبِیبِ اللَّهِ، السَّلامُ عَلی صَفِیِّ اللَّهِ، السَّلامُ عَلی نَجِیِّ اللَّهِ، السَّلامُ عَلی مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ، سَیّدِ الْانْبِیاءِ وَخاتَمِ الْمُرْسَلِینَ، وَخِیَرَهِ اللَّهِ مِنْ خَلْقِهِ فِی ارْضِهِ وَسَماءِهِ، السَّلامُ عَلی جَمِیعِ انْبِیاءِهِ وَرُسُلِهِ، السَّلامُ عَلَی الشُّهَداءِ وَالسُّعَداءِ وَالصَّالِحِینَ، السَّلامُ عَلَیْنا وَعَلی عِبادِاللَّهِ الصَّالِحِینَ، السَّلامُ عَلَیْکَ ایَّتُهَا الرُّوحُ الزَّاکِیَهُ، السَّلامُ عَلَیْکَ ایَّتُهَا النَّفْسُ الشَّرِیفَهُ، السَّلامُ عَلَیْکَ ایَّتُهَا السُّلالَهُ الطَّاهِرَهُ، السَّلامُ عَلَیْکَ ایَّتُهَا النَّسَمَهُ الزَّاکِیَهُ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ خَیْرِ الْوَری، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ النَّبِیّ الْمُجْتَبی، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْمَبْعُوثِ الی کافَّهِ الْوَری، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْبَشِیرِ النَّذِیرِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ السِّراجِ الْمُنِیرِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْمُؤَیَّدِ بِالْقُرْآنِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الْمُرْسَلِ الَی الْإِنْسِ وَالْجانِّ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ صاحِبِ الرَّایَهِ وَالْعَلامَهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ الشَّفِیعِ یَوْمَ الْقِیمَهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ مَنْ حَباهُ اللَّهُ بِالْکَرامَهِ، السَّلامُ عَلَیْکَ وَرَحْمَهُ اللَّهِ وبَرَکاتُهُ، اشْهَدُ انَّکَ قَد اخْتارَ اللَّهُ لَکَ دارَ انْعامِهِ قَبْلَ انْ یَکْتُبَ عَلَیْکَ احْکامَهُ، اوْ یُکَلّفَکَ حَلالَهُ وَحَرامَهُ، فَنَقَلَکَ الَیْهِ طَیّباً زاکِیاً مَرْضِیّاً طاهِراً مِنْ کُلِّ نَجَسٍ، مُقَدَّساً مِنْ کُلِّ دَنَسٍ، وَبَوَّأَکَ جَنَّهَ الْمَأْوی، وَرَفَعَکَ الَی الدَّرَجاتِ الْعُلی، وَصَلَّی اللَّهُ عَلَیْکَ صَلاهً تَقَرُّ بِها عَیْنُ رَسُولِهِ، وَتُبَلّغُهُ اکْبَرَ مَأْمُولِهِ، اللَّهُمَّ اجْعَلْ افْضَلَ صَلَواتِکَ وَازْکیها، وَانْمی بَرَکاتِکَ وَاوْفیها، عَلی رَسُولِکَ وَنَبِیِّکَ وَخِیَرَتِکَ مِنْ خَلْقِکَ، مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ، وَعَلی مَنْ نَسَلَ مِنْ اوْلادِهِ الطَّیّبِینَ، وَعَلی مَنْ خَلَّفَ مِنْ عِتْرَتِهِ الطَّاهِرِینَ، بِرَحْمَتِکَ یا ارْحَمَ الرَّاحِمِینَ، اللَّهُمَّ انّی اسْئَلُکَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍصَفِیِّکَ، وَابْراهِیمَ نَجْلِ نَبِیِّکَ انْ تَجْعَلَ سَعْیِی بِهِمْ مَشْکُوراً، وَذَنْبِی بِهِمْ مَغْفُوراً، وَحَیاتِی بِهِمْ سَعِیدَهً، وَعاقِبَتِی بِهِمْ حَمِیدَهً، وَحَوائِجِی بِهِمْ مَقْضِیَّهً، وَافْعالِی بِهِمْ مَرْضِیَّهً، وَامُورِی بِهِمْ مَسْعُودَهً، وَشُؤُونِی بِهِمْ مَحْمُودَهً، اللَّهُمَّ وَاحْسِنْ لِیَ التَّوْفِیقَ، وَنَفِّسْ عَنّی کُلَّ هَمٍّ وَضِیقٍ، اللَّهُمَّ جَنِّبْنِی عِقابَکَ، وَامْنَحْنِی ثَوابَکَ، وَاسْکِنّی جِنانَکَ، وَارْزُقْنِی رِضْوانَکَ وَامانَکَ، وَاشْرِکْ لِی فِیصالِحِ دُعائِی والِدَیَّ وَوُلْدِی وَجَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِناتِ، الْاحْیاءَ مِنْهُمْ وَالْامْواتَ، انَّکَ وَلِیُّ الْباقِیاتِ الصَّالِحاتِ، آمِینَ رَبَّ الْعالَمِینَ ”

Ҷусторҳои вобаста

• Қосим писари Расули Худо
• Абдуллоҳ писари Расули Худо