Олиматун ғайру муаллама
Олиматун ғайру муаллама (арабӣ: عالِمَةٌ غیرُ مُعَلَّمَة - зане олим, ки аз касе таълим нагирифтааст) аз лақабҳои Ҳазрати Зайнаб (с) аст, ки Имом Саҷҷод (а) ба ӯ додааст.[1]
Ҳангоме ки асирони Карбало вориди шаҳри Кӯфа шуданд, Ҳазрати Зайнаб (с) хутбае хитоб ба мардум хонд. Дар поёни он, Имом Саҷҷод (а) ба ӯ гуфт: «Анти биҳамди-л-лоҳ олиматун ғайру муаллама; ту ба шукри Худо бонуи олимае ҳастӣ, ки омӯзгор надоштаӣ».[2] Ба эътибори ин тавсиф, Ҳазрати Зайнаб (с) ба лақаби «Олиматун ғайру муаллама» машҳур шудааст.[3] Оятуллоҳ Ҷаводӣ Омулӣ, файласуф ва фақеҳи шиа, ин тавсифи Имом Саҷҷод (а)-ро навъе шаҳодат ба исмат ва вилояти Ҳазрати Зайнаб донистааст.[4] Ҳамчунин гуфтаанд, ки ин таъбири Имом Саҷҷод дар бораи аммааш, далеле бар огоҳии Зайнаб (с) аз улуми ладунӣ аст.[5] Сайид Алии Хоманаӣ, муҳаққиқ ва пажӯҳишгари таърихи Ислом, таъбири Имом Саҷҷод (а) дар бораи Зайнаби Кубро (с)-ро дар ҳадди таъбири як имоми маъсум аз хонадони Паёмбар баршумурдааст.[6]
Дар бораи муроди Имом Саҷҷод (а) аз ин тавсиф дар бораи Ҳазрати Зайнаб, чанд эҳтимол додаанд:
- Зайнаб (с) аз тариқи фитрати пок ва ақлу тадаббур, бе ниёз ба омӯзгор, олим ба Худованд ва оёти зоҳирии Ӯ шуда буд, ки тавонист сабр пеша кунад ва розӣ ба қазои Илоҳӣ гардад.[7]
- Зайнаб (с), бар асари таҳзиби нафс, ба мақоме расид, ки аз тариқи илҳомоти Илоҳӣ олим шуд.[8]
- Муаллимони ҳақиқии ӯ панҷ тани Оли Або (а) буданд, на дигарон.[9]
Эзоҳ
- ↑ Табарсӣ, ал-Иҳтиҷоҷ, 1386ҳ.қ., ҷ.2, саҳ.31
- ↑ Табарсӣ, ал-Иҳтиҷоҷ, 1386ҳ.қ., ҷ.2, саҳ.29–31
- ↑ Барои намуна ниг.: Баҳронӣ, Аволим-ул-улум, 1413ҳ.қ., ҷ.11, қисм.2, саҳ.948; Музаффарӣ ва Ҷамшедӣ, Асирон ва ҷонбозони Карбало, 1383ҳ.ш., саҳ.89
- ↑ «ضرورت بازشناسی شخصیت حضرت زینب کبری(س)», Бунёди байналмилалии улуми ваҳёнии Исро
- ↑ Шафиии Мазандаронӣ, Ошӯро ҳамосаи ҷовидон, 1381ҳ.ш., саҳ.215
- ↑ فرستادگان حسین علیهالسلام, Сомонаи khamenei.ir
- ↑ Омилӣ, ас-Саҳеҳ мин сирати ал-Имом Алӣ (а), 1430ҳ.қ., ҷ.1, саҳ.315
- ↑ Омалӣ, ас-Саҳеҳ мин сирати ал-Имом Алӣ (а), 1430ҳ.қ., ҷ.1, саҳ.316
- ↑ Фазлуллоҳ, Ли-л-инсон ва-л-ҳаёт, 1421ҳ.қ., саҳ.272
Сарчашма
- Баҳронӣ, Абдуллоҳ, «Аволим-ул-улум ва маъориф ва аҳвол аз оёт ва ахбор ва ақвол» (Мустафз аз Сайидаи Нисо то Имом Ҷавод), таҳқиқ: Муҳаммадбоқир Муҳид Абтӯҳии Исфаҳонӣ, Қум, Муассисаи Имом Маҳдӣ (а), нашри аввал, 1413ҳ.қ.
- Музаффарӣ, Муҳаммад ва Саид Ҷамшедӣ, «Асирон ва ҷонбозони Карбало», Қум, Фарози Андеша, нашри аввал, 1383ҳ.ш.
- Омалӣ, Сайид Ҷаъфар Муртазо, «ас-Саҳеҳ мин сирати ал-Имом Алӣ (а)», Валоъи Мунтазир (а), нашри аввал, 1430ҳ.қ.
- Табарсӣ, Аҳмад ибни Алӣ, «ал-Иҳтиҷоҷ», таҳқиқ: Сайид Муҳаммадбоқир Хурсон, Наҷаф, Доруннуъмон, 1386ҳ.қ.
- Фазлуллоҳ, Муҳаммадҳусайн, «Ли-л-инсон ва-л-ҳаёт», Бейрут, Дорулмалак, нашри сеюм, 1421ҳ.қ.
- Шафиии Мазандаронӣ, Муҳаммад, «Ошӯро — ҳамосаи ҷовидон», Теҳрон, Нашри Машъар, 1381ҳ.ш.
- «ضرورت بازشناسی شخصیت حضرت زینب کبری(س)», Бунёди байналмилалии улуми ваҳёнии Исро, санаи нашр: 7 баҳмани 1402ҳ.ш., санаи боздид: 17 мурдоди 1403ҳ.ш.