Сухан гуфтани Исо дар гаҳвора
Сухан гуфтани Исо дар гаҳвора (форсӣ: سخن‌گفتن عیسی در گهواره) такаллуми муъҷизавори Исо (а) дар айёми ширхорагӣ барои пок сохтани модараш, ҳазрати Марям (с), аз иттиҳоми носазои зино ва эълони манзалати нубувваташ дар баробари уламои яҳуд буд.[1] Қуръон дар се оят — Оли Имрон (46), Моида (110) ва Марям (29) — ба гуфтори Исо (а) дар гаҳвора ишора мекунад.[2] Ба гуфтаи муаллифони Тафсири намуна ва ду муҳаққиқи дигар, бисёре аз муфассирон калимаи маҳдро ба маънои "гаҳвора" ё даврае донистаанд, ки кӯдак бештар дар оғӯши модар қарор дорад.[3] Дар муқобил, Муҳаммадҳодӣ Маърифат дар китоби Ат-Тамҳид бар он назар аст, ки ҳазрати Марям (с) чанд сол баъд аз таваллуди Исо ба шаҳр баргашт ва манзури маҳд, солҳои аввали кӯдакии Исо (а) мебошад.[4] Ҳамчунин, Сайид Аҳмадхони Ҳиндӣ, муфассири Қуръон, бар ин назар аст, ки сухангӯии Исо (а) дар оғози навҷавонӣ сурат гирифта, на дар давраи навзодияш.[5]
Абулфутуҳи Розӣ, муфассир ва муҳаддиси шиа дар қарни шашуми ҳиҷрӣ, бо истинод ба ҳадисе аз Паёмбари Ислом (с) Исо (а)-ро яке аз панҷ нафаре медонад, ки дар айёми ширхорагӣ сухан гуфтааст.[6] Ҷаъфари Субҳонӣ ва Иброҳим Аминӣ, аз уламои шиа, ин суханони Исо (а)-ро далеле бар имкони доштани ақлу дарк барои имомат дар айёми кӯдакӣ донистаанд.[7]
Бар асоси оятҳои 30 то 34 сураи Марям, Исо (а) дар суханонаш худро бандаи Худо, паёмбари Ӯ, соҳиби китоби осмонӣ ва мояи баракат муаррифӣ мекунад. Ӯ ҳамчунин изҳор медорад, ки шахси золим ва тирабахт нест ва аз ҷониби Худо ба намоз, закот ва муҳаббат ба модараш васият шудааст. Тибқи оятҳои Қуръон, суханони ӯ бо се саломе, ки ба худ медиҳад, поён меёбад: «Салом бар ман рӯзе, ки таваллуд шудам, рӯзе, ки мемирам ва рӯзе, ки дар ҷаҳони дигар дубора зинда хоҳам шуд.»[8]
Бархе муфассирон ин суханони Исо (а)-ро муъҷизаи ӯ, гурӯҳе ирҳос (омодасозӣ барои рисолат) ва бархе дигар онро каромате аз ҳазрати Марям (с) донистаанд.[9] Муҳаммадҳодӣ Маърифат, муфассири шиа, асли сухангӯии Исо (а)-ро холӣ аз ҷанбаи муъҷиза медонад, зеро ба назари ӯ, гуфтори Исо (а) дар синну соли маъмулии сухан гуфтан сурат гирифтааст. Ба гуфтаи Маърифат, вазниниву хирадмандии хосе, ки дар суханони Исо (а) буд, барои ҳама собит кард, ки таваллуди ӯ муъҷизавор ва модараш аз иттиҳоми зино пок аст.[10]
Фахри Розӣ, муфассир ва муҳаддиси аҳли суннат дар қарни шашуми ҳиҷрӣ, дар китоби Тафсири Кабир ин воқеаро сирфан амре муъҷизавӣ медонад. Ӯ бо фарқ гузоштан байни рӯйдоди муъҷизавӣ, ки аз паёмбар содир мешавад, ва воқеаи аҷибе, ки бар ӯ иттифоқ меафтад, бар он аст, ки масоиле чун таваллуди Исо (а) бидуни падар ва сухангӯии ӯ дар гаҳвора бо муъҷизоте чун зинда кардани мурдагон, ки бевосита аз Исо (а) содир мешуданд, тафовут дорад.[11]
Эзоҳ
- ↑ Содиқии Теҳронӣ, «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره», Пойгоҳи иттилоотии Муҳаммад Содиқии Теҳронӣ
- ↑ Қуръони карим
- ↑ Макорими Шерозӣ, Тафсири Намуна, 1371ҳ.ш., ҷ.13, саҳ.52; Мансурӣ ва Шӯргаштӣ, «Баррасии дидгоҳҳои тафсирии муфассирон дар бораи оятҳои такаллуми ҳазрати Исо (а) дар маҳд», саҳ.209–210
- ↑ Мансурӣ ва Шӯргаштӣ, «Баррасии дидгоҳҳои тафсирии муфассирон дар бораи оятҳои такаллуми ҳазрати Исо (а) дар маҳд», саҳ.210
- ↑ Козимӣ, «Нақде бар андешаҳои Сайид Аҳмадхони Ҳиндӣ перомуни муъҷиза», саҳ.138
- ↑ Розӣ, Равз-ул-ҷинон ва рӯҳ-ул-ҷинон фи тафсир-ил-Қуръон, 1408ҳ.қ., ҷ.13, саҳ.78
- ↑ Субҳонӣ, «Имомат дар кӯдакӣ?», саҳ.46; Аминӣ, «آیا کودک پنج ساله امام می‌شود؟», Пойгоҳи иттилоотии Иброҳим Аминӣ
- ↑ Макорими Шерозӣ, Тарҷумаи Қуръон, 1373ҳ.ш., саҳ.307
- ↑ Фахр Розӣ, ат-Тафсир-ул-кабир, 1420ҳ.қ., ҷ.21, саҳ.534
- ↑ Мансурӣ ва Шӯргиштӣ, «Баррасии дидгоҳҳои тафсирии муфассирон дар бораи оятҳои такаллуми ҳазрати Исо (а) дар маҳд», саҳ.212
- ↑ Фахр Розӣ, ат-Тафсир-ул-кабир, 1420ҳ.қ., ҷ.23, саҳ.280
Сарчашма
- Қуръони Карим.
- «شرح سخنان عیسی مسیح در گهواره», Пойгоҳи иттилоотии Муҳаммад Содиқии Теҳронӣ, санаи боздид: 29 хурдоди 1403ҳ.ш.
- Аминӣ, Иброҳим, «آیا کودک پنج ساله امام می‌شود؟», Пойгоҳи иттилоотии Иброҳим Аминӣ, санаи боздид: 29 хурдоди 1403ҳ.ш.
- Козимӣ, Шаҳоб, «نقدی بر اندیشه‌های سید احمدخان هندی پیرامون اعجاز», фаслномаи Байинот, №26, соли ҳафтум, 1379ҳ.ш.
- Макорими Шерозӣ, Носир, Тарҷумаи Қуръон, Қум, Дафтари мутолиоти таърих ва маорифи исломӣ, чопи дувум, 1373ҳ.ш.
- Макорими Шерозӣ, Носир, Тафсири Намуна, Теҳрон, Дор-ул-Кутуб-и Исломия, чопи даҳум, 1371ҳ.ш.
- Мансурӣ, Муҳаммадҳодӣ ва Ҳамида Шӯргиштӣ, «بررسی دیدگاه‌های تفسیری مفسران درباره آیات تکلم حضرت عیسی علیه‌السلام در مهد», фаслномаи Мутолиоти тафсирӣ, №44, зимистони 1399ҳ.ш.
- Розӣ, Абулфутӯҳ, Равз-ул-ҷинон ва рӯҳ-ул-ҷинон фи тафсир-ил-Қуръон, Машҳад, Остони Қудси Разавӣ, чопи аввал, 1408ҳ.қ.
- Субҳонӣ, Ҷаъфар, «امامت در کودکی؟», маҷаллаи Дарсҳое аз мактаби Ислом, №640, шаҳривари 1393ҳ.ш.
- Фахр Розӣ, Муҳаммад ибни Умар, Ат-тафсир-ул-кабир, Лубнон, Дор Иҳёи Туроси Арабӣ, чопи сеюм, 1420ҳ.қ.