27 рамазон

27 рамазон дар тақвими ҳиҷрии қамарии қарордодӣ дусаду шасту сеюмин рӯзи сол аст.

255ҳ.қ. Шӯриши бардагону тиҳидастон ба раҳбарии Соҳиб-уз-занҷ алайҳи Аббосиён
1110ҳ.қ. Даргузашти Аллома Маҷлисӣ аз муҳаддисони шиа ва муаллифи Беҳор-ул-анвор
1356ҳ.қ. Шаҳодати Сайид Ҳасани Мударрис, фақиҳ ва сиёсатмадори шиа ба дастури Ризохон (10 озари 1316ҳ.ш.)
1398ҳ.қ. Рабуда шудани Имом Мӯсои Садр аз шахсиятҳои сиёсӣ ва мазҳабии шиа дар Либия (9 шаҳривари 1357ҳ.ш.)
1419ҳ.қ. Даргузашти Муҳаммадалӣ Ҳаққии Саробӣ аз мударрисони ҳавзаи илмияи Қум (25 дайи 1377ҳ.ш.)
1435ҳ.қ. Шаҳодати 33 нафар аз роҳпаймоёни Рӯзи Қудс тавассути артиши Нигерия дар шаҳри Зориё (3 мурдоди 1393ҳ.ш.)
Ба гуфта Алломаи Таботабоӣ, маъруф миёни аҳли суннат ин аст, ки шаби қадр, шаби 27 рамазон аст.

Барои ин рӯз, илова бар аъмоли муштараки ҳамаи рӯзҳои моҳи рамазон, бархе дуоҳо ва аъмоли махсус низ нақл шудааст:

Аъмол ва дуоҳои махсуси рӯзи бисту ҳафтуми моҳи рамазон
Шаби бисту ҳафтум	Ғусл Хондани бардавоми ин дуо:اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي التَّجَافِيَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ وَ الْإِنَابَةَ إِلَى دَارِ الْخُلُودِ وَ الاسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ(^{[Ёддошт 1]}) Хондани ин дуо:يَا مَادَّ الظِّلِّ وَ لَوْ شِئْتَ لَجَعَلْتَهُ سَاكِنا وَ جَعَلْتَ الشَّمْسَ عَلَيْهِ دَلِيلا ثُمَّ قَبَضْتَهُ [إِلَيْكَ ] قَبْضا يَسِيراً يَا ذَا الْجُودِ وَ الطَّوْلِ وَ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْآلاءِ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ عَالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهَادَةِ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ يَا قُدُّوسُ يَا سَلامُ يَا مُؤْمِنُ يَا مُهَيْمِنُ يَا عَزِيزُ يَا جَبَّارُ يَا مُتَكَبِّرُ يَا اللَّهُ يَا خَالِقُ يَا بَارِئُ يَا مُصَوِّرُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ يَا اللَّهُ لَكَ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى وَ الْأَمْثَالُ الْعُلْيَا وَ الْكِبْرِيَاءُ وَ الْآلاءُ أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، ([یادداشت ۲]) وَ أَنْ تَجْعَلَ اسْمِي فِي هَذِهِ اللَّيْلَةِ فِي السُّعَدَاءِ وَ رُوحِي مَعَ الشُّهَدَاءِ وَ إِحْسَانِي فِي عِلِّيِّينَ وَ إِسَاءَتِي مَغْفُورَةً وَ أَنْ تَهَبَ لِي يَقِينا تُبَاشِرُ بِهِ قَلْبِي وَ إِيمَانا يُذْهِبُ الشَّكَّ عَنِّي وَ تُرْضِيَنِي بِمَا قَسَمْتَ لِي وَ آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَ فِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنَا عَذَابَ النَّارِ الْحَرِيقِ وَ ارْزُقْنِي فِيهَا ذِكْرَكَ وَ شُكْرَكَ وَ الرَّغْبَةَ إِلَيْكَ وَ الْإِنَابَةَ وَ التَّوْبَةَ وَ التَّوْفِيقَ لِمَا وَفَّقْتَ لَهُ مُحَمَّدا وَ آلَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمْ(^{[Ёддошт 2]})
Намоз	Чор ракаат, дар ҳар ракаат баъд аз Ҳамд як бор сураи Таборак ва агар наметавонад ба ҷои он 25 бор сураи Тавҳид
Дуои рӯз	اَللّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَی الْیسْرِ وَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّی الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یا رَءُوفا بِعِبَادِهِ الصَّالِحِینَ Худоё, дар ин моҳ фазилати шаби қадрро рӯзиям соз, ва корҳоямро аз сахтӣ ба осонӣ баргардон, ва узрҳоямро бипазиру гуноҳу бори гаронро аз гарданам бардор, эй Меҳрубон ба бандагони солеҳ.

Дуоҳои даҳаи охири моҳи рамазон
Дуоҳои ҳар шаб	Хондани ин дуо: أَعُوذُ بِجَلالِ وَجْهِكَ الْكَرِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ عَنِّي شَهْرُ رَمَضَانَ أَوْ يَطْلُعَ الْفَجْرُ مِنْ لَيْلَتِي هَذِهِ وَ لَكَ قِبَلِي ذَنْبٌ أَوْ تَبِعَةٌ تُعَذِّبُنِي عَلَيْهِ^{[Ёддошт 3]} Хондани ин дуо: اللَّهُمَّ إِنَّكَ قُلْتَ فِي كِتَابِكَ الْمُنْزَلِ شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْءَانُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَانِ فَعَظَّمْتَ حُرْمَةَ شَهْرِ رَمَضَانَ بِمَا أَنْزَلْتَ فِيهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ خَصَصْتَهُ بِلَيْلَةِ الْقَدْرِ وَ جَعَلْتَهَا خَيْراً مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ اللَّهُمَّ وَ هَذِهِ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ قَدِ انْقَضَتْ وَ لَيَالِيهِ قَدْ تَصَرَّمَتْ وَ قَدْ صِرْتُ يَا إِلَهِي مِنْهُ إِلَى مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنِّي وَ أَحْصَى لِعَدَدِهِ مِنَ الْخَلْقِ أَجْمَعِينَ فَأَسْأَلُكَ بِمَا سَأَلَكَ بِهِ مَلائِكَتُكَ الْمُقَرَّبُونَ وَ أَنْبِيَاؤُكَ الْمُرْسَلُونَ وَ عِبَادُكَ الصَّالِحُونَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَفُكَّ رَقَبَتِي مِنَ النَّارِ وَ تُدْخِلَنِي الْجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَ أَنْ تَتَفَضَّلَ عَلَيَّ بِعَفْوِكَ وَ كَرَمِكَ وَ تَتَقَبَّلَ تَقَرُّبِي وَ تَسْتَجِيبَ دُعَائِي وَ تَمُنَّ عَلَيَّ [إِلَيَ] بِالْأَمْنِ يَوْمَ الْخَوْفِ مِنْ كُلِّ هَوْلٍ أَعْدَدْتَهُ لِيَوْمِ الْقِيَامَةِ إِلَهِي وَ أَعُوذُ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ بِجَلالِكَ الْعَظِيمِ أَنْ يَنْقَضِيَ أَيَّامُ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ لَيَالِيهِ وَ لَكَ قِبَلِي تَبِعَةٌ أَوْ ذَنْبٌ تُؤَاخِذُنِي بِهِ أَوْ خَطِيئَةٌ تُرِيدُ أَنْ تَقْتَصَّهَا مِنِّي لَمْ تَغْفِرْهَا لِي سَيِّدِي سَيِّدِي سَيِّدِي أَسْأَلُكَ يَا لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ إِذْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ إِنْ كُنْتَ رَضِيتَ عَنِّي فِي هَذَا الشَّهْرِ فَازْدَدْ عَنِّي رِضًا وَ إِنْ لَمْ تَكُنْ رَضِيتَ عَنِّي فَمِنَ الْآنَ فَارْضَ عَنِّي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ يَا اللَّهُ يَا أَحَدُ يَا صَمَدُ يَا مَنْ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُوا أَحَدٌ^{[Ёддошт 4]}
Дуои баъди ҳар намоз	اللَّهُمَّ أَدِّ عَنَّا حَقَّ مَا مَضَى مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ وَ اغْفِرْ لَنَا تَقْصِيرَنَا فِيهِ وَ تَسَلَّمْهُ مِنَّا مَقْبُولا وَ لا تُؤَاخِذْنَا بِإِسْرَافِنَا عَلَى أَنْفُسِنَا وَ اجْعَلْنَا مِنَ الْمَرْحُومِينَ وَ لا تَجْعَلْنَا مِنَ الْمَحْرُومِينَ^{[Ёддошт 5]}

Ёддошт

↑ Худоё, дурӣ аз хонаи фиреб(-и дунё) ва дил набастан ба он ва бозгашт ба хонаи ҷовидону омодагӣ барои марг пеш аз расидани онро рӯзиям гардон.
↑ Эй густарандаи соя, ва агар мехостӣ онро беҳаракат месохтӣ ва хуршедро бар он роҳнамо қарор додӣ, сипас онро ҷамъ кардӣ ҷамъ кардане осон, эй соҳиби ҷуду ато ва бузургманишию неъматҳо, маъбуде ҷуз Ту нест, донои ғайбу ошкор, бахшандаи меҳрубон, маъбуде ҷуз Ту нест, эй Қуддус, эй Салом, эй Эминибахш, эй Ғолиб, эй Тавоно, эй Пуршукӯҳ, эй Бузургманиш, эй Худо, эй Офаринанда, эй Падидоваранда, эй Суратбахш, эй Худо, эй Худо, эй Худо, номҳои некутар ва намунаҳои бартар ва бузургманишию неъматҳо аз он Туст, аз Ту мехоҳам ки бар Муҳаммаду хонадони Муҳаммад дуруд фиристӣ ва қарор диҳӣ дар ин шаб номамро аз саодатмандон ва рӯҳамро бо шаҳидон ва некукориямро дар баландмартабатарин дараҷаи биҳишт ва бадкориямро омирзида ва ба ман бибахшӣ яқине ки қалбам бо он ҳамроҳ бошад ва имоне ки шакку шубҳаро аз ман бизудояд ва хушнудӣ ба он чи насибам кардаӣ ва подоши неку дар дунё ва дар охиратро ба мо иноят фармо ва моро аз азоби оташи сӯзон ҳифз кун ва дар ин шаб зикру шукрат ва рағбат ба сӯят ва бозгашту тавбаро рӯзиям фармо ва ба он чи Муҳаммаду хонадони Муҳаммад(дуруди Худо бар ӯ ва эшон)-ро бар он муваффақ намудӣ, тавфиқам деҳ.
↑ Паноҳ меоварам ба азимати зоти Каримат, аз ин ки моҳи рамазон аз ман сипарӣ шавад, ё сапедии субҳ тулӯъ кунад ва аз ман назд ту гуноҳе ё натиҷаи коре монда бошад, ки маро бар он азоб намоӣ.
↑ Худоё! Ту дар китоби нозилшудаат фармӯдӣ: моҳи рамазон, моҳе ки Қуръон барои ҳидояти мардум дар он нозил шуда ва далели равшан аз ҳидоят ва ҷудокунандаи ҳақ аз ботил аст, бо нозил кардани Қуръон дар он ҳурматашро бузург шумурдӣ ва онро махсуси шаби қадар гардондӣ, шабе ки онро аз ҳазор моҳ беҳтар қарор додӣ. Худоё, ин рӯзҳои моҳ рамазон аст, ки гузашт ва шабҳои он аст, ки аз даст рафт, ман аз ин моҳ чунон шудаам ки ту аз ман ба он донотарӣ ва шумораи онро аз тамоми офаридагонат шуморандатарӣ, дар натиҷа аз Ту дархост мекунам ба он чи аз ту дархост карданд фариштагони муқаррабат ва паёмбарони мурсалат ва бандагони шоистаат ин ки бар Муҳаммаду хонадони Муҳаммад дуруд фиристӣ ва вуҷудамро аз оташ озод кунӣ ва ба раҳматат ба биҳиштам ворид намоӣ ва ба афву карамат маро бубахшӣ ва наздикҷӯиямро бипазирӣ ва дуоямро ба иҷобат расонӣ ва ба амон доданам дар рӯзи ваҳшат аз ҳар ҳаросе, ки барои қиёматам омода сохтаӣ бар ман миннат наҳй, худоё ба зоти карим ва ба ҷалоли бузургат паноҳ меоварам, аз ин ки рӯзҳо ва шабҳои моҳи рамазон сипарӣ гардад ва барои ман назди Ту натиҷаи коре ё гуноҳе бошад ки маро ба сабаби он муҷозот кунӣ, ё хатое ки бихоҳӣ интиқомашро аз ман бигирӣ ва маро дар онҳо набахшида бошӣ, эй Сарвари ман, эй Сарвари ман, эй Сарвари ман, аз Ту мехоҳам, ки маъбуде ҷуз Ту нест, он гоҳ ки маъбуде ҷуз Ту набуд, агар дар ин моҳ аз ман хушнуд будаӣ, бар хушнудият аз ман биафзо, ва агар хушнуд набудаӣ аз ҳам акнун аз ман хушнуд шав, эй меҳрбонтарини меҳрбонон, эй Худо, эй Якто, эй Бениёз, эй ки назоидаву зода нашуда ва ҳеч чизу ҳеч кас ҳамтояш набуд.
↑ Худоё, аз мо ҳаққи он чиро ки аз моҳи рамазон гузашт, адо фармо ва кӯтоҳии моро аз ибодат дар ин моҳ биёмурз ва моҳи рамазонро аз мо бипазир ва моро аз зиёдаравиҳо бар алайҳи хештан муҷозот макун ва аз раҳматшудагон қарор деҳ, на аз маҳрумон.

[1] Худоё, дурӣ аз хонаи фиреб(-и дунё) ва дил набастан ба он ва бозгашт ба хонаи ҷовидону омодагӣ барои марг пеш аз расидани онро рӯзиям гардон.

[2] Эй густарандаи соя, ва агар мехостӣ онро беҳаракат месохтӣ ва хуршедро бар он роҳнамо қарор додӣ, сипас онро ҷамъ кардӣ ҷамъ кардане осон, эй соҳиби ҷуду ато ва бузургманишию неъматҳо, маъбуде ҷуз Ту нест, донои ғайбу ошкор, бахшандаи меҳрубон, маъбуде ҷуз Ту нест, эй Қуддус, эй Салом, эй Эминибахш, эй Ғолиб, эй Тавоно, эй Пуршукӯҳ, эй Бузургманиш, эй Худо, эй Офаринанда, эй Падидоваранда, эй Суратбахш, эй Худо, эй Худо, эй Худо, номҳои некутар ва намунаҳои бартар ва бузургманишию неъматҳо аз он Туст, аз Ту мехоҳам ки бар Муҳаммаду хонадони Муҳаммад дуруд фиристӣ ва қарор диҳӣ дар ин шаб номамро аз саодатмандон ва рӯҳамро бо шаҳидон ва некукориямро дар баландмартабатарин дараҷаи биҳишт ва бадкориямро омирзида ва ба ман бибахшӣ яқине ки қалбам бо он ҳамроҳ бошад ва имоне ки шакку шубҳаро аз ман бизудояд ва хушнудӣ ба он чи насибам кардаӣ ва подоши неку дар дунё ва дар охиратро ба мо иноят фармо ва моро аз азоби оташи сӯзон ҳифз кун ва дар ин шаб зикру шукрат ва рағбат ба сӯят ва бозгашту тавбаро рӯзиям фармо ва ба он чи Муҳаммаду хонадони Муҳаммад(дуруди Худо бар ӯ ва эшон)-ро бар он муваффақ намудӣ, тавфиқам деҳ.

[3] Паноҳ меоварам ба азимати зоти Каримат, аз ин ки моҳи рамазон аз ман сипарӣ шавад, ё сапедии субҳ тулӯъ кунад ва аз ман назд ту гуноҳе ё натиҷаи коре монда бошад, ки маро бар он азоб намоӣ.

[4] Худоё! Ту дар китоби нозилшудаат фармӯдӣ: моҳи рамазон, моҳе ки Қуръон барои ҳидояти мардум дар он нозил шуда ва далели равшан аз ҳидоят ва ҷудокунандаи ҳақ аз ботил аст, бо нозил кардани Қуръон дар он ҳурматашро бузург шумурдӣ ва онро махсуси шаби қадар гардондӣ, шабе ки онро аз ҳазор моҳ беҳтар қарор додӣ. Худоё, ин рӯзҳои моҳ рамазон аст, ки гузашт ва шабҳои он аст, ки аз даст рафт, ман аз ин моҳ чунон шудаам ки ту аз ман ба он донотарӣ ва шумораи онро аз тамоми офаридагонат шуморандатарӣ, дар натиҷа аз Ту дархост мекунам ба он чи аз ту дархост карданд фариштагони муқаррабат ва паёмбарони мурсалат ва бандагони шоистаат ин ки бар Муҳаммаду хонадони Муҳаммад дуруд фиристӣ ва вуҷудамро аз оташ озод кунӣ ва ба раҳматат ба биҳиштам ворид намоӣ ва ба афву карамат маро бубахшӣ ва наздикҷӯиямро бипазирӣ ва дуоямро ба иҷобат расонӣ ва ба амон доданам дар рӯзи ваҳшат аз ҳар ҳаросе, ки барои қиёматам омода сохтаӣ бар ман миннат наҳй, худоё ба зоти карим ва ба ҷалоли бузургат паноҳ меоварам, аз ин ки рӯзҳо ва шабҳои моҳи рамазон сипарӣ гардад ва барои ман назди Ту натиҷаи коре ё гуноҳе бошад ки маро ба сабаби он муҷозот кунӣ, ё хатое ки бихоҳӣ интиқомашро аз ман бигирӣ ва маро дар онҳо набахшида бошӣ, эй Сарвари ман, эй Сарвари ман, эй Сарвари ман, аз Ту мехоҳам, ки маъбуде ҷуз Ту нест, он гоҳ ки маъбуде ҷуз Ту набуд, агар дар ин моҳ аз ман хушнуд будаӣ, бар хушнудият аз ман биафзо, ва агар хушнуд набудаӣ аз ҳам акнун аз ман хушнуд шав, эй меҳрбонтарини меҳрбонон, эй Худо, эй Якто, эй Бениёз, эй ки назоидаву зода нашуда ва ҳеч чизу ҳеч кас ҳамтояш набуд.

[5] Худоё, аз мо ҳаққи он чиро ки аз моҳи рамазон гузашт, адо фармо ва кӯтоҳии моро аз ибодат дар ин моҳ биёмурз ва моҳи рамазонро аз мо бипазир ва моро аз зиёдаравиҳо бар алайҳи хештан муҷозот макун ва аз раҳматшудагон қарор деҳ, на аз маҳрумон.

[Ёддошт 1]

[Ёддошт 2]

[Ёддошт 3]

[Ёддошт 4]

[Ёддошт 5]