Дивҷӣ Ҷамол
 | |
| Номи комил | Дивҷӣ Баҳой Ҷамол |
|---|---|
| Санаи таваллуд | 1820 |
| Санаи вафот | 1905 |
| Маҳалли дафн | Карбало |
Дивҷӣ Баҳой Ҷамол (форсӣ: دیوجی بهای جمال) маъруф ба Дивҷӣ Ҷамол (1820 - 1905) - яке аз раҳбарони Ҷамоати хӯҷаи исноъашарӣ дар Ҳиндустон буд. Бахше аз хӯҷаҳо ибтидо аз пайравони Оқохон - имоми исмоилия, буданд ва сипас ба иллати ихтилофоте, аз дастуроти ӯ сарпечӣ карданд. Сипас теъдоде аз онон ба ҳамроҳи Дивҷӣ, бо сафар ба атабот, дар дидор бо шайх Зайналъобидини Мозандаронӣ, аз ӯ дархост карданд, мубаллиғоне барои Ҷамоъоти хӯҷаи исноъашарӣ ба Мумбай ва Зангбор бифиристад. Дар пайи мувофиқати Оятуллоҳ Мозандаронӣ, Муллоқодир Ҳусайн дар соли 1873 мелодӣ ба Мумбай[1] ва дар соли 1885 мелодӣ Шайх Абулқосим Наҷафӣ ва Сайид Абдулҳусайни Маръашӣ ба Мумбай ва Зангбор фиристода шуданд.
Дивҷӣ дар таъсиси нахустин ҷамоати хӯҷаҳои исноъашарӣ дар Мумбай бо Муллоқодир ҳамкорӣ дошт. Хонадони Дивҷӣ Ҷамол, шомили Шариф Дивҷӣ, Ҷаъфар Дивҷӣ, Муҳаммадҷаъфар Шариф (падари Алӣ Муҳаммад Шариф) ва Аҳмад Ҳусайн Шариф аз мубаллиғони ташайюъ буданд.[2] Дивҷӣ Ҷамол дар Карбало мадфун аст.[3]
Эзоҳ
Сарчашма
- Араб Аҳмадӣ, Амирбаҳром, «Шиаёни хӯҷаи исноъашарӣ дар густараи ҷаҳон», муассисаи Шиашиносӣ, Қум, 1389ҳ.ш.
- Равғанӣ, Заҳро, Шиаёни хӯҷа дар оинаи таърих, пажӯҳишгоҳи улуми инсонӣ ва мутолиъоти фарҳангӣ, Теҳрон, 1387ҳ.ш.