Шиа: Тафовут байни таҳрирҳо
→Исмати имом
| Сатри 41: | Сатри 41: | ||
Дар китобҳои каломии шиа, дар бораи зарурати вуҷуди имом дар ҷомеа далоили нақлӣ ва ақлии чанде матраҳ мешавад.<ref>Барои намуна ниг.: Шайхи Муфид, ал-Ифсоҳ, 1412ҳ.қ., саҳ.28 ва 29; Султонӣ, Таърих ва ақоиди зайдия, 1390ҳ.ш., саҳ.260 то 263</ref> [[Ояти «Ул-ул-амр»]] ва [[Ҳадиси «Ман мота»|ҳадиси «Ман мота»]] аз далоили нақлии шиаён бар лузуми вуҷуди имом аст.<ref>Ниг.: Шайхи Муфид, ал-Ифсоҳ, 1412ҳ.қ., саҳ.28</ref> Истинод ба [[Қоидаи лутф|қоидаи лутф]] ҳам аз далоили ақлии онон аст. Дар табйини ин далел навиштаанд: аз як тараф вуҷуди имом сабаб мешавад мардуми бештар ба тоъати Худо рӯй биоваранд ва камтар ба самти гуноҳон бираванд; аз тарафи дигар тибқи қоидаи лутф, анҷом додани ҳар коре, ки сабаби чунин чизе бишавад, бар Худованд [[Воҷиб|воҷиб]] аст. Бинобар ин насби имом бар Худованд воҷиб аст.<ref>Ниг.: Аллома Ҳиллӣ, Кашф-ул-мурод, 1417ҳ.қ., саҳ.491</ref> | Дар китобҳои каломии шиа, дар бораи зарурати вуҷуди имом дар ҷомеа далоили нақлӣ ва ақлии чанде матраҳ мешавад.<ref>Барои намуна ниг.: Шайхи Муфид, ал-Ифсоҳ, 1412ҳ.қ., саҳ.28 ва 29; Султонӣ, Таърих ва ақоиди зайдия, 1390ҳ.ш., саҳ.260 то 263</ref> [[Ояти «Ул-ул-амр»]] ва [[Ҳадиси «Ман мота»|ҳадиси «Ман мота»]] аз далоили нақлии шиаён бар лузуми вуҷуди имом аст.<ref>Ниг.: Шайхи Муфид, ал-Ифсоҳ, 1412ҳ.қ., саҳ.28</ref> Истинод ба [[Қоидаи лутф|қоидаи лутф]] ҳам аз далоили ақлии онон аст. Дар табйини ин далел навиштаанд: аз як тараф вуҷуди имом сабаб мешавад мардуми бештар ба тоъати Худо рӯй биоваранд ва камтар ба самти гуноҳон бираванд; аз тарафи дигар тибқи қоидаи лутф, анҷом додани ҳар коре, ки сабаби чунин чизе бишавад, бар Худованд [[Воҷиб|воҷиб]] аст. Бинобар ин насби имом бар Худованд воҷиб аст.<ref>Ниг.: Аллома Ҳиллӣ, Кашф-ул-мурод, 1417ҳ.қ., саҳ.491</ref> | ||
==Исмати имом== | == Исмати имом == | ||
Навиштори аслӣ: | : ''Навиштори аслӣ:'' '''[[Исмати имомон]]''' | ||
Шиаён ба исмати имомон эътиқод доранд ва онро шарти имомат медонанд. Онҳо дар ин замина ба далоили нақлӣ ва ақлӣ истинод мекунанд, ки ояти | Шиаён ба исмати имомон эътиқод доранд ва онро шарти имомат медонанд.<ref>Ниг.: Аллома Ҳиллӣ, Кашф-ул-мурод, 1417ҳ.қ., саҳ.492; Дафтарӣ, Таърих ва суннатҳои исмоъилия, 1393ҳ.ш., саҳ.105</ref> Онҳо дар ин замина ба далоили нақлӣ ва ақлӣ<ref>Барои мутолиаи далоили ақлии имомия ниг.: Аллома Ҳиллӣ, Кашф-ул-мурод, 1417ҳ.қ., саҳ.492 – 494; Субҳонӣ, ал-Илоҳиёт, 1384ҳ.ш./1426ҳ.қ., саҳ.26 – 45</ref> истинод мекунанд, ки [[Ояти «Ул-ул-амр»|ояти «Ул-ул-амр»]],<ref>Аллома Ҳиллӣ, Кашф-ул-мурод, 1417ҳ.қ., саҳ.493; Субҳонӣ, ал-Илоҳиёт, 1384ҳ.ш./1426ҳ.қ., саҳ.125-130</ref> [[Ояти «Ибтилои Иброҳим»|ояти «Ибтилои Иброҳим»]]<ref>Субҳонӣ, ал-Илоҳиёт, 1384ҳ.ш./1426ҳ.қ., саҳ.117-125</ref> ва [[Ҳадиси Сақалайн|ҳадиси Сақалайн]] аз он ҷумла аст.<ref>Ниг.: Субҳонӣ, Азвоу ало ақоид-иш-шиат-ил-имомийя, 1421ҳ.қ., саҳ.389 – 394</ref> | ||
Аз миёни шиаён, Зайдия ба исмати ҳамаи имомон бовар надоранд. Ба ақидаи инон танҳо | Аз миёни шиаён, [[Зайдия]] ба исмати ҳамаи имомон бовар надоранд. Ба ақидаи инон танҳо «[[Асҳоби Кисо]]», яъне [[Ҳазрати Муҳаммад саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам|Пайғамбар (с)]], [[Имом Алӣ алайҳиссалом|Алӣ (а)]], [[Ҳазрати Фотимаи Заҳро саломуллоҳи алайҳо|Фотима (с)]], [[Имом Ҳасани Муҷтабо алайҳиссалом|Ҳасан (а)]] ва [[Имом Ҳусайн алайҳиссалом|Ҳусайн (а)]] маъсуманд<ref>Султонӣ, Таърих ва ақоиди зайдия, 1390ҳ.ш., саҳ.278</ref> ва бақияи имомон, монанди дигар мардум, аз хато маъсум нестанд.<ref>Султонӣ, Таърих ва ақоиди зайдия, 1390ҳ.ш., саҳ.279</ref> | ||
==Масъалаи ҷонишинии Пайғамбар== | ==Масъалаи ҷонишинии Пайғамбар== | ||