Пайғамбарон: Тафовут байни таҳрирҳо
→Пайғамбар
| Сатри 20: | Сатри 20: | ||
Мақолаи аслӣ: Набувват | Мақолаи аслӣ: Набувват | ||
Пайғамбар ё набӣ касе аст, ки бе воситаи башар аз ҷониби Худо хабар медиҳад | Пайғамбар ё набӣ касе аст, ки бе воситаи башар аз ҷониби Худо хабар медиҳад<ref>Турайҳӣ, Маҷмаъ-ул-баҳрайн, 1375ҳ.ш., ҷ.1, саҳ.375.</ref> ва воситаи байни Худо ва махлуқот аст ва махлуқотро ба сӯи Худо даъват мекунад.<ref>Мустафавӣ, ал-Таҳқиқ фи калимот-ил-Қуръон-ил-Карим, 1368ҳ.ш., ҷ.12, саҳ.55.</ref> | ||
Дарёфти ваҳй, илми ғайб, | Дарёфти ваҳй, илми ғайб,<ref>Тусӣ, ат-Тибён, Дору эҳёилтуросилъарабӣ, ҷ.2, саҳ.459.</ref> исмат<ref>Муфид, Адаму саҳв-ин-набӣ, 1413ҳ.қ., саҳ.29 ва 30; Сайиди Муртазо, Танзиҳ-ул-анбиё, 1387ҳ.ш, саҳ.34.</ref> ва мустаҷобуддаъват будан<ref>Маҷлисӣ, Биҳор-ул-анвор, 1403ҳ.қ., ҷ.72, саҳ.116.</ref> аз хусусиятҳои пайғамбарон аст. | ||
Бештари мутакаллимони исломӣ бар ин боваранд, ки пайғамбарон дар ҳамаи умур ва мароҳили зиндагӣ аз гуноҳу хато маъсуманд; | Бештари мутакаллимони исломӣ бар ин боваранд, ки пайғамбарон дар ҳамаи умур ва мароҳили зиндагӣ аз гуноҳу хато маъсуманд;<ref>Муфид, Адаму саҳв-ин-набӣ, 1413ҳ.қ., саҳ.29 ва 30; Сайиди Муртазо, Танзиҳ-ул-анбиё, 1387ҳ.ш, саҳ.34.</ref> аз ин рӯ, маворидеро ки дар Қуръон аз истиғфори пайғамбарон ва бахшоиши Худо сухан ба миён омадааст,<ref>Барои намуна нигоҳ кунед ба: сураи Қасас, ояти 16; сураи Анбиё, ояти 87; сураи Тоҳо, ояти 121.</ref> монанди куштани марди мисрӣ тавассути ҳазрати Мусо (а),<ref>Макорими Шерозӣ, Тафсири Намуна, 1374ҳ.ш., ҷ.16, саҳ.42, 43.</ref> раҳо кардани рисолат, тавассути ҳазрати Юнус (а)<ref>Таботабоӣ, ал-Мизон, 1417ҳ.қ., ҷ.14, саҳ.315.</ref> ва хӯрдани меваи мамнуъа тавассути ҳазрати Одам (а)<ref>Табарсӣ, Маҷмаъ-ул-баён, 1372, ҷ.7, саҳ.56; Макорими Шерозӣ, Тафсири Намуна, 1374ҳ.ш., ҷ.13, саҳ.323.</ref> ба тарки авло тафсир кардаанд. | ||
Дар муқобил, бархе мутакаллимон, исмати пайғамбаронро фақат дар умури марбут ба набувват лозим медонанд ва дар умури ҷории зиндагӣ қоил ба саҳвун-набӣ ҳастанд. | Дар муқобил, бархе мутакаллимон, исмати пайғамбаронро фақат дар умури марбут ба набувват лозим медонанд ва дар умури ҷории зиндагӣ қоил ба саҳвун-набӣ ҳастанд.<ref>Садуқ, Ман ло яҳзуруҳу-л-фақиҳ, 1413ҳ.қ., ҷ.1, саҳ.360.</ref> | ||
==Теъдод ва номҳо== | ==Теъдод ва номҳо== | ||