Нақӣ (лақаб)
Ин мақола дар бораи лақаби Имом Ҳодӣ (а) аст. Барои ошноӣ бо шахсияти Имом (а), ба мадхали Имом Ҳодӣ (а) нигаред.
Нақӣ (арабӣ: النقي) аз маъруфтарин лақабҳои Имом Ҳодӣ (а) даҳумин имоми шиаён аст.[1] Нақӣ ба маънои поку покиза аст.[2] Ва ба гуфтаи Шайхи Садуқ дар китоби "Илал-уш-шароиъ" ӯро ба сабаби покӣ ва некии ботинаш "Нақӣ" номидаанд.[3] Дар ривояти дигаре омадааст, ки чун модари Имом Ҳодӣ (а) Умми Валад буд, ин лақаби Имом далели маъсум ва покиза будани ӯ аз тамоми айбҳои ҳасабӣ ва насабиаш аст.[4]
Ҷусторҳои вобаста
Эзоҳ
Сарчашма
- Қумӣ, Шайх Аббос, Мунтаҳо-л-омол фи таворих-ин-набӣ ва-л-Ол, Қум, Далели мо, 1379ҳ.ш.
- Садуқ, Муҳаммад ибни Алӣ, Илал-уш-шароиъ, Наҷаф, Маншуроту ал-мактабат-ул-Ҳайдария, 1385ҳ.қ.
- Турайҳӣ, Фахриддин, Маҷмаъ-ул-баҳрайн, Мактабу ан-нашр-ус-сақофат-ул-исломия, 1408ҳ.қ.
- Хунҷӣ, Фазлуллоҳи Рӯзбаҳон, Василат-ул-ходим ила-л-махдум дар шарҳи салавоти чаҳордаҳ маъсум алайҳимуссалом, Қум, Ансориён, 1375ҳ.ш.