Танзил: Тафовут байни таҳрирҳо

Дар бархе [[Ҳадис|ривоёт]], калимаи танзил дар баробари таъвил омада ва ин ду калима ба маънои зоҳиру ботин ба кор рафтаанд. Бар ин асос, фаҳми ин ҳадиси машҳури набавӣ низ осон мешавад: «Аз миёни шумо касе аст, ки бар асоси таъвили [[Қуръон]] пайкор мекунад, чунонки ман бар асоси танзили он қитол кардам ва ӯ [[Имом Алӣ алайҳиссалом|Алӣ ибни Абӯтолиб]] аст!».  

Гӯё бо назар ба мазмуни ин ҳадис буда, ки [[Аммори Ёсир]] (ё [[Абдуллоҳ ибни Равоҳа]]) дар [[Ҷанги Сиффин|ҷанги Сиффин]] чунин раҷаз мехонда:

«'''نَحنُ ضَرَبناکُم علی تَنْزیلِه / فَالیوم نَضْرِبکم علی تَأویلِه'''»

Ҳамчунин ривоёти бисёре дар манобеи шиъӣ нақл шуда, ки мазмуни онҳо татбиқи оёти Қуръон бар [[Аҳли Байти Пайғамбари Акрам (с)]] аст ва гоҳ аз ин татбиқ бо унвони танзил ёд шудааст. Бар асоси ин аҳодис, асосан бархе оёт аз оғоз дар бораи Аҳли Байт (а) нозил шуда, ки ин ҳамон танзил аст, дар баробари таъвил, ки иборат аст аз татбиқи оёт бар онҳо дар давраҳои баъд.

[[Қуръон|Қуръони Карим]] дорои як қавси нузулӣ ва як қавси суъудӣ аст. Қавси нузулиро танзил ва қавси суъудиро таъвил меноманд. Дар қавси нузулӣ, Қуръон монанди нуре аз мақоми илм ва [[Иродаи Илоҳӣ|иродаи Худо]] (= матлаъ / мабдаъ) тулӯъ мекунад, то ба сурати китобе сареҳу ошкор, бар халқ таҷаллӣ ёбад ва ин сайри танзил аст.