Пайғамбарон: Тафовут байни таҳрирҳо

Бар асоси як тақсимбандӣ, анбиё ба ду гуруҳи пайғамбарони ташреъӣ ва пайғамбарони таблиғӣ тақсим мешаванд.<ref>Мутаҳҳарӣ, Маҷмӯаи осор, ҷ.2, саҳ.183.</ref> Вазифаи пайғамбарони таблиғӣ, тарвиҷ, таблиғ, иҷро ва тафсири шариате аст, ки дар замони эшон будааст. Бар хилофи пайғамбарони ташреъӣ монанди Нуҳ, Иброҳим, Мусо ва Исо<ref>Мутаҳҳарӣ, Маҷмӯаи осор, ҷ.3, саҳ.154.</ref> ки худ соҳиби шариат буда<ref>Мутаҳҳарӣ, Маҷмӯаи осор, ҷ.3, саҳ.173.</ref> ва дини тозае овардаанд ва теъдоди эшон бисёр кам аст.<ref>Мутаҳҳарӣ, Маҷмӯаи осор, ҷ.2, саҳ.183.</ref>  

Бар асоси ояти Ибтилои Иброҳим, бархе пайғамбарон дорои мақоми имомат низ будаанд.<ref>Сураи Бақара, ояти 124.</ref> Дар бархе ривоёт, мақоми имомат бартар аз мақоми набувват дониста шудааст, чароки ин мақом дар авохири умри Иброҳим (а) ва пас аз набувват ба ӯ дода шуд.<ref>Баҳронӣ, ал-Бурҳон, 1416ҳ.қ., ҷ.1, саҳ.323.</ref> {{Ёддошт|Дар ривояти машҳуре аз Имом Содиқ (а) маротиби пеш аз имомати Иброҳим (а) ин гуна баршумурда шудааст: 1 – убудийят, 2 – набувват, 3 – рисолат, 4 - хуллат (халилуллоҳӣ), 5 - имомат. «إنّ اللّه َ تباركَ و تعالى اتَّخَذَ إبراهيمَ عَبدا قَبلَ أن يَتَّخِذَهُ نَبيّا ، و إنّ اللّه َ اتَّخَذَهُ نَبيّا قَبلَ أن يَتَّخِذَهُ رَسولاً ، و إنّ اللّه َ اتَّخَذَهُ رَسولاً قَبلَ أن يَتَّخِذَهُ خَليلاً ، و إنّ اللّه َ اتَّخَذَهُ خَليلاً قَبلَ أنْ يَجعَلَهُ إماما ، فلَمّا جَمَعَ لَهُ الأشياءَ قالَ : «إنّي جاعِلُكَ لِلنّاسِ إماماً...» Имом Содиқ (а): Худованди Мутаъол Иброҳими алайҳиссаломро пеш аз онки ба пайғамбарӣ баргузинад, ба бандагии [худ] гирифт ва пеш аз онки ба расулӣ баргузинадаш ба пайғамбарӣ баргузид ва пеш аз онки халилаш гардонад, ӯро ба расулӣ баргузид ва пеш аз онки имомаш қарор диҳад, ӯро ба халилӣ гирифт ва чун ҳамаи ин мақомотро барояш фароҳам овард, фармуд: «Ман туро имоми мардум қарор додам!». Кулайнӣ, ал-Кофӣ, 1407ҳ.қ., ҷ.1, саҳ.175.}} Дар сураи Анбиё, ҳазрати Иброҳим (а), Исҳоқ (а), Яъқуб (а) ва Лут (а) имом муаррифӣ шудаанд.<ref>Сураи Анбиё, оёти 69 то 73.</ref> Дар ҳадисе аз Имом Содиқ (а), ҳамаи пайғамбарони улулъазми дорои мақоми имомат дониста шудаанд.<ref>Кулайнӣ, ал-Кофӣ, 1407ҳ.қ., ҷ.1, саҳ.175.</ref>

Бино ба гуфтаи Шайхи Муфид, имомия ва аҳли ҳадиси аҳли суннат мақоми пайғамбаронро бартар аз фариштагон медонанд, вале бештари мӯътазилаи аҳли суннат қоил ба бартарии фариштагон бар Анбиё ҳастанд.<ref>Муфид, Авоил-ул-мақолот, 1413ҳ.қ., саҳ.49 - 50.</ref> Дар бархе аҳодис мақоми Пайғамбари Акрам (с) ва дувоздаҳ имом, аз фариштагон болотар дониста шудааст.<ref>Садуқ, Камол-уд-дин, ҷ.1, саҳ.254.</ref>